محمدسعید فرازمند که این روزها مشغول ایفای نقش در نمایش «راه‌هایی برای فراموشی» به کارگردانی مشترک سمیه مهری و کامران شهلایی است، در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا درباره نحوه ورود خود به سریال «ناریا» اظهار داشت: این سریال لوکیشن‌هایی در کرمانشاه داشت. در آن زمان من در اصفهان بودم و در عین حال در تهران هم اجرا داشتم. استاد شهرزاد که به معنای واقعی، استاد همه ما بچه‌های تئاتر است با من تماسی داشت و داستان را گفت و به دنبال این تماس به دفتر رفتیم و این اتفاق برای من افتاد. امیدوارم که جواب اعتماد کارگردان و تهیه‌کننده سریال را داده باشم.
او با بیان این که سعی کردم که هر چه در توان دارم بگذارم، افزود: سعی کردم ۹ ماه سوران باشم و در این مدت با این نقش زیست می‌کردم و مجبور بودم گریم را نگهدارم و راکوردهای حسی و بدنی را حفظ کنم. بین دو سکانس گاهی فاصله هفت‌ماهه می‌افتاد و مجبور بودم هفت ماه با آن راکوردها زندگی کنم تا ادامه بازی را درست ایفا کنم. امیدوارم از نظر کارگردان خوب بوده باشد.
فرازمند همچنین گفت: کار کردن در این سریال خیلی لذت‌بخش بود.
او در قیاس سریالی چون «گاندو» با «ناریا» و این که «ناریا» تاکنون چقدر موفق بوده است؟ گفت: در دایره افرادی که نزدیک ما هستند و لطف دارند، واکنش‌های مثبتی نشان می‌دهند. اما این که در جامعه چه اتفاقی می‌افتد اطلاعی ندارم. این سریال داستانی متفاوت از «ناریا» دارد و راه در این سریال چیز دیگری است.
فرازمند اظهار داشت: «گاندو» فضای دیگری بود و «ناریا» در یک فضای دیگری سیر می‌کند. شباهت‌های خیلی کمی بین این دو سریال وجود دارد.
تئاتر مانند باک بنزین است
او همچنین درباره این که تمایل خودت بیشتر به سمت تئاتر است یا تصویر؟ گفت: از دوران کودکی می‌شنیدم با هر کدام از بزرگان تئاتر و سینما صحبت می‌کردند که شما از میان مدیوم تئاتر، تلویزیون و تئاتر کدامیک را بیشتر دوست دارید؟ همگی بدون استثنا می‌گفتند تئاتر و این برای من سوال بود تا روزی که خودم وارد عرصه تئاتر شدم و دیدم که اینها به اشتباه نمی‌گویند و تئاتر هر روزش کلاس و هر لحظه‌اش، یادگیری و جذاب است.
او افزود: تئاتر مانند باک بنزینی است که آن را پر می‌کنی و وارد مدیوم‌های دیگر می‌شوی و هر وقت باک خالی شد دوباره به تئاتر برمی‌گردی، همان باک را پر می‌کنی و مدیوم‌های دیگر را تکرار می‌کنی.
