صدا از گواردیولا درآمد، ولی عده‌ای هنوز ساکت هستند! / مرگ کودک چهارساله به ما چه؟

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری ساعدنیوز، گواردیولا از سوی دانشگاه منچستر به‌ دلیل خدماتش به شهر منچستر چه درون زمین و چه بیرون از آن، به دریافت درجه دکترای افتخاری نائل شد. این مراسم در سالن تاریخی ویتورث برگزار شد و نذیر افزال، رییس دانشگاه، این مدرک افتخاری را به او اعطا کرد.

این مربی اهل کاتالان در جریان سخنرانی‌اش در این مراسم به‌ صراحت از مردم غزه در میان اتفاقات رخ داده در روزهای اخیر و صحنه‌های تلخی که باعث ناراحتی بسیاری از مردم دنیا شده است حمایت کرد. او ضمن ایستادن در کنار غزه و مردمش، اظهار داشت: «مشاهده آن‌چه در غزه رخ می‌دهد بسیار دردناک است.

تمام وجودم از دیدن آن در رنج است. اجازه دهید شفاف بگویم، این موضوع ربطی به ایدئولوژی ندارد. مسئله این نیست که من درست می‌گویم و شما اشتباه. نه، واقعاً این فقط مربوط به عشق و به زندگی است، به اهمیت دادن به همسایه‌ات. شاید ما فکر کنیم دیدن کودکانی چهار ساله که بر اثر بمب‌گذاری کشته می‌شوند یا در بیمارستانی که دیگر بیمارستان نیست جان می‌دهند، ربطی به ما ندارد.

ما می‌توانیم فکر کنیم این مسئله ما نیست. اما مراقب باشید، قربانی بعدی فرزندان ما خواهند بود. چهار یا پنج ساله‌های بعدی متعلق به ما خواهند بود. ببخشید، اما از روزی که این کابوس با کودکان غزه آغاز شد، هر صبح که فرزندانم را می‌بینم وحشت‌زده‌ام. شاید این تصاویر از جایی که ما زندگی می‌کنیم، خیلی دور به‌ نظر برسند. و شما ممکن است بپرسید چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟»

گواردیولا همچنین درباره اهمیت ایستادگی در برابر ناعدالتی و لزوم سخن گفتن در لحظات مهم صحبت کرد و گفت: «یادم می‌آید داستانی هست. جنگلی در حال سوختن است. همه حیوانات وحشت‌زده و درمانده هستند. اما یک پرنده کوچک مدام بین دریا و آتش پرواز می‌کند و قطره‌هایی آب با منقار کوچکش حمل می‌کند.

مار می‌خندد و می‌پرسد، برای چی این کار را می‌کنی؟ هیچ وقت نمی‌توانی این آتش را خاموش کنی. پرنده جواب می‌دهد: بله، می‌دانم. مار باز می‌پرسد: پس چرا مدام تکرارش می‌کنی؟ پرنده در پاسخ آخرش می‌گوید: فقط دارم وظیفه‌ام را انجام می‌دهم.

پرنده می‌داند نمی‌تواند آتش را خاموش کند اما حاضر نیست بی کار بماند. در دنیایی که اغلب به ما می‌گوید خیلی کوچکیم که تغییری ایجاد کنیم، این داستان یادآوری می‌کند که قدرت فرد نه در مقیاس، بلکه در انتخاب نهفته است. در حضور داشتن، در امتناع از سکوت و بی‌تفاوتی، وقتی که بیش از هر زمان دیگری مهم است.»

در دنیایی که اسرائیل مرزهای توحش و انسان نبودن را فرسنگ‌ها جابجا کرده، یک اسطوره فوتبال غیر مسلمان لب به سخن باز می کند تا جهانیان را متوجه این اتفاق ضد انسانی و ضد بشریت کند. اما در ایران ما، عده‌ای از به اصطلاح سلبریتی‌های هنری و ورزشی و سیاسی زبان در کام خود فرو برده اند و دم برنمی‌آورند! گویی در این دنیا سیر نمی‌کنند و خبر از این پاکسازی نسلی توسط نتانیاهو در غزه ندارند. غزه‌ای که این روزها دیگر هیج جای امنی ندارد. اسرائیل جنایتکار و خبیث کودکان و زنان را به بهانه توزیع غذا به محل‌های خاصی می‌کشاند و خود بی‌صفتش به صف توزیع غذا حمله می‌کند و جانشان را می‌گیرد. اگر انسان از این درد بمیرد رواست که در این دنیا کودکی گرسنه در صف غذا جان می‌دهد. جنایات به قدری وحشیانه است و به قدری قلب انسان را مچاله می‌کند که گواردیولای شریف در انگلیس به ستوه می‌آید و سعی می‌کند اندک تلاشی هم که شده برای کودکان و زنان مظلوم فلسطینی بکند. اما سلبریتی غربزده ایرانی صدایش در نمی‌آید. برخی از این چهره‌ها زمانی خود را پرچمدار مبارزه با اسرائیل می‌دانستند و گاه و بی گاه، با اظهارات سنجیده و نسنجیده برای کشور هزینه می‌آفریدند، اما امروز در سکوت کامل تبدیل به سلبریتی محیط زیست (!) شده اند و از این کشور به آن کشور التماس تریبون می‌کنند تا درباره آلودگی محیط زیست سخن برانند! آری برادر من، محیط زیست آلوده است، آلوده بمب و موشک و اسلحه، هدف اصلی این آلودگی زنان و کودکان هستند، نان برای خوردن پیدا نمی‌کنند و دست آخر یا آلودگی هایی نظیر آوار بر سرشان خراب می شود، تا آلودگی‌هایی مثل تیتر و ترکش به جسم نحیفشان نفوذ می‌کند ولی تو نگران قطع درختان جنگل‌های اروپایی ....