به گزارش روز یکشنبه ایرنا از این روزنامه پرشمارگان انگلیسی، مرتس با هدف احیای اقتصاد بیمار کشورش باید با یک پارادوکس گمراه کننده مقابله کند؛ در حالیکه نرخ اشتغال در آلمان در بالاترین سطح قرار دارد، اما آلمانی‌ها هرگز تا به این اندازه کم کار نبوده اند.
چالش دیگر پیش روی دولت جدید برلین بنا بر تخمین‌های موجود آن است که تا سال ۲۰۳۵ میلادی، ۴.۸ میلیون کارگر مسن آلمانی یعنی ۹ درصد نیروی این کشور قرار است بازنشسته شوند و ائتلاف مرتس باید نسل‌های جوان‌تر را متقاعد کند وقت بیشتری برای حمایت از بزرگترین اقتصاد اروپا کنار بگذارند.
از نقطه نظر تحلیلگر فایننشال تایمز، آلمان در سالهای آینده جز نخستین کشورهای اروپایی است که نشان خواهد داد اقتصادهای غربیِ در حال پیر شدن تا چه اندازه می توانند با چالش رو به رشد بازنشستگی کنار بیایند.
اقتصاددانان هشدار می‌دهند که محور اصلی استراتژی مرتس، طرح هزینه یک تریلیون یورویی مبتنی بر بدهی است که خود می تواند معضل ساعات کاری را بیشتر کند.
کلمنس فوست رئیس «اندیشکده اقتصادی Ifo» در این خصوص تشریح کرد: «پول بیشتر به خودی خود هیچ مسیری را هموار نمی سازد، ما برای این کار به کارگران بیشتر نیاز داریم».
براساس آمار موجود، تعداد افراد شاغل و کل ساعات کار در سراسر اقتصاد آلمان در سال ۲۰۲۴ به بالاترین حد خود رسیده که بخشی از آن به دلیل مهاجرت بوده است، زیرا تعداد کارگران خارجی در دهه گذشته در این کشور نزدیک به دو برابر شده و به ۶.۳ میلیون نفر رسیده است.
برند فیتزنبرگر مدیر اندیشکده بازار کار آلمان (IAB) نیز گفت: «در مجموع، آلمانی‌ها بیشتر از همیشه کار می‌کنند».
با این حال، میانگین ساعات کار به ازای هر کارمند در سال گذشته، بدون احتساب سال ۲۰۲۰ که تحت تاثیر همه‌گیری کووید-۱۹ بود، به پایین‌ترین حد خود رسیده است. طبق داده‌های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی آمریکا (OECD)، آلمان کوتاه‌ترین میانگین ساعات کاری را در بین اقتصادهای ثروتمند دارد.
مارتین وردینگ عضو شورای کارشناسان اقتصادی دولت آلمان، هشدار داد: «چشم‌انداز بلندمدت بسیار تاریک است.» این شورا پیش‌بینی می‌کند که عرضه نیروی کار ناکافی این کشور در دهه‌های آینده می‌تواند تا ۰.۶ درصد از پتانسیل رشد سالانه آن را از بین ببرد.
در این میان اقتصاددانان اگرچه از اینکه دولت جدید برلین، مشکل رو به رشد کاهش عرضه نیروی کار آلمان را تصدیق کرده، استقبال می‌کنند. اما آندریاس پایشل استاد اقتصاد دانشگاه مونیخ و اقتصاددان ارشد Ifo در این خصوص گفت: «ایده‌ها هنوز بسیار مبهم هستند و جزئیات مشخص نیست».
وی افزود: «مشوق‌های جدید احتمالا بی اثر و بسیار پرهزینه و کابوسی بوروکراتیک خواهند بود».
به اعتقاد نویسنده این مطلب، ائتلاف مرتس می‌تواند اهرم‌های دیگری را نیز به کار گیرد اما هیچ‌کدام از آنها محبوب نخواهند بود؛ از جمله ایده ساده حذف یک روز تعطیل عمومی، که تعداد آن بسته به موقعیت مکانی متفاوت است که در سال جاری می‌تواند تا ۱۳ روز افزایش یابد، اما چندان مورد توجه قرار نگرفته و ۸ میلیارد یورو از تولید ناخالص داخلی هر سال را به دنبال خواهد داشت.
وردینگ افزایش بیشتر سن قانونی بازنشستگی و کسر بیشتر حقوق بازنشستگی برای بازنشستگان زودهنگام را نیز «بسیار مؤثر» توصیف کرد اما افزود: «همه این ایده‌ها میدان مین سیاسی هستند.»
فایننشال تایمز در پایان با اشاره به سن مرتس خاطرنشان کرده است: صدراعظم آلمان با ۶۹ سال سن، پس از کنراد آدناور که در سال ۱۹۴۹ و در سن ۷۳ سالگی برای اولین بار به این سمت انتخاب شد، دومین صدراعظم مسن آلمان در آغاز دوره خود است. او اگرچه می‌تواند الگویی برای کار طولانی‌تر و سخت‌تر باشد، اما متقاعد کردن بقیه افراد برای انجام چنین چیزی کار آسانی نیست.
