«سباستیائو سالگادو» عکاس وجدان بیدار جهان درگذشت
برنا- گروه فرهنگ و هنر: سباستیائو سالگادو، عکاس نامدار برزیلی و مستندساز اجتماعی که با آثار سیاه‌وسفیدش به زبان تصویری رنج انسان، مهاجرت و شکوه طبیعت را روایت می‌کرد، در پاریس درگذشت.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنک و هنر برنا؛ سباستیائو ریبیرو سالگادو (Sebastião Ribeiro Salgado) روز جمعه ۲۳ مه ۲۰۲۵ در شهر پاریس، محل زندگی‌اش، چشم از جهان فروبست.
مؤسسه Terra، که او و همسرش در سال ۱۹۹۸ تأسیس کرده بودند، علت مرگ او را ابتلا به لوسمی (سرطان خون) اعلام کرد.
گفته می‌شود این بیماری نتیجه عوارض ناشی از ابتلا به مالاریا در سال ۲۰۱۰ طی سفرش به اندونزی برای پروژه «Genesis» بوده است.
سالگادو که متولد ۸ فوریه ۱۹۴۴ در ایماس، ایالت میناس گرایس برزیل بود؛ در ابتدا در رشته اقتصاد تحصیل کرد و در دهه ۷۰ میلادی مسیر زندگی‌اش را به سمت عکاسی مستند تغییر داد؛ مسیری که او را به یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین عکاسان قرن بیستم و بیست‌ویکم بدل کرد.
آثار و پروژه‌های برجسته:
Workers (کارگران)
یکی از مشهورترین پروژه‌های مستند اجتماعی سالگادو که در آن زحمتکش‌ترین مشاغل دنیا به تصویر کشیده شد؛ از معدن‌کاران برزیلی گرفته تا کشاورزان و کارخانه‌داران آسیا و آفریقا.
Migrations (مهاجرت‌ها)
سالگادو در این پروژه عظیم، درد و آوارگی میلیون‌ها انسان در سراسر جهان را مستند کرد. این مجموعه یکی از تأثیرگذارترین روایت‌های تصویری از بحران‌های پناهجویان و کوچ‌های اجباری است.
Genesis (آفرینش)
در دهه پایانی عمر هنری خود، پروژه‌ای حماسی را آغاز کرد تا طبیعت دست‌نخورده و بکر جهان را مستند کند. نتیجه این پروژه، مجموعه‌ای از تصاویر چشم‌نواز از آمازون، قطب جنوب، بیابان‌ها، کوه‌ها و قبایل ناشناخته بود.
Terra و فعالیت‌های محیط‌زیستی
در واکنش به تخریب شدید محیط‌زیست در برزیل، سالگادو به همراه همسرش «للِیا وانیک سالگادو» پروژه‌ی Terra را آغاز کرد. آن‌ها موفق شدند بیش از ۲ میلیون درخت را در منطقه زادگاه سالگادو بکارند و اکوسیستم آن را بازسازی کنند.
افتخارات و جوایز:
مدال طلای رابرت کاپا
جایزه پرنس آستوریاس در رشته هنر (۱۹۹۸)
عضویت در آکادمی هنرهای زیبای فرانسه (۲۰۱۶)
جایزه صلح انجمن ناشران آلمان (۲۰۱۹)
پایان یک چشم بیدار
سباستیائو سالگادو، با بیش از نیم قرن فعالیت در عرصه عکاسی، دوربین را نه برای ثبت زیبایی صرف، بلکه برای فریاد دردها، هشدارها و شکوه زندگی به کار گرفت. آثار او اکنون در موزه‌ها، کتاب‌ها و حافظه‌ی تاریخی جهان باقی خواهند ماند؛ به‌سان سندی انسانی از قرن رنج و امید.
انتهای پیام/
