به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ان.بی.سی، سفر اخیر دونالد ترامپ به خاورمیانه شباهت‌هایی با سفر او در سال ۲۰۱۷ دارد؛ سفری که به تحولات مهمی در منطقه منجر شد. برایان کاتولیس، عضو ارشد مؤسسه خاورمیانه، می‌گوید: «سفر سال ۲۰۱۷ ترامپ زمینه‌ساز توافق‌نامه‌های ابراهیم در سال ۲۰۲۰ شد که روابط اسرائیل با چند کشور عربی را عادی کرد و بزرگ‌ترین دستاورد سیاست خارجی او به شمار می‌رود. اما کمپین فشار حداکثری علیه ایران، که پس از همان سفر آغاز شد، نتایج پایداری نداشت و حتی به انزوای سه‌ساله قطر در منطقه خلیج فارس دامن زد.»
این بار، اهداف ترامپ بلندپروازانه‌تر است. کاتولیس توضیح می‌دهد: «ترامپ نه‌تنها به دنبال گسترش توافق‌نامه‌های ابراهیم و عادی‌سازی روابط میان عربستان سعودی و اسرائیل است، بلکه می‌خواهد با مذاکرات هسته‌ای با ایران به توافقی تاریخی دست یابد. او حتی رویای دریافت جایزه صلح نوبل را در سر دارد، چه با توافق با ایران و چه با پیشبرد روابط عربستان و اسرائیل.»
با این حال، تحلیل‌گران هشدار می‌دهند که مسیر پیش رو پرچالش است. کمپین فشار حداکثری در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، به جای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران، باعث شد تهران غنی‌سازی اورانیوم را با سرعت بیشتری ادامه دهد. همچنین، روابط پیچیده ایران با گروه‌هایی مانند حماس و حزب‌الله، مذاکرات را دشوارتر می‌کند.
از سوی دیگر، موفقیت‌های پیشین ترامپ، مانند توافق‌نامه‌های ابراهیم، نشان‌دهنده توانایی او در ایجاد تحولات غیرمنتظره است. کاتولیس می‌افزاید: «اگر ترامپ بتواند توافقی با ایران امضا کند یا روابط عربستان و اسرائیل را به سطح جدیدی برساند، شانس او برای دریافت جایزه نوبل به شدت افزایش می‌یابد.»
با این حال، برخی کارشناسان این جاه‌طلبی‌ها را بیش از حد خوش‌بینانه می‌دانند. مذاکرات با ایران به دلیل بی‌اعتمادی دوجانبه و فشارهای داخلی در هر دو کشور پیچیده است. همچنین، تنش‌های میان ایران و اسرائیل، به‌ویژه پس از درگیری‌های سال گذشته، خطر شکست مذاکرات را افزایش می‌دهد.
آیا ترامپ می‌تواند رویای خود را به واقعیت تبدیل کند؟ پاسخ این پرسش به نتایج مذاکرات پیش رو و تحولات بعدی در خاورمیانه بستگی دارد. آنچه روشن است، این است که رئیس‌جمهور آمریکا بار دیگر با بلندپروازی‌های خود، توجه جهانیان را به خاورمیانه جلب کرده است.
