"ایران" قدم نو رسیده محیط زیست! / لحظه به لحظه با تیمارگر شوکا در آمل

در پرالتهاب‌ترین روز‌های کشور، نور امیدی در چشمان محیطبانان کوه‌های آمل درخشید؛ امروز این نور "ایران" نام گرفته تا با امیدی مانا و همیشگی به زندگی خود ادامه دهد.

"ایران" نام شوکای کوچکی است که ۱۰ خرداد ماه و زمانی که تنها ۳ روز و کمتر از ۱ کیلو و ۵۰۰ گرم وزن داشت؛ به دست تیمارگر خود سپرده شد و حالا در کمتر از یک ماه به بیش از دو کیلو رسیده است.

وحید رضاییان رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان آمل به خبرنگار محیط زیست خبرگزاری برنا می‎‌گوید: محیطبانان، لاشه مادر "ایران " را در حالی که تلف شده بود پیدا کردند و فرزند او را به منظور حفظ و پرورش این گونه به اداره حفاظت از محیط زیست آمل تحویل دادند. اداره حفاظت از محیط زیست آمل نیز این شوکای کوچک را به دستان پر مهر تیمارگری بخشید که با هزینه شخصی و داوطلبانه، مراقبت از این شوکا را متقبل می‌شد.

پدرام پهلوان‌زاده تیمارگر نام شوکا را "ایران" گذاشت و از اولین ثانیه دیدار با این شوکا را در صفحه شخصی خود ثبت و در اولین روز‌های نگهداری از این گونه نوشت: زمان تحویل گرفتن "ایران" لحظه‌ای جدید در زندگی بود. "ایران" زیبا که هنوز بند ناف دارد؛ احتمال می‌رود تا ۱ الی ۲ ماه آینده نیاز به نگهداری در محیط خانه داشته باشد چرا که در جوار دیگر حیوانات، دچار اضطراب می‌شود.

تیمارگر "ایران" دامپزشک نیست

تیمارگر "ایران" دامپزشک نیست؛ اما پیش از این بار‌ها تجربه نگهداری از حیوانات را داشته و از "ایران" نیز زیر نظر دامپزشک مراقبت می‌کند. به عنوان مثال در روز‌های اول، شیر گوسفند را با سورنگ به شوکا می‌داد.

تیمارگر "ایران" که همواره ابراز امیدواری می‌کند؛ نگرانی خود را به شیر دادن در ساعت‌های مختلف شبانه روز که گاهی حتی به بامداد هم موکول می‌شود به "ایران" کوچک نشان می‌دهد. "ایران" نیز که دیگر با نام "فسقل طلا" لوس می‌شود غذای خود را به خوبی می‌خورد و سپس در رختخواب جا خوش می‌کند. از جایی به بعد "ایران" می‌دانست باید صبح‌ها منتظر شیر دادن تیمارگر باشد و از همین رو هرروز بیشتر مشتاق غذای خود است!

مصرف غذای "ایران" تحت نظارت دامپزشک است

تیمارگر که هرجا می‌رود "ایران" را نیز به دنبال خود می‌کشاند می‌نویسد: بدن "ایران" به اندازه‌ای کوچک و ظریف است که دل مرا می‌لرزاند؛ اگرچه خوب شیر می‌خورد، اما همواره نگران و مضطرب هستم که مبادا اتفاقی بیفتند و اگر اتفاقی بیفتند؛ باید چه کار کنم؟!

تیمارگر که با هدف آزادسازی "ایران" را به سرپرستی گرفته، شوکا را در محیط مخصوصی قرار می‌دهد که نه تنها گرم‌تر است بلکه دوربین هم دارد و به این ترتیب فرآیند مراقبت تسریع می‌شود. تیمارگر می‌گوید: شکم "ایران" پس از هر وعده شیر که می‌خورد؛ ۳۰ ثانیه الی یک دقیقه ماساژ داده می‌شود تا موقعیتی که مادر، پس از شیر دادن زیر شکم فرزند خود را می‌لیسد تداعی شود. پس از این نوبت تحریک لگن "ایران" است که دفع، روند بهتری پیدا کند.

آرامش ایران، آرزوی همه ماست

"ایران" با مرغ عشقی به نام "آزاد" انس گرفته و گاهی به جای شوکای قصه ما به درون قفس می‌رود. شوکای سرزنده ما که تازه در حال کشف دنیا است؛ با تیمارگر خود صمیمی شده و او را از خواب بیدار می‌کند. تیمارگر "ایران" نیز درمورد مادر این شوکا تصورات زیادی دارد؛ گویی "ایران" را امانتی از مادر او می‌داند. از پریدن "ایران" با پا‌های ظریفی که دارد ویدیو ضبط می‌کند و می‌نویسد: آرامش ایران آرزوی همه ماست...

"ایران" که امروز بزرگ‌تر شده و علف‌خواری را شروع کرده؛ به محیطی جدید منتقل شده که ۴۰۰ الی ۵۰۰ متر است و گزینه‌ای مناسب برای تقویت ماهیچه‌ها به شمار می‌رود.

"ایران" در بغل گرفتن روش منحصر به خود را دارد

تیمارگر نیز خانه‌ای کوچک در گوشه این فضای باز ایجاد و به منظور گرمایش خانه، کیسه آب گرم درون خانه قرار داده تا اگر "ایران" خانم قصه ما احساس سرما کرد؛ جایی برای پناه بردن داشته باشد. شوکای جوان ما که حالا در سن کنجکاوی به سر می‌برد؛ علف‌ها را می‌بوید و مزه آنها را می‌چشد و نشان می‌دهد که با جای جدید خود وفق پیدا کرده است.

روزی که باران می‌بارد و "ایران" عزیز ما را خیس می‌کند؛ تیمارگر، او را لا به لای پتوی نرم و گرمی می‌پیچد و می‌نویسد: باید از دکتر بپرسم که "ایران" به ماندن زیر باران علاقه دارد؟! تیمارگر می‌نویسد: "ایران" حتی در بغل گرفتن روش منحصر به خود را دارد و زمانی که پا‌های خود را جمع می‌کند آرام‌تر است.

"ایران" با هر جهش، آینده‌ای بلند را نگارش می‌کند

تیمارگر "ایران" با تمام عشقی که دارد شاهد رشد و شیطنت‌های زیبای حیوانی است که در منطقه خاورمیانه در خطر انقراض به سر می‌برد؛ دقیقا به نحوی به "ایران" چشم می‌دوزد که گویی آخرین شوکا در تمام زمین است و در وصف جهش‌های بی‌پروای "ایران" جان می‌نویسد: بامزه می‌پرد؛ وقتی می‌پرد انگار دنیا سبک‌تر می‌شود و "ایران" نیز با هر جهش آینده‌ای بلند را نگارش می‌کند...

حالا یک روز از تحویل دادن ایران به اداره حفاظت محیط زیست می‌گذرد. بعد از پیروز، توله پلنگ دماوند و شماری دیگر از حیوانات که در طول این سال‌ها کورسوی امیدی برای محیط زیست بودند؛ حالا نوبت "ایران" است که با پا‌های چابک خود، رسم ایستادگی و مقاومت را برای بار دیگر به ملت شریف ایران یادآوری و بیاموزد.

انتهای پیام/