حمله متجاوزانه رژیم صهیونیستی و نقض حقوق کودکان/ نهادهای بین المللی کجا ایستاده‌اند؟!
مجید قاسم کردی حقوقدان و فعال مدنی گفت: در واپسین روز‌های خرداد ۱۴۰۴حمله هوایی برنامه‌ریزی‌شده و گستاخانه‌ای از سوی رژیم اشغالگر قدس به خاک ایران صورت گرفت؛ حمله‌ای که با نقض آشکار اصول بنیادین حقوق بین‌الملل، به‌ویژه منشور ملل متحد، اصل عدم توسل به زور، و حقوق بشردوستانه بین‌المللی، همراه بود. متأسفانه در این تهاجم، شماری از غیرنظامیان بی‌گناه، از جمله کودکان معصوم، جان خود را از دست دادند و بسیاری دیگر با آسیب‌های جسمی، روانی و خانوادگی مواجه شدند که آثار آن تا سال‌ها در ذهن و زندگی آنان باقی خواهد ماند.
نقض فاحش اصل مصونیت غیرنظامیان
مطابق ماده ۵۱ پروتکل الحاقی اول به کنوانسیون‌های ژنو ۱۹۴۹، غیرنظامیان، به‌ویژه کودکان، از حمایت ویژه‌ای برخوردارند. هدف قرار دادن مناطقی که فاقد هرگونه تأسیسات نظامی‌اند و تنها مأمن زنان، کودکان و سالمندان هستند، جنایت جنگی محسوب می‌شود. رژیم اسرائیل با علم به حضور خانواده‌ها در منطقه هدف و بدون هیچ‌گونه هشدار قبلی، مرتکب جنایتی شده است که در محاکم بین‌المللی قابل پیگرد است.
حقوق کودک؛ از سند حقوق کودک تا واقعیت تلخ جنگ
بر اساس کنوانسیون حقوق کودک (CRC) که اسرائیل نیز در سال ۱۹۹۱ آن را پذیرفته، هر کودک حق حیات، امنیت، آموزش، و رشد سالم دارد. با این حال، شهادت کودکان در حمله اخیر و ترس عمیقی که در کودکان زنده‌مانده نهادینه شده، به روشنی نقض این تعهدات بین‌المللی است. کودکانی که از ترس بمب‌ها شب‌ها با کابوس از خواب می‌پرند، دیگر نه در کلاس درس آرامش دارند و نه در آغوش خانواده امنیت روانی احساس می‌کنند.
شهادت کودکان؛ روایت‌های خاموش
در حمله به منطقه‌ای مسکونی در حوالی اصفهان، سه کودک ۶ تا ۱۲ ساله، در حالی که در خواب بودند، به شهادت رسیدند. روایت مادر یکی از این کودکان که با چشم‌های اشک‌بار، پیکر بی‌جان فرزندش را از زیر آوار بیرون کشید، تنها بخشی از عمق فاجعه انسانی‌ای است که هنوز جامعه بین‌المللی واکنشی درخور به آن نشان نداده است.
آثار روانی جنگ بر کودکان
آسیب‌های روانی ناشی از جنگ، بنا به پژوهش‌های روان‌شناختی، عمیق‌تر و طولانی‌مدت‌تر از آسیب‌های فیزیکی هستند. کودکانی که شاهد مرگ عزیزان، صدای انفجار‌ها و بی‌خانمانی بوده‌اند، اغلب دچار اختلالات اضطرابی، افسردگی، لکنت زبان، شب‌ادراری و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) می‌شوند. این آثار گاه تا بزرگسالی ادامه و چرخه خشونت و ترومای اجتماعی را بازتولید می‌کند.
مسئولیت بین‌المللی اسرائیل
رژیم اسرائیل، بر پایه‌ی قواعد حقوق مسئولیت بین‌المللی دولت‌ها، موظف به جبران مادی و معنوی این خسارات است. همچنین، دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) با استناد به ماده ۸ اساسنامه رم، می‌تواند این اقدامات را ذیل عنوان «جنایات جنگی علیه غیرنظامیان» مورد رسیدگی قرار دهد. حتی در صورت عدم عضویت ایران یا اسرائیل، این دادگاه در صورت ارجاع شورای امنیت می‌تواند وارد عمل شود.
سکوت نهادهای بین‌المللی؛ زخمی دیگر بر پیکر عدالت
شاید تلخ‌ترین بخش ماجرا، سکوت یا واکنش‌های خنثی برخی از نهادهای بین‌المللی است؛ نهاد‌هایی که باید پاسدار حقوق بشر باشند، اما گاه خود به ابزار‌های سیاسی قدرت‌های بزرگ تبدیل می‌شوند. با این حال، وجدان عمومی جهانی، صدای مادران داغ‌دیده و کودکانی که دیگر خنده را نمی‌شناسند، روزی به دادخواهی برخواهد خاست. کودکانی که در این حمله شهید شدند، تنها جان‌باختگان یک تجاوز نظامی نبودند؛ بلکه نماد شکستن قداست کودکانه، عدالت جهانی و قانون‌مندی در نظم بین‌الملل‌اند.
امروز سکوت، نه بی‌طرفی، که هم‌دستی با متجاوز است. ما، به عنوان شهروندان جهانی، وظیفه داریم با هر ابزار حقوقی، مدنی و انسانی، از حق زندگی و امنیت کودکان دفاع کنیم؛ پیش از آنکه فاجعه‌ای بزرگ‌تر، بشریت را بیدار کند.
انتهای پیام/
