خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها- علی نواصر: خرمشهر، شهر مقاومت و ایثار، یکی از ستارگان درخشان خود را از دست داد. «علیرضا بطیلی»، معروف به «راضی فیصلی»، شاعر، ذاکر و ستایشگر اهل بیت (ع) در آستانه عید سعید غدیر خم، عید ولایت و امامت، دیده از جهان فروبست. درگذشت او در این ایام مبارک که خود سال‌ها با اشعار پرشور و عاشقانه‌اش غدیر و سیره مولا علی (ع) را ستود، معنایی عمیق به این فقدان بخشیده است. گویی روح این شاعر عاشق، در روزهایی که عید ولایت را جشن می‌گیریم، به سوی مولایش پر کشید تا در جوار رحمت الهی آرام گیرد.
سید محمدرضا موالی‌زاده، استاندار خوزستان، در پیامی درگذشت این شاعر گران‌قدر را تسلیت گفت و از او به‌عنوان «صدای ماندگار شعر حسینی و چهره‌ای درخشان در ادبیات غدیر» یاد کرد. در بخشی از پیام او آمده است: «استاد راضی فیصلی، از خاندان بزرگ شعر حسینی و از فرزندان غیور خرمشهر بود که عمر پربرکت خود را وقف مدح آل‌الله، به‌ویژه در گرامی‌داشت غدیر و سیره قمر بنی‌هاشم (ع)، کرد. آثار او زینت‌بخش منابر، روضه‌ها و نوحه‌های بزرگ‌ترین ذاکران بود و صدای ایمان و غیرت را با زبان شعر در دل‌ها زنده کرد. فقدان چنین چهره برجسته‌ای، ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر برای جامعه شعر آئینی است.»
نامی برای کل جهان عرب
راضی فیصلی نامی بود که نه‌تنها در خرمشهر و خوزستان بلکه در سراسر جهان عرب به‌ویژه در کشورهای حاشیه خلیج فارس، طنین‌انداز شده بود. او که از ۱۷ سالگی در بحبوحه جنگ تحمیلی، قلم به دست گرفت و شعر گفتن را با غزل آغاز کرد، به‌تدریج تمام وجودش را وقف اهل بیت (ع) کرد. در گفتگویی که چند سال پیش با خبرگزاری مهر داشت، از آغاز مسیر شاعری‌اش گفت: شاعری در خانواده ما چیز تازه‌ای نبود. برادر بزرگم شاعر بود و شناخته‌شده. من هم از ۱۷ سالگی، در زمان جنگ، شعر گفتن را شروع کردم. ما جنگ‌زده بودیم و در شهرهای مختلف، از شادگان تا بروجرد و اهواز و رامشیر، زندگی کردیم. در رامشیر بود که در دایره اهل بیت قرار گرفتم و دیگر از این مسیر خارج نشدم.
فیصلی از سال ۱۳۶۸ به‌طور جدی به سرودن شعر پرداخت و از سال ۱۳۷۰ تمام اشعارش را به مدح و مرثیه اهل بیت اختصاص داد. او در این مصاحبه از چگونگی شهرت بین‌المللی‌اش گفت: سال ۱۳۷۶ با حضور در مراسم‌های خارج از شهر، بیشتر شناخته شدم. سال ۱۳۷۸ برای اولین‌بار در امارات مداحی کردم، سال ۱۳۸۲ در کویت مراسم داشتم و از سال ۱۳۸۳، پس از سرنگونی رژیم بعث، در اکثر شهرهای عراق و عتبات عالیات مداحی کردم. توسعه وسایل ارتباط جمعی و فناوری هم باعث شد شهرتم در عالم شیعی روزبه‌روز گسترده‌تر شود.
اشعار فیصلی که به «سبک فیصلی» شهرت یافتند، ترکیبی از شعر کلاسیک عربی و نوآوری‌های امروزی بودند. او در این‌باره توضیح داده بود: اشعارم هم رنگ‌وبوی سنتی دارند و هم امروزی‌اند. این ترکیب باعث شده طرفداران هر دو سبک جذب شوند.
بیش از ۲۰ مداح برجسته از کشورهای عربی، از جمله عراق، کویت، بحرین، عمان، القطیف و لبنان از اشعار او در مراسم‌های خود استفاده می‌کردند. چندین دیوان شعر منتشر شده دارد؛ گنجینه‌ای از بیش از ۳۰۰ شعر در هر مجموعه، میراث گران‌بهای اوست. این اشعار، عمدتاً در قالب مرثیه برای ایام محرم، صفر و فاطمیه و در قالب مدح برای مناسبت‌هایی چون عید غدیر و ماه شعبان سروده شده‌اند. او هر سال ۳۰ تا ۴۰ شعر جدید به این مجموعه اضافه می‌کرد.
شعر عربی خوزستان، به‌واسطه شاعرانی چون فیصلی، از غنای خاصی برخوردار است. او در مصاحبه‌اش تأکید کرده بود: لهجه عامیانه خوزستان به زبان فصیح عربی نزدیک است و این باعث شده شعر ما از نظر قواعد دستوری و زبانی در رتبه‌ای بالاتر از بسیاری از کشورهای عرب قرار گیرد. رکن اصلی شعر ما، مدح و ثنای اهل بیت است.» فیصلی همچنین از نقش فناوری در گسترش شعر آئینی سخن گفت: تحولات الکترونیک، ارتباط بین اقشار مختلف را ممکن کرد و باعث شد سبک‌های جدیدی در شعر توسعه یابد. این ابزارها به ما کمک کردند تا اشعارمان را به‌روز کنیم و به جهانیان عرضه کنیم.
تربیت شاگردان
فیصلی نه‌تنها شاعری توانمند، بلکه معلمی دلسوز بود که شاگردانی را در مسیر شعر آئینی تربیت کرد. او در جشنواره‌های متعدد داخلی و بین‌المللی درخشید. حضورش در «جشنواره المهدویه» در کویت در سال ۲۰۰۸، که در آن از میان ۱۰ شاعر از کشورهای مختلف مقام نخست را کسب کرد، نقطه عطفی در کارنامه او بود. او همچنین در کنگره شعر پیامبر مهربانی به‌عنوان نماینده خوزستان حضور یافت و از این رویداد به‌عنوان فرصتی برای همدلی میان اقوام و مذاهب یاد کرد: این کنگره توانست همه قومیت‌ها را دور هم جمع کند. شعر می‌تواند همدلی ایجاد کند و باید از این ظرفیت برای وحدت استفاده کرد.
فیصلی اعتقاد داشت شعر قدرتی بی‌نظیر برای تحول جوامع دارد. او در پایان مصاحبه‌اش گفته بود: شاعر با شعرش می‌تواند اجتماعی را دگرگون کند، همدلی ایجاد کند و وطن‌دوستی را در دل‌ها بکارد. شعر می‌تواند مرزها، رنگ‌ها و نژادها را بردارد و صلح را به ارمغان آورد.
این باور او در اشعارش نیز متجلی بود؛ اشعاری که نه‌تنها در منابر و روضه‌ها، بلکه در قلب‌های عاشقان اهل بیت، جایگاهی ابدی یافتند.
اکنون که راضی فیصلی در آستانه عید غدیر، این عید بزرگ ولایت، از میان ما رفته است، خرمشهر و جامعه شعر آئینی در سوگ او نشسته‌اند. او که با هر بیت شعرش، عشق به مولا علی (ع) و اهل بیت را در دل‌ها زنده می‌کرد، در روزهایی به دیدار معبود شتافت که خود سال‌ها برای گرامی‌داشت آن‌ها سرود. درگذشت او در این ایام مبارک، گویی پیامی است از عشق و ارادت بی‌پایانش به ولایت. بی‌تردید، روح این شاعر عاشق در جوار رحمت الهی با محمد و آل محمد محشور خواهد بود و اشعارش، چون نغمه‌ای جاودان، در منابر، روضه‌ها و دل‌های عاشقان طنین‌انداز خواهد ماند.
خرمشهر، شهری که روزگاری با خون فرزندانش مقاومت را معنا کرد، امروز با اشک‌هایش بدرقه‌گر یکی از فرزندان غیورش است. راضی فیصلی رفت، اما صدایش، شعرش و عشقش به اهل بیت، در این خاک مقدس و در گستره جهان تشیع، برای همیشه زنده خواهد ماند.
