جنایت تجریش، اتمام‌حجت برای مرزبندی با وطن‌فروشان / چه‌کسانی تجربه منافقین حامی صدام را تکرار می‌کنند؟
تصاویر فاجعه شلیک به میدان تجریش بدون هرگونه هدف نظامی یا امنیتی در وسط یک خیابان شلوغ، و هدف قراردادن خودروهایی که پشت چراغ قرمز متوقف شده‌اند، نشان می‌دهد که همه ادعاها درباره اینکه ارتش صهیونیستی تنها اهداف نظامی را هدف قرار داده است، دروغی آشکار بوده است.
پیش از تصاویر میدان تجریش، تصاویری هم از حمله اسرائیل به سالن ملاقات زندان اوین منتشر شده بود که کاملا مصداق جنایت جنگی و نقض تعهدات بین‌المللی بود.
رژیم صهیونیستی در شهرهای مختلف کشور مناطق مسکونی رو هدف قرار داده است و با حمله به منازل مسکونی، ماهیت تروریستی خود را به نمایش گذاشت. این رژیم همچنین با شلیک کور به میادین و خیابانهای پایتخت، سعی کرد مردم ایران را بترساند تا علیه وضع موجود دست به اعتراض بزنند؛ اتفاقی که هرگز رخ نداد.
این همه درحالیست که حامیان اسرائیل در رسانه‌های وابسته مانند شبکه اینترنشنال، تاکنون می‌کوشیدند چنین القا کنند که همه اهداف صهیونیستها نظامی بوده و اسرائیل دوست مردم ایران است!
نمایش این تصاویر هولناک در قلب پایتخت ایران معلوم می‌کند که چرا عموم مردم ایران، مدافعان حمله اسرائیل را وطن فروش و خائن خطاب می‌کنند. دلیل وطن‌فروشی مدافعان حملات اسرائیل، نه فقط چشم بستن بر روی ضربات این رژیم به حاکمیت ملی و مرزهای سرزمینی ایران، که حمایت از جنایت علیه مردم ایران است که تحت هیچ بهانه ای حتی مخالفت با نظام سیاسی مستقر در کشور قابل مشروعیت‌بخشی نیست.
تاریخ معاصر کشورمان گروه‌هایی مانند سازمان مجاهدین خلق کم نداشته که به دلیل حمایت از صدام در اوج جنگ علیه ایران، برای همیشه "منافق" نامیده شدند و حالا هم عده‌ای تحت تاثیر تبلیغات ماهواره‌ای پا در همان مسیر گذاشته‌اند.
از یاد نبریم که خیانت به کشور، تنها همکاری با موساد برای اعمال تروریستی نیست، بلکه دفاع از این اقدامات و حمایت از ارتشی متجاوز نیز خود مصداق خیانت است که در هیچ کشوری جایی برای بخشش آن نیست.
براساس تعاریف علوم سیاسی، دولت-ملت‌ها با چهار شاخص کلی معرفی می‌شوند که عبارتند از: مردم، سرزمین، حکومت و حاکمیت. حمله اخیر اسرائیل به ایران هم تجاوز به سرزمین بود، هم قتل عام غیرنظامیان را در پی داشت، هم حاکمیت ملی را نقض کرد و هم حکومت را تضعیف کرد. بنابراین این حمله، آشکارا علیه واحدی سیاسی به نام ایران بود که دفاع از آن مصداق دشمنی، نفاق و خیانت است.
ممکن است در میان مردم برخی با اثرپذیری از تبلیغات بیرونی و به دلیل نارضایتی ها از دولت یا نظام سیاسی، ناآگاهانه با جریان خیانت علیه کشور همسو شده باشند. برای این دسته از افراد، یادآوری تصاویر هولناک حمله به تجریش و اوین و شهرکهای مسکونی آگاهی بخشند که ببینند نتیجه حمایتهای آنها از جنگ و تجاوز، چطور به شهادت بیگناهان منتهی می‌شود.
ویدئوهای حملات وقبحانه اسرائیل به مناطق غیرنظامی ایران، مانند فیلم‌های جناست صهیونیستها در غزه و لبنان و یمن نیست که عده‌ای بگویند ربطی به ایرانی‌ها ندارد. این تصاویر مربوط به شهرهای ایران است و قربانیان این حملات، هموطنان ایرانی هستند که هیچ ایرانی نمی‌تواند چنین جتایاتی را ندادیده بگیرد.
مرز باریک نارضایتی و خیانت، گاه تشخیص موضع‌گیری درست را سخت می‌کند و درست در چنین وضعیتی باید بارها و بارها تصاویر حمله به تجریش و اوین و شهرکهای مسکونی را به تماشا نشست
تاریخ نشان داده که هیچ‌گاه منافقان جایگاهی شایسته در سیاست نداشته‌لند و اتفاقا تاریخ قهرمانان ملی را ستوده است. وطن فروشان حتی برای اربابان خارجی خود نیز ارزشی ندارند چراکه کسی که وطن خود را می فروشد، با اندک منافع بیشتری، دولت‌های بیگانه را هم به بیگانگانی دیگر خواهد فروخت.
بنابراین از یاد نبریم که مبارزه سیاسی یا مطالبه‌گری و اعتراض به وضع موجود، راهش از خیانت به وطن و همسویی با بیگانگان جداست و همه آنها که برای تحول داخلی چشم به دشمن خارجی داشته‌اند، جز رسوایی و طرد از میدان سیاست، نتیجه‌ای نگرفته‌اند.
مبارزه شرافتمندانه سیاسی، نه به قتل عام مردم منتهی می‌شود، نه سرزمین را تکه و پاره می‌کند، نه حاکمیت ملی را دو دستی تقدیم اجنبی می‌کند و نه با چشم‌بستن بر روی جایگزین نظام سیاسی مستقر، کشور را در گرداب هرج و مرج و تجزیه رها می‌کند.
تصویر آهسته شلیک به میدان تجریش
روشن است که این مسیر برای تحول، ساده نیست و همین باعث می‌شود که رویافروشان، نسخه های جنگ طلبانه‌ای برای دگرگونی ارائه دهند که نتیجه‌اش نابودی ایران و قربانی شدن ایرانیان است.
نگاهی به مواضع نیروهای سیاسی فعال در کشور به‌خوبی نشان می‌دهد که تنها خائنان به ایران از جنگ و تجاوز حمایت کرده و آنها که به فعالیت آینده‌نگرانه سیاسی باور دارند، در هر طیفی که باشند، حاضر به همراهی با بیگانگان متجاوز نیستند.
مرز باریک نارضایتی و خیانت، گاه تشخیص موضع‌گیری درست را سخت می‌کند و درست در چنین وضعیتی باید بارها و بارها تصاویر حمله به تجریش و اوین و شهرکهای مسکونی را به تماشا نشست و کلاه خود را قاضی کرد و تلویزیون را بر روی کانالهای جنگ طلب خاموش کرد.
