آمریکا بود که مسیر مذاکره را به مسیر جنگ تبدیل کرد
پس از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری، دوره جدیدی از سیاست فشار حداکثری علیه ایران آغاز شد. همان‌طور که به خاطر دارید، او با امضای یادداشت ریاست‌جمهوری، دستوراتی برای تشدید فشارها بر ایران صادر کرد و تهدیدهایی را مطرح نمود. سپس، با وجود این تهدیدها، درخواست مذاکره داد و نامه‌ای در این خصوص نوشت که پیش‌تر درباره آن توضیح داده‌ام. این نامه ترکیبی از تهدید و پیشنهاد دیپلماتیک بود. در آن مقطع، ما با یک دوراهی دشوار روبه‌رو بودیم که اگر تحت این فشارها به مذاکره تن می‌دادیم، مذاکره‌ای واقعی شکل نمی‌گرفت؛ اما اگر مذاکره را رد می‌کردیم، در افکار عمومی متهم به مخالفت با دیپلماسی و راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز می‌شدیم. سیاست اتخاذشده در آن زمان، سیاستی دقیق، حساب‌شده و هوشمندانه بود. ما اعلام کردیم که با دیپلماسی و مذاکره مخالف نیستیم، اما در زمینی که طرف مقابل تعریف کرده بازی نمی‌کنیم. به‌جای مذاکره مستقیم، مذاکره غیرمستقیم را پیشنهاد دادیم و شرایط مذاکره را به نفع خود تغییر دادیم. با این رویکرد، وارد مذاکراتی شدیم که قواعد آن را خودمان تعیین کرده بودیم. نشانه موفقیت این سیاست آن بود که
