جریان‌های سیاسی در ایالات متحده آمریکا از پرتحرک‌ترین و مرموزترین جریانات در دنیای سیاست به شمار می‌آیند. این کشور که به عنوان یک جمهوری فدرال شناخته می‌شود، دارای نظام دوحزبی غالب است که شامل حزب دموکرات و حزب جمهوری‌خواه می‌شود.
این دو حزب به رغم وجود اشتراکاتی انکارناپذیر مثلا هژمونی‌گرایی، تاکید بر ارزش‌های آمریکایی، حمایت از اسرائیل و ... دارای دیدگاه‌ها، ارزش‌ها و سیاست‌هایی متمایزند که بر نحوه اداره این کشور تاثیر می‌گذارد و گاهی باعث ایجاد شکاف‌های عمیق اجتماعی و سیاسی می‌شود.
حزب دموکرات به طور سنتی نماینده گرایش‌های لیبرال و چپ میانه است و از سوی دیگر، حزب جمهوری‌خواه گرایش‌های محافظه‌کارانه و راست میانه را نمایندگی می‌کند. این دو حزب بزرگ، تقریبا در تمام سطوح حکومتی، از محلی تا فدرال رقابت می‌کنند و تاثیر عمده‌ای بر سیاست‌های داخلی و خارجی آمریکا دارند.
اندرو جکسون هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا پایه‌گذار حزب دموکرات مدرن بود. او بر لزوم افزایش مشارکت سیاسی توده‌ها، کاهش نفوذ نخبگان و حمایت از کشاورزان و کارگران تأکید داشت. این رویکرد باعث شد حزب دموکرات به عنوان نماینده طبقه متوسط و پایین در مقابل حزب ویگ‌ها و بعدها جمهوریخواهان ظاهر شود
در دهه‌های اخیر، روند قطبی‌شدن سیاسی در آمریکا افزایش یافته که نشانگر تضاد منافع شدید میان جریان‌های قدرت در این کشور است. این وضعیت بر پایگاه اجتماعی و حامیان اقتصادی احزاب شامل کارتل‌های رسانه‌ای، تجاری، صنعتی و تکنولوژیک تاثیراتی بزرگ داشته و پیچیدگی‌های نوینی را در عرصه سیاست در آمریکا به وجود آورده است.
در نتیجه، مطالعه و درک جریان‌های سیاسی کنونی آمریکا و حامیان پشت پرده آنها برای تحلیل تحولات جهانی و داخلی آن اهمیت بسیار بالایی دارد چرا که بروندادهای دستگاه سیاست خارجی، سیاست‌های راهبردی، نظامی، جنگی و دیپلماتیک این کشور از همین لایه‌های تو در توی سیاست در آمریکا سرچشمه می‌گیرد.
در این سلسله گزارش در پژوهش ایرنا، قصد داریم به جریانات و گروه‌های سیاسی بزرگ آمریکا که قدرت و سیاست را در این کشور جهت می‌دهند بپردازیم و ابتدا حزب دموکرات را زیر ذره بین می‌بریم.
حزب دموکرات چگونه پدیدار شد؟
حزب دموکرات آمریکا از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین احزاب سیاسی در تاریخ ایالات متحده است که ریشه‌هایش به اوایل قرن نوزدهم بازمی‌گردد. این حزب به طور رسمی در سال ۱۸۲۸ میلادی شکل گرفت و از آن زمان تاکنون نقش کلیدی در سیاست داخلی و خارجی آمریکا ایفا کرده است.
حزب دموکرات ریشه در جنبش‌های سیاسی دوران پس از جنگ استقلال آمریکا دارد. در ابتدا، این حزب از بقایای حزب دموکرات-جمهوری‌خواه تشکیل شد که به دست «توماس جفرسون» و «جیمز مدیسون» (سومین و چهارمین روسای جمهوری آمریکا) بنا نهاده شده بود. در اوایل قرن نوزدهم، اختلافات داخلی در حزب دموکرات-جمهوری‌خواه باعث شد دو جناح اصلی شکل بگیرند؛ جناح «اندرو جکسون» که خواستار حمایت از حقوق مردم عادی و دموکراسی مستقیم بود و جناح رقیب که به نفع نخبگان اقتصادی و سیاسی عمل می‌کرد.
اندرو جکسون هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا پایه‌گذار حزب دموکرات مدرن بود. او بر لزوم افزایش مشارکت سیاسی توده‌ها، کاهش نفوذ نخبگان و حمایت از کشاورزان و کارگران تأکید داشت. این رویکرد باعث شد حزب دموکرات به عنوان نماینده طبقه متوسط و پایین در مقابل حزب ویگ‌ها و بعدها جمهوریخواهان ظاهر شود.
دموکرات‌ها در انتخابات ۲۰۲۴، شاهد ریزش آرای خود در میان رنگین پوستان، لاتین‌تبارها و نیز مسلمان آمریکا و حتی زنان بودند
پایگاه اجتماعی حزب دموکرات
پایگاه اجتماعی حزب دموکرات در طول تاریخ تغییرات قابل توجهی داشته است. در قرن نوزدهم، حزب عمدتا مورد حمایت کشاورزان، کارگران ساده و طبقات پایین در جنوب و غرب آمریکا بود. این حزب همچنین در دوران پیش از جنگ داخلی (آوریل ۱۸۶۱ تا می۱۸۶۵)، از حقوق ایالت‌ها و برده‌داری حمایت می‌کرد که منجر به جدایی بخش‌هایی از حزب و ایجاد بحران‌های جدی شد.
پس از جنگ داخلی و در قرن بیستم، حزب دموکرات به تدریج خود را به عنوان نماینده حقوق مدنی، اصلاحات اجتماعی و حمایت از کارگران صنعتی مطرح کرد. به ویژه در دوران «فرانکلین روزولت» و برنامه موسوم به «توافق جدید» (New Deal) در دهه ۱۹۳۰، حزب دموکرات سیاست‌های رفاهی و اقتصادی را برای حمایت از کارگران، طبقه متوسط و اقلیت‌های نژادی معرفی کرد که پایه‌ای قوی برای پایگاه اجتماعی این حزب شد.
امروزه، پایگاه اجتماعی حزب دموکرات شامل گروه‌های متنوعی از جمله اقلیت‌های نژادی، طبقه کارگر، اقشار تحصیل‌کرده، جوانان، زنان و شهرنشینان است. همچنین، حمایت گسترده از حقوق مدنی، حقوق زنان، حقوق دگرباشان جنسی و مسائل زیست‌محیطی از ویژگی‌های بارز این حزب است.
با این حال طی سال‌های گذشته شاهد تغییرات تدریجی در پایگاه اجتماعی دموکرات‌ها یا به نوعی ریزش پایگاه آنها در میان گروه‌های سنتی حامی‌این حزب بوده‌ایم. این موضوع در نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ نمود یافت؛ جایی که دموکرات‌ها شاهد ریزش آرای خود در میان رنگین‌پوستان و لاتین‌تبارها و نیز مسلمان آمریکا و حتی زنان بودند.
براساس گزارش «فرانس ۲۴»، در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴، کاهش قابل‌توجه حمایت از «کامالا هریس» در میان رأی‌دهندگان مسلمان و سیاه‌پوست، به ویژه در ایالت‌های کلیدی مانند میشیگان، یکی از عوامل مهم شکست او در برابر «دونالد ترامپ» بود.
بر اساس نظرسنجی «شورای روابط آمریکایی-اسلامی» (CAIR)، تنها ۲۰ درصد از مسلمانان آمریکایی در انتخابات ۲۰۲۴ به هریس رأی دادند، در حالی که ۵۳ درصد از آنها از «جیل استاین» نامزد حزب سبز، حمایت کردند. در ایالت میشیگان، ۴۰ درصد از رأی‌دهندگان مسلمان به استاین، ۱۸ درصد به ترامپ و تنها ۱۲ درصد به هریس رأی دادند .
در پایگاه اقتصادی و حامیان مالی دموکرات‌ها نیز طی سال‌های اخیر تغییراتی به وجود آمده است. کاهش حمایت‌های مالی از کامالا هریس و چرخش صنایع تکنولوژیک آمریکا به سمت ترامپ در انتخابات ۲۰۲۴ بر همین مساله دلالت دارد
محقق نشدن وعده‌های «جو بایدن» درباره اصلاحات پلیس و مبارزه با نژادپرستی، افزایش شکاف اجتماعی علیه سیاه‌پوستان و جنگ غزه که خشم جامعه مسلمانان و عرب‌های آمریکایی را برانگیخت و حمایت دولت دموکرات بایدن از جنایات اسرائیل در غزه از دلایلی بودند که باعث ریزش آرای اقلیت‌ها نژادی و مذهبی و زنان شدند.
براساس گزارش «بی بی سی»، در انتخابات ۲۰۲۴ ترامپ اولین جمهوری‌خواهی بود که از سال ۱۹۸۸ توانست در منطقه میامی-دید ایالت فلوریدا با جمعیت بالای لاتین‌تبار پیروز شود که خود نشان‌دهنده تغییراتی در نگرش سیاسی آمریکایی‌ها است.
حامیان اقتصادی حزب دموکرات
در ایالات متحده، حزب دموکرات از حمایت مالی گسترده‌ای از سوی صنایع بزرگ، شرکت‌های فناوری، سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر و سرمایه‌داران اهداکننده کمک‌های میلیون دلاری برخوردار است. این حمایت‌ها از طریق کمک‌های مستقیم، کمیته‌های اقدام سیاسی (PACs) و سوپر PACها انجام می‌شود؛ کمک‌هایی که البته از سوی دولت مستقر در صورت پیروزی در انتخابات به اشکال گوناگون جبران می‌شود.
پایگاه خبری «اوپن سکرت» درباره حامیان مالی دموکرات‌ها می‌نویسد: صنعت اوراق بهادار و سرمایه‌گذاری، آموزش و دانشگاه‌ها، شرکت‌های بزرگ فناوری مثل «گوگل»، «مایکروسافت»، «آمازون» و «آلفابت» از جمله حامیان مالی و اقتصادی حزب دموکرات طی سال‌های اخیر بوده‌اند.
براساس گزارش «وال استریت ژورنال»، کارتل‌های بزرگ اقتصای مثل «اندریسن هوروویتز»، «سکویا کپیتال» و «گریلوک پارتنر» (Andreessen Horowitz, Sequoia Capital & Greylock Partners) ، همچنین سرمایه‌داران بزرگ آمریکا مثل «مایکل بلومبرگ»، «داستین موسکوویتز» و «ری هافمن» از جمله حامیان مالی و اقتصادی دموکرات‌ها در انتخابات چند دوره گذشته بوده‌اند.
بررسی‌ها البته نشان می‌دهد که در پایگاه اقتصادی و حامیان مالی دموکرات‌ها نیز طی سال‌های اخیر تغییراتی به وجود آمده است. کاهش حمایت‌های مالی از کامالا هریس و چرخش صنایع تکنولوژیک آمریکا به سمت ترامپ در انتخابات ۲۰۲۴ بر همین مساله دلالت دارد.
وال استریت ژورنال درباره علل و انگیزه‌های این تغییر می‌نویسد: در حالی که در سال ۲۰۲۰ حدود ۸۲درصد از کمک‌های سرمایه‌گذاران خطرپذیر (venture capitalists) به دموکرات‌ها اختصاص یافته بود، در سال ۲۰۲۴ این سهم به حدود ۵۰درصد کاهش یافت. در عوض، سهم جمهوریخواهان به ۲۲درصد افزایش یافت و حدود یک‌چهارم از کمک‌ها به گروه‌های بی‌طرف حزبی اختصاص یافت، به‌ویژه آن‌هایی که از سیاست‌های مطلوب در زمینه رمزارزها حمایت می‌کنند.
به نوشته این روزنامه، افزایش مشارکت سیاسی سرمایه‌گذاران خطرپذیر ناشی از نگرانی‌های آنها درباره مقررات مربوط به رمزارزها و هوش مصنوعی بود.
بسیاری از آنها احساس می‌کردند که آینده صنعتشان به نتایج این انتخابات وابسته است و دموکرات‌ها طرفی نیستند که بتوانند در دنیای جدید صنعت و تکنولوژی منافع آنها را پیش ببرند. حضور گسترده مدیران و مالکان غول‌های فناوری آمریکا مثل «تسلا»، «اوپن ای آی»، «اوبر»، «اپل» و نیز «مایکروسافت» در مراسم تحلیف ترامپ و همراهی این افراد و شمار دیگری از سرمایه‌گذاران و تجار بزرگ این کشور در سفر ترامپ به خاورمیانه نشان دهنده حمایت مالی و سیاسی صنایع بزرگ آمریکا از ترامپ است؛ چرخش محسوس در سوگیری سیاسی کارتل‌های اقتصادی در آمریکا.
رسانه‌های جریان اصلی آمریکا کدام طرف دعواهای سیاسی ایستاده‌اند؟
در ایالات متحده، رسانه‌های جریان اصلی (Mainstream Media) اغلب به داشتن گرایش‌هایی همسو با حزب دموکرات شناخته می‌شوند. این موضوع یکی از بحث‌برانگیزترین جنبه‌های سیاست و رسانه در آمریکا است و تأثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و روندهای انتخاباتی دارد. مطالعه‌ای در دانشگاه «ییل» نشان می‌دهد که تغییر کانال از «فاکس نیوز» به «سی ان ان» باعث تغییر نگرش بینندگان نسبت به مسائل سیاسی می‌شود؛ موضوعی که تأثیر گرایش‌های رسانه‌ای بر افکار عمومی را پدیدار می‌سازد.
براساس گزارش پایگاه خبری «نیوز ییل»، چندین رسانه بزرگ و پرنفوذ آمریکایی به‌طور سنتی رویکردی لیبرال یا مترقی دارند که بیشتر با ارزش‌ها و سیاست‌های حزب دموکرات همخوانی دارد.
رسانه‌های جریان اصلی تمایل دارند روی موضوعاتی چون برابری نژادی، حقوق زنان، حقوق دگرباشان، عدالت اقلیمی و مهاجرت تمرکز کنند که همگی در اولویت برنامه‌های حزب دموکرات هستند. از سوی دیگر روی کار آمدن دونالد ترامپ باعث شد رسانه‌های جریان اصلی موضعی صریح‌تر و انتقادی‌تر نسبت به سیاست‌های راست‌گرایانه و پوپولیستی اتخاذ کنند که این موضع‌گیری‌ها اغلب همسو با مواضع دموکرات‌ها دیده می‌شود
روزنامه «نیویورک تایمز»، «واشنگتن پست»، شبکه «سی ان ان»، شبکه «ام اس ان بی سی» از جمله رسانه‌های جریان اصلی آمریکا هستند که یا حامی یا متهم به جانبداری از دموکرات‌ها هستند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که روزنامه نیویورک تایمز، از سال ۱۹۶۰ تاکنون در تمامی انتخابات ریاست‌جمهوری از نامزدهای حزب دموکرات حمایت کرده است. واشنگتن پست نیز از سال ۱۹۷۶ تاکنون از نامزدهای حزب دموکرات حمایت کرده است.
همچنین مطالعات نشان داده‌اند که مخاطبان شبکه سی ان ان عمدتا دارای گرایش‌های دموکراتیک هستند، به طوری که در یک نظرسنجی، ۷۹ درصد از بینندگان این شبکه، خود را دموکرات معرفی کرده‌اند.
تحلیلگران رسانه‌ای در آمریکا می‌گویند، رسانه‌های جریان اصلی تمایل دارند روی موضوعاتی چون برابری نژادی، حقوق زنان، حقوق دگرباشان، عدالت اقلیمی و مهاجرت تمرکز کنند که همگی در اولویت برنامه‌های حزب دموکرات هستند. از سوی دیگر روی کار آمدن دونالد ترامپ باعث شد رسانه‌های جریان اصلی موضعی صریح‌تر و انتقادی‌تر نسبت به سیاست‌های راست‌گرایانه و پوپولیستی اتخاذ کنند که این موضع‌گیری‌ها اغلب همسو با مواضع دموکرات‌ها دیده می‌شود.
اگرچه در حامیان رسانه‌ای حزب دموکرات تغییرات محسوسی همانند آنچه در پایگاه اجتماعی این حزب شاهد هستیم به وجود نیامده اما جریان‌های رسانه‌ای دنیا طی یک دهه گذشته همگی تحت تاثیر یک زلزله قدرتمند از سوی شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند.
ظهور و بروز شبکه‌های اجتماعی قدرت اثرگذاری رسانه‌ها را به شدت دستخوش تغییر کرده است. اگر چه خود رسانه‌های نوشتاری و تصویری نیز اکنون بر موج شبکه‌های اجتماعی سوار شده‌اند اما روند تک‌صدایی از آنها گرفته شده است و همین موضوع قدرت نفوذ و توان اثرگذاری آنها را به ویژه در فضاهای انتخاباتی کاهش داده است.
در جریان انتخابات ۲۰۲۰ جو بایدن علاوه بر حمایت‌های رسانه‌های جریان اصلی از حمایت شبکه‌های اجتماعی مثل «توئیتر» نیز برخوردار بود. به عنوان مثال مالکان وقت توئیتر در مبارزات انتخاباتی با برچسب‌گذاری روی پست‌های دونالد ترامپ اعتماد عمومی به پست‌های او را در توئیتر خدشه دار کردند؛ گمراه کننده، غیرقابل اثبات یا جعلی عباراتی بودند که روی بیشتر توئیت‌های ترامپ برچسب می‌خوردند. این اقدامات در نهایت شکست او را در انتخابات رقم زد.
در آوریل ۲۰۲۲ «ایلان ماسک» میلیاردر آمریکایی شبکه توئیتر را خرید و آن را نامش را به شبکه «ایکس» تغییر داد. ماسک دو سال بعد به دست راست ترامپ در مبارزات انتخاباتی تبدیل شد و شبکه ایکس را به فضایی برای تبلیغات علیه دموکرات‌ها تبدیل کرد. در واقع خرید توئیتر یکی از اقدامات ایلان ماسک برای خلع سلاح رسانه‌ای دموکرات‌ها در جریان انتخابات بود.
منابع:
?Open Secret :Who are the Biggest Donors
YaleNews: Partisan media? Cable viewers shift attitudes after changing the channel
The Wall Street Journal: Venture Capitalists Set Industry Record for Political Donations
BBC: US political parties and their support
France ۲۴: Harris falls short as US election exposes cracks in anti-Trump coalition
