آخرین زنگ حنیفه!
به گزارش خبر فوری، با تصمیم تازه دولت مبنی بر عدم تمدید «برگه‌های سرشماری»، حدود دو میلیون مهاجر افغانستانی دارای مدرک قانونی، در معرض اخراج قرار گرفته‌اند. اما آن‌ها فقط اعدادی روی کاغذ نیستند؛ در پس هر برگه، زندگی‌ای جریان دارد: کودکی، خانواده‌ای و آیند‌ه‌ای.
بر اساس اعلام رسمی وزارت کشور، ایران در حال حاضر میزبان حدود شش میلیون مهاجر افغانستانی است. نزدیک به دو میلیون نفر از آن‌ها با «برگه سرشماری» در ایران زندگی می‌کردند؛ مدرکی که از سال ۱۳۹۵ صادر شده و بخشی از دارندگان آن، به‌ویژه پس از حملۀ طالبان، در سرشماری سال ۱۴۰۱ به‌صورت قانونی ثبت شدند. بسیاری از دارندگان این برگه‌ها، پیش از دهه ۹۰ به ایران آمده‌اند. فرزندان‌شان در ایران متولد شده‌اند و هرگز وطنی جز اینجا نشناخته‌اند.
بسیاری دیگر، پناه‌جویانی‌اند که برای حفظ جان و آرامش روانی‌شان، پس از تسلط طالبان به ایران پناه آوردند؛ پدران و مادرانی که برای نجات دختران‌شان از ازدواج اجباری، ترک تحصیل و ناامنی اجتماعی، به این سرزمین پناه آوردند.
در آغاز سال ۱۴۰۴، وزارت کشور اعلام کرد که این برگه‌ها دیگر تمدید نخواهند شد. به‌این‌ترتیب، میلیون‌ها مهاجری که تاکنون با این مدرک زندگی می‌کردند، از این پس فاقد اقامت قانونی محسوب می‌شوند و در معرض اخراج قرار دارند.
سال گذشته، ۶۱۴ هزار کودک مهاجر در ایران مشغول به تحصیل بودند. آن‌ها تنها ۴ درصد از جمعیت دانش‌آموزی بیش از ۱۶ میلیون نفری کشور را تشکیل می‌دادند. از سال آینده، ده‌ها هزار نفر از این کودکان دیگر در این خاک نخواهند بود.
حنیفه یکی از این هزاران نفر است. روایتی که می‌بینید، داستان یک روز پیش از اخراج اجباری حنیفه از ایران است؛ دختری که در ایران متولد شد، در ایران الفبا آموخت، و حالا فقط باید امیدوار باشد که پیش از آنکه به اجبار به نکاح برده شود، چند سالی بتواند کودکی کند.
