به گزارش خبرنگار تئاتر ایرنا، «اتاق ورنیکا»؛ داستان دختری جوان است که برای کمک به یک زوج پیر وارد خانه‌شان می‌شود، اما به تدریج در فضای وهم‌انگیز و رازآلود خانه گیر می‌افتد و هویتش زیر سوال می‌رود.
ایرا لوین که بیشتر به‌خاطر کتاب «بچه رزماری» -که پولانسکی بر اساس آن فیلمی با همین نام ساخت- مشهور است، «اتاق ورنیکا» را در سال ۱۹۷۳ نوشت؛ «جان» و «مارین» مکی - زن و شوهر مسن ایرلندی - که زوجی جوان به نام سوزان و لری به خانه سرایداری‌شان در حومه بوستون می‌آورند. سوزان و لری به تازگی با هم آشنا شده‌اند و خانواده مکی هم این زوج را در یک رستوران بخاطر شباهت سوزان به زنی مرده به نام ورونیکا دیده و آنها را به خانه‌شان دعوت می‌کنند.
جان و مارین به سوزان می‌گویند خواهر بزرگ‌تر ورونیکا به خاطر مرگ او دچار عذاب شده و اوضاع روحی خرابی دارد. آنها سوزان را قانع می‌کنند تا مانند ورونیکا لباس بپوشد و با خواهرش حرف بزند شاید بتواند حال او را بهتر کند.
سال ۱۹۷۳است اما خواهر ورونیکا فکر می‌کند ۱۹۳۵ است. زوج پیر، سوزان را در اتاق ورونیکا تنها می‌گذارند تا با مشکل روبرو شود اما پس از مدتی با لباس‌ها و ظاهری کاملا متفاوت برمی گردند... و ...
اتاق ورونیکا، آمیزه ای از ترس و هیجان است. لوین با موفقیت فضایی وهم انگیز و هولناک ایجاد کرده است. او چنان روایت پیچیده‌ای خلق کرده که مخاطب را گیج می‌کند و یافتن واقعیت را برایش دشوار می‌کند. پایان بندی غافل گیرانه‌اش هم بر جذابیت آن افزوده است.
آنچه عابدینی‌مرام به روی صحنه برده، تقریبا همان چیزی است که نویسنده آمریکایی در نمایشنامه‌اش نوشته و با یک چینش درست از بازیگران و انتخابی قابل قبول از میان ایفاگران نقش، صحنه‌هایی که آفریده می‌شوند، مخاطبان را درگیر خود می‌کند.
آنچه از جنون در خانواده مکی می‌بینیم جنونی محض است که البته مرد داستان را هم همراه خود می‌کند. او تسلیم خواسته زن می‌شود و البته نه یک بار که بارها چنین صحنه‌هایی خلق می‌شود.
زن‌های جوانی که قربانی می‌شوند. قربانی یک زن. قربانی زنی که خود مرتکب قتلی شده و برای رهایی از عذاب وجدان، قصد دارد گناه را گردن زنان جوان دیگر بیاندازد. سال‌ها پیش بر اثر یک اتفاقی تقریبا خودخواسته، بچه‌ای به قتل می‌رسد و زن خبیث به تنها یک چیز می‌اندیشد؛ کشتن برای رهایی از عذاب وجدان.
کارگردان نمایش به ایرنا می‌گوید: هدف از اجرای این نمایش چیزی است که داخل خود متن هم به کار گرفته می‌شود که می گوید «دیگر هیچ وقت با غریبه‌ها صحبت نمی کنم.»
علیرضا عابدینی‌مرام افزود: البته هرکسی یک برداشتی از این متن می‌توناند داشته باشد. براساس سلیقه و یا طرز فکر شخصی. دیدگاهی که نسبت به این کار داشتم اینطور بود که می‌خواستم یک کار متفاوت از کارهای دیگر که از این نمایشنامه تاکنون اجرا رفته به روی صحنه ببرم و نمی‌دانم تا اینجا موفقیت آمیز بوده یا خیر. نظر مخاطب مهم است در این موضوع.
او اضافه کرد: در نمایش هم سعی کردم با اضافه کردن بازیگر دختر کودک به کار در روند این موضوع کمک بگیرم و خدا را شکر که جواب داده است.
نمایش اتاق ورنیکا با بازی آیدا بیتی، مصطفی شویکلو، نگین شیرازیان، سهیل طاهریان و پارمین روشنی از چنین جنونی سخن می‌گوید. جنونی که ابتدا با وهم و خیال سراغ فرد می‌رود و در نهایت جز به مرگ به چیز دیگری نمی‌اندیشد.
