کشف یک «کرم» ترسناک که خودش را با «اعضای بدن حشرات مرده» میپوشاند

به گزارش سرویس چند رسانه ای ساعدنیوز ، کرم جمعکنندهی استخوان (Bone collector caterpillar) فقط یک کرم بسیار گرسنه نیست، او اشتهای گوشتخواری دارد و وقتی از لاشه یا حشرات در حال مرگی که در تار عنکبوت گرفتار شدهاند تغذیه میکند، خودش را با پاها، بالها یا سرهای شکارش میپوشاند تا با استتار از خورده شدن توسط دیگران جلوگیری کند.
این کرم تازه کشفشده در منطقهای حدود 15 کیلومتر مربع در رشتهکوه وایآنه در اوآهو (سومین جزیره بزرگ و پرجمعیتترین جزیره از مجموعه جزایر هاوایی در ایالات متحده) زندگی میکند و تنها در تارهای عنکبوت اطراف تنههای درخت، حفرههای درخت یا شکافهای سنگی یافت میشود. این کرم از تاریکی محیط به نفع خود استفاده میکند: اگر عنکبوت میزبان حرکتی روی تار خود حس کند، بیدرنگ برای حمله به مزاحم میشتابد. اما در تاریکی، پوشش ابریشمی که با تکههای غیرقابلخوردن بدن حشرات پوشیده شده، بو یا طعمی شبیه غذای ماندهی هفتهی گذشته میدهد. این شگرد خوب جواب میدهد؛ چون تاکنون دیده نشده که هیچ کرمی توسط عنکبوتها خورده یا در تار آنها پیچیده شده باشد.
کرم جمعکننده جزو سردهی هایپوسموکوما (Hyposmocoma) است؛ پروانههای کوچکی که در هاوایی زندگی میکنند و به بافتن پوششهای ابریشمی متحرک شهرت دارند. در حالی که گونههای دیگر ممکن است پناهگاههایشان را با قطعات جلبک یا گلسنگ برای شبیه شدن به پوست درخت تزئین کنند، هیچ گونه شناخته شده دیگری از هایپوسموکوما وجود ندارد که قطعات تصادفی بدن حشرات را تشخیص داده و به خود بچسباند.
این گونه به گفته پژوهشگران حداقل 6 میلیون سال پیش تکامل یافته که آن را قدیمیتر از جزیره اوآهو میکند. این موضوع نشان میدهد پروانههای جمعکننده استخوان احتمالاً از جزیرهای قدیمیتر در هاوایی که اکنون ناپدید شده مهاجرت کردهاند تا به جنگل فعلی برسند.
کرمهای گوشتخوار بسیار نادر هستند. آنها حدود 0.13٪ از گونههای پروانه و شبپره جهان را تشکیل میدهند، اما کرم جمعکننده استخوان به خصوص نادر است چرا که پس از بیش از دو دهه کار میدانی، پژوهشگران تنها 62 نمونه از آنها را پیدا کردهاند.
از دید بقا، کرمهای جمعکننده استخوان به نفع خود عمل نمیکنند. آنها قلمروطلب هستند و معمولاً فقط یک کرم در هر تار عنکبوت دیده میشود، چون رقبای خود را میخورند.
خوشبختانه، کرم جمعکننده استخوان فقط حدود 5 میلیمتر طول دارد.
دنیل رابینوف، نویسنده اصلی این مطالعه و حشرهشناس دانشگاه هاوایی در مانوآ گفته: «شکی ندارم اگر ما هماندازه آنها بودیم، آنها ما را میخوردند. محال است آنها فقط به خوردن حشرات بسنده کنند؛ حشرات به اصطلاح، فقط حریف همسطحشان در نبرد هستند.
منبع: فرادید