در حال حاضر در جبهه نظامی مشغول حمله تلافی‌جویانه علیه رژیم کودک‌کش صهیونیستی هستیم و لازم است در عرصه دیپلماسی هم با کاهش روابط به سطح کاردار، اخراج سفرا و در صورت لزوم قطع کامل روابط، پاسخ قاطع به سیاست‌های خصمانه این کشورها داد. این رویکرد، ضمن حفظ عزت ملی، جایگاه ایران را به‌عنوان کشوری مقتدر در نظام بین‌الملل تثبیت خواهد کرد.
زمینه‌سازی بحران
حمله رژیم‌صهیونیستی به تأسیسات حساس و مراکز غیرنظامی ایران که با هماهنگی و حمایت آمریکا و متحدان اروپایی‌اش انجام شد، نه تنها جان انسان‌های بی‌گناه را گرفت، بلکه بار دیگر خوی تجاوزکارانه این رژیم را به نمایش گذاشت. با این حال، واکنش آلمان، فرانسه و انگلیس که از بازیگران کلیدی اروپا و متحدان نزدیک آمریکا هستند، نه‌تنها فاقد محکومیت این تجاوز بود، بلکه با حمایت از اسرائیل، به مشروعیت‌بخشی به این اقدام غیرقانونی دامن زد. فردریش مرتس، صدراعظم آلمان در گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو ضمن تأیید اهداف اسرائیل از هماهنگی کامل با انگلیس، فرانسه و آمریکا سخن گفت. امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در اظهاراتی عجیب اسرائیل را به دفاع از خود محق دانست و از ایران خواست خویشتنداری کند.
کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر انگلیس نیز با ابراز نگرانی از برنامه هسته‌ای ایران از حق اسرائیل برای دفاع حمایت کرد. این مواضع که در ظاهر خواستار خویشتنداری هستند، در باطن تأیید ضمنی تجاوز اسرائیل و نادیده گرفتن حقوق ایران به‌عنوان قربانی این حمله هستند. علاوه بر این، حمایت اروپا از اسرائیل تنها به اظهارات سیاسی محدود نشد.
برخی کشورهای اروپایی، از جمله آلمان در برنامه‌های نظامی کابینه جنگ نتانیاهو همکاری داشته‌اند و با ارائه اطلاعات نظامی و لجستیکی به اسرائیل، مستقیماً در تجاوزهای این موجودیت مشارکت داشتند. این همکاری که در تضاد با ادعاهای این کشورها مبنی بر تعهد به صلح جهانی است، نشان‌دهنده عمق همسویی اروپا با سیاست‌های جنگ‌طلبانه اسرائیل و آمریکا در منطقه است. این در حالی است که ایران، به‌عنوان کشوری که مورد حمله قرار گرفته، طبق قوانین بین‌المللی حق پاسخگویی و دفاع از خود را دارد، اما اروپا با نادیده گرفتن این حق، تلاش می‌کند ایران را در موضع ضعف قرار دهد.
تلاش تروئیکا برای نجات نتانیاهو
روز گذشته رویترز گزارش داد که آلمان، فرانسه و انگلیس اعلام آمادگی کرده‌اند تا برای کاهش تنش‌ها در خاورمیانه، گفت‌وگوهای فوری با ایران درباره برنامه هسته‌ای تهران برگزار کنند. این پیشنهاد که از سوی وزیر امور خارجه آلمان مطرح شده، در شرایطی ارائه می‌شود که این کشورها نه‌تنها تجاوز اسرائیل را محکوم نکرده‌اند، بلکه تلاش ایران برای دفاع مشروع را مورد انتقاد قرار داده‌اند. این تناقض آشکار نشان می‌دهد این سه کشور که خود با حمایت از اسرائیل به عامل اصلی تنش در منطقه تبدیل شده‌اند، اکنون در تلاشی دستپاچه سعی دارند رژیم‌صهیونیستی را از باتلاق جنگی که خود با حمایت آن‌ها ایجاد کرده، نجات دهند.
این پیشنهاد میانجی‌گری، بیش از آنکه در راستای صلح باشد، تلاشی برای خرید زمان به نفع اسرائیل و جلوگیری از پاسخ قاطع ایران است. آلمان، فرانسه و انگلیس که با تأیید تجاوز اسرائیل به تشدید تنش‌ها کمک کرده‌اند، اکنون با ژست دیپلماتیک سعی در کنترل اوضاع دارند تا از گسترش بحرانی که خود در ایجاد آن نقش داشته‌اند، جلوگیری کنند. این رویکرد نه‌تنها فاقد صداقت است، بلکه نشان‌دهنده ترس این کشورها از عواقب حمایت بی‌چون‌وچرا از اسرائیل است. آن‌ها به‌خوبی می‌دانند که پاسخ ایران می‌تواند رژیم‌صهیونیستی را در موقعیتی شکننده قرار دهد و به همین دلیل، با عجله به‌دنبال راهی برای مهار وضعیت هستند.
یوهان واده‌فول، وزیر خارجه آلمان، در گفت‌وگو با شبکه عمومی آلمان ادعا کرد هدف پیشنهاد مذاکرات فوری با ایران، کاهش درگیری بین ایران و اسرائیل است. او ایران را متهم به از دست دادن فرصت‌های گفت‌وگو کرد و مدعی شد این مذاکرات پیش‌شرط آرام‌سازی تنش‌هاست.
واده‌فول تأکید کرد ایران نباید تهدیدی برای منطقه، اسرائیل یا اروپا باشد، اما هیچ اشاره‌ای به تجاوز اخیر اسرائیل به خاک ایران نکرد. این اظهارات که در جریان سفر واده‌فول به غرب آسیا بیان شد، نشان‌دهنده تلاش آلمان برای تبرئه اسرائیل و فشار بر ایران است.
اظهارات واده‌فول در حالی مطرح شد که رژیم‌صهیونیستی سحرگاه جمعه گذشته، همزمان با مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا، نقاط مختلفی از ایران را مورد حمله قرار داد. این اقدام که نقض آشکار حاکمیت ایران بود از سوی آلمان، فرانسه و انگلیس محکوم نشد و حتی با حمایت این کشورها همراه شد.
چقدر صلح به شما نمی‌آید
مواضع این سه کشور بار دیگر استانداردهای دوگانه غرب در مواجهه با مسائل خاورمیانه را عیان کرد. محمد البرادعی، مدیرکل سابق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در واکنش به این مواضع به نقض ماده ۵۶ پروتکل الحاقی کنوانسیون‌های ژنو و بند ۴ ماده ۲ منشور ملل متحد توسط اسرائیل اشاره کرد. این قوانین، حملات به تأسیسات هسته‌ای و استفاده از زور در روابط بین‌الملل را جز در موارد دفاع مشروع یا با مجوز شورای امنیت، ممنوع می‌دانند. با این حال، کشورهای غربی که خود را مدافع حقوق بین‌الملل معرفی می‌کنند، در برابر این نقض آشکار سکوت کرده و حتی آن را توجیه می‌کنند. این در حالی است که ایران، طبق ماده ۵۱ منشور ملل متحد، حق دفاع مشروع از خود را دارد.
ابراز نگرانی این کشورها از برنامه هسته‌ای ایران، درحالی‌که از نقض قوانین بین‌المللی توسط اسرائیل چشم‌پوشی می‌کنند، رویکردی گزینشی و سیاسی است. قطعنامه اخیر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه ایران که با دخالت غرب تصویب شد، نمونه‌ای از این رویکرد است که به‌جای تمرکز بر خلع سلاح هسته‌ای اسرائیل، ایران را به‌عنوان تهدید جلوه می‌دهد. این استانداردهای دوگانه اعتماد به این کشورها به‌عنوان میانجی‌های بی‌طرف را کاملاً از بین برده است.
ترامپ و میانجی‌گری؟!
اظهارات دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا نیز به این وضعیت ابعاد جدیدی بخشیده است. او مدعی شد ایران و اسرائیل به‌زودی به توافق خواهند رسید و این توافق را با میانجی‌گری‌های موفق خود در مواردی مانند هند و پاکستان یا صربستان و کوزوو مقایسه کرد. ترامپ با اشاره به نقش خود در حل اختلاف مصر و اتیوپی بر سر سد نیل، ادعا کرد که با استفاده از اهرم‌های اقتصادی و دیپلماتیک، می‌تواند صلح را به خاورمیانه بازگرداند.
این اظهارات که بیشتر به تبلیغات سیاسی شباهت دارد، نشان‌دهنده تلاش آمریکا برای ارائه چهره‌ای صلح‌طلب از خود است، درحالی‌که حمایت بی‌چون‌وچرای این کشور از اسرائیل یکی از عوامل اصلی تنش در منطقه بوده است. پیشنهاد میانجی‌گری اروپا نیز در این چهارچوب قابل تحلیل است؛ تلاشی هماهنگ با آمریکا برای کنترل بحران و جلوگیری از پاسخ ایران، بدون آنکه مسئولیت اقدامات اسرائیل پذیرفته شود. این در حالی است که اسرائیل، به‌عنوان یک موجودیت دارنده سلاح هسته‌ای در منطقه، هیچ‌گاه تحت نظارت بین‌المللی قرار نگرفته و برنامه تسلیحاتی‌اش مورد انتقاد این کشورها قرار نگرفته است. این استانداردهای دوگانه اعتماد به این کشورها به‌عنوان میانجی‌های بی‌طرف را کاملاً از بین برده و پیشنهادهای دیپلماتیک آن‌ها را به ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی تبدیل کرده است.
ضرورت موضع حداکثری
در برابر این مواضع خصمانه و پیشنهادهای فریبنده، ایران نمی‌تواند به پاسخ‌های دیپلماتیک حداقلی یا ادامه روابط عادی با این کشورها بسنده کند. آلمان، فرانسه و انگلیس که خود با حمایت از اسرائیل به عامل تنش در منطقه تبدیل شده‌اند، صلاحیت اخلاقی و حقوقی برای میانجی‌گری ندارند. بنابراین، ایران باید با اتخاذ موضعی حداکثری، پیام روشنی به این کشورها و جامعه جهانی ارسال کند که حمایت از تجاوز علیه ایران هزینه‌های سنگینی خواهد داشت. برای این منظور می‌توان راهبردهایی متصور شد.
کاهش سطح روابط به کاردار: ایران باید در گام نخست، سطح روابط دیپلماتیک با آلمان، فرانسه و انگلیس را به کاردار کاهش دهد. این اقدام که در عرف دیپلماتیک نشانه اعتراض شدید است، پیام روشنی به این دولت‌ها خواهد داد که حمایت از اسرائیل هزینه‌بر خواهد بود. کاهش سطح روابط، ضمن حفظ کانال‌های حداقلی ارتباط امکان بازگشت به شرایط عادی را در صورت تغییر رفتار این کشورها فراهم می‌کند.
اخراج سفرا: در گام بعدی، ایران باید سفرای این سه کشور را اخراج کند. این اقدام که نشانه قطع اعتماد به این کشورها به‌عنوان شرکای دیپلماتیک است نشان‌دهنده عزم ایران برای مقابله با سیاست‌های ضدایرانی غرب است. اخراج سفرا، به‌ویژه در شرایطی که این کشورها از تجاوز اسرائیل حمایت کرده‌اند، ضروری است.
قطع کامل روابط: در صورت تداوم مواضع خصمانه این کشورها، ایران باید قطع کامل روابط دیپلماتیک را در نظر داشته باشد. این اقدام که در گذشته در مواردی مانند روابط با آمریکا و کانادا اجرایی شده، پیامی قاطع به جامعه جهانی خواهد داد که ایران در برابر تجاوز و حمایت از آن کوتاه نخواهد آمد.
