به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، کمال حسین‌پور در جلسه علنی امروز یکشنبه مجلس در نطق میان دستور خود با بیان اینکه در ادبیات اقتصادی، توسعه تنها به رشد شاخص‌ها محدود نمی‌شود، گفت: توسعه یعنی ارتقای کیفیت زندگی، گسترش فرصت‌ها و احیای کرامت انسان‌ها. در جامعه‌شناسی توسعه، منطقه مرزی صرفاً حاشیه جغرافیا نیست، بلکه اغلب حاشیه تصمیم‌گیری است.
وی با طرح پرسش‌هایی، اظهار کرد: در گزارش‌های بودجه، سهم مناطق مرزی از پروژه‌های مولد چه میزان بوده است؟ در برنامه‌های اشتغال، سهم جوانان مرزنشین از مشاغل رسمی چقدر است؟ در نظام بانکی چه میزان برای سرمایه‌گذاری در نواحی مرزی پرداخت شده است؟
نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس تاکید کرد: در اقتصاد مقاومتی، استفاده از ظرفیت‌های مرزی جزو بندهای اصلی است، اما کدام مرزنشین امروز حس می‌کند از مرز بهره می‌برد جز کارگری و کولبری؟ آیا مرز امروز یک فرصت است یا یک تهدید؟ آیا مرزنشین امروز دارایی ملی تلقی می‌شود؟
حسین‌پور همچنین به اهمیت عدالت آموزشی پرداخت و با بیان اینکه عدالت آموزشی یعنی مدرسه حق همگانی باشد، نه امتیازی برای خوش نشینان نیاوران و سعادت‌آباد، تصریح کرد: عدالت آموزشی یعنی دختر روستایی تنها به خاطر نبود مدرسه شبانه‌روزی ترک تحصیل نکند. عدالت آموزشی یعنی فرزند کولبر هم به اندازه فرزند مدیرکل به سقف آرزوهایش دسترسی داشته باشد.
وی خطاب به وزیر آموزش و پرورش گفت: چه زمانی قرار است ضریب محرومیت در توزیع اعتبارات لحاظ شود؟ چرا هنوز مدارس کپری در قرن بیست‌ویکم وجود دارد؟ چرا مناطق مرزی در جدول نیروی انسانی، تجهیزات و ساخت مدارس نصف تهران هم دیده نمی‌شوند؟
نماینده مردم سردشت و پیرانشهر گفت: دخترک کُردِ روستای آلانی چه کم دارد از دانش‌آموز خیابان پاسداران؟ جز اینکه سرنوشتش را نابرابری جغرافیایی نوشته است؟ او نه تابستان کلاس زبان دارد، نه پاییز کلاس هوش مصنوعی، فقط امید دارد مدرسه‌اش سقف داشته باشد، معلمش بماند و جاده اش در زمستان بسته نشود.
حسین پور با بیان اینگه اگر عدالت آموزشی را از مرزها آغاز نکنیم، باید فردا هزینه ناآگاهی، فقر و مهاجرت را از جیب ملی پرداخت کنیم، گفت: تحصیل حق است، نه امتیاز. من از این تریبون نه لطف می‌خواهم نه دلسوزی، من عدالت می‌خواهم. برای دختران سردشت، پسران پیرانشهر و جوانان میرآباد. عدالتی که در قانون آمده، در سند تحول بنیادین آمده است.
