به گزارش رکنا، خواب بهعنوان یک نیاز حیاتی، درست مانند ویتامینهای اساسی نظیر ویتامین c ، برای بدن ضروری است. همانگونه که بدن نمیتواند ویتامین C را ذخیره کند و باید هر روز آن را دریافت کند، خواب نیز بر همین مبنا اهمیت دارد و لازم است که هر شب به مقدار کافی خواب داشته باشیم تا بدن و ذهن سالم بمانند.
متخصصان دائماً هشدار میدهند که کمبود خواب علتی برای شکلگیری ناراحتیهای جسمی و روانی و آغازگر بسیاری از بیماریهاست.
بر اساس تحقیقی گسترده توسط پزشکان در کشورهای مختلف، کمبود خواب میتواند مجموعهای از مشکلات رایج سلامتی را بهوجود آورد که شامل:
برخی متخصصان ارتباط کمبود خواب یا بدخوابی را با میزان ملاتونین در بدن مطرح میکنند، بهویژه در افرادی که الگوی خواب منظم ندارند. با این حال، این تنها یکی از دلایل اختلالات خواب است و ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد. اگر مشکل خواب مزمن و طولانیمدت باشد، حتماً به یک متخصص مراجعه نمایید.
تأثیر کمخوابی بر مغز
- عدم تمرکز
- ضعف حافظه
- میل به پرخوری و در نتیجه افزایش وزن و ایجاد مشکلات متابولیک نظیر دیابت
- ابتلا به بیماریهای قلبی و خطر سکته مغزیفشار خون بالا
- بروز اختلالات خلقی
- مطالعات متعدد نشان داده است که بیخوابی میتواند عامل پیری زودهنگام مغز باشد. کمبود خواب باعث میشود مغز بهعنوان بخشی از روند جبرانی برای رفع آسیبهای ناشی از کمخوابی، برخی سیناپسهای خود را تخریب کند. تحقیقات تأیید میکنند که این اختلال میتواند تغییرات زودرس را در بخشهایی مانند جلوی مغز، گیجگاهی و جداری ایجاد کند.
بدخوابی و بیخوابی نقش چشمگیری در کاهش توانایی تفکر و یادگیری دارند. یکی از اثرات مخرب کمخوابی بر مغز، آسیب به روند شناختی آن است؛ از جمله قدرت توجه، تمرکز، هوشیاری، استدلال و حل مسائل. این مشکلات یادگیری و درک مطالب را پیچیدهتر میکنند.
تأثیر کمخوابی بر چشمها
strong>خشکی چشم: کمخوابی مکرر، فشار زیادی بر چشمها وارد میکند که در نتیجه، خشکی چشم را به دنبال دارد. این حالت بهمعنای عدم تأمین رطوبت کافی یا مناسب در چشمهاست. افرادی که دچار خشکی چشم هستند، معمولاً درد چشم، قرمزی، خارش، حساسیت به نور و حتی تاری دید را تجربه میکنند. در برخی موارد، رگهای خونی برجستهای در چشم دیده میشود که به همراه این علائم است.اسپاسم چشم: اسپاسم به انقباضات غیرارادی چشم اشاره دارد که در اثر انقباض عضلات پلک رخ میدهد. هرچند این مشکل باعث درد یا اختلال جدی نمیشود، اما ناراحتی و آزار را به همراه دارد.
مانند بسیاری از جنبههای زیستی انسان، رویکرد خاص و استانداردی برای خواب وجود ندارد. بهطور کلی، تحقیقات علمی نشان داده برای افرادی با خواب طبیعی و الگوی سالم، ۷ تا ۹ ساعت خواب کافی است. هرچند تفاوتهایی در افراد با توجه به ژنتیک و عادتها میتوان مشاهده کرد، اما این مقدار برای بیشتر مردم مناسب است.