به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، نسل جوان امروز، با هدفون و هندزفری بزرگ شده است؛ در اتوبوس و مترو، سر کار و کلاس، هنگام ورزش یا حتی قبل از خواب. آنچه به‌ظاهر ابزاری برای سرگرمی یا تمرکز است، در واقع تهدیدی خاموش و فزاینده برای سلامت شنوایی است.

مسئولان وزارت بهداشت اعلام کرده‌اند که آمار کم‌شنوایی در نوجوانان کشور طی سال‌های اخیر تقریباً دو برابر شده و علت اصلی آن استفاده نادرست و بیش از حد از هندزفری و هدفون است. مطالعات سازمان جهانی بهداشت نیز هشدار می‌دهند که بیش از یک میلیارد جوان در جهان در معرض خطر کاهش شنوایی ناشی از استفاده نادرست از هدفون هستند.

استفاده مداوم از هندزفری با صدای بلند، به‌ویژه در محیط‌های پر سر و صدا مانند وسایل نقلیه عمومی، باعث آسیب‌های جدی و غیرقابل ترمیم به سلول‌های مویی داخل گوش می‌شود؛ سلول‌هایی که نقش حیاتی در فرایند شنوایی دارند و قابلیت بازسازی ندارند.

افت شنوایی ناشی از هدفون معمولاً تدریجی و بی‌صداست. افراد برای مدت‌ها متوجه کاهش حساسیت گوش‌شان نمی‌شوند و به تدریج در شنیدن صداهای آرام‌تر و مکالمات روزمره دچار مشکل می‌شوند. در نهایت، بسیاری ناچار به استفاده از سمعک می‌شوند؛ آن هم در سنینی که انتظار چنین مشکلاتی نمی‌رود.

علاوه بر کاهش شنوایی، استفاده طولانی‌مدت از هندزفری می‌تواند منجر به وزوز گوش (Tinnitus)، احساس پری در گوش، و مشکلات روانی ناشی از انزوای شنوایی شود؛ نوعی حس بی‌ارتباطی با جهان که زمینه‌ساز اضطراب، افسردگی و کاهش کیفیت زندگی است.

شرکت‌های تولیدکننده هدفون با طراحی‌های جذاب و قابلیت‌هایی مانند حذف نویز فعال (Noise Cancelling) کاربران را به استفاده طولانی‌تر از این دستگاه‌ها تشویق می‌کنند، بدون آنکه هشدار جدی درباره عواقب سلامت شنوایی ارائه دهند. حتی هشدارهای سطح صدا در اپلیکیشن‌های پخش موسیقی معمولاً نادیده گرفته می‌شوند یا به آسانی دور زده می‌شوند.

بیشترین کاربران این دستگاه‌ها، جوانان شهری، دانشجویان و کارمندان هستند که معمولاً آگاهی کافی نسبت به خطرات احتمالی ندارند. بنابراین، آگاهی‌رسانی عمومی، آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها، و الزام به درج هشدارهای سلامت روی بسته‌بندی هدفون‌ها باید در اولویت سیاست‌گذاران و وزارت بهداشت قرار گیرد.

اگر تدابیر پیشگیرانه جدی اتخاذ نشود، ممکن است در آینده‌ای نزدیک با بحران گسترده‌ای در حوزه سلامت شنوایی در نسل جوان مواجه شویم که هزینه‌های درمانی و اجتماعی آن به مراتب سنگین‌تر خواهد بود.