خود را دست کم نگیرید!
نتانیاهو فکر کرد در شبی تاریک تمام فرماندهان ما را ترور میکند و ما تا بخواهیم از زمین بلند بشویم با لشکر خائنین داخلی و مردم خسته از مشکلات، به کمک آمریکا و با تکیه بر بی دو‌ها و اف سی پنج‌ها طومار ایران را می‌پیچد، سپس پیرکودکی ابله را بر میکشد به شاهی و البته به طرفه العینی مثل پدرانش نفله اش می‌کنند و نقشه تجزیه ایران را به اجرا می‌گذارند.
ساعت ۹ صبح، اما همه فرماندهان سر جای خودشان بودند و شب از راه نرسیده کاروان موشک‌ها به جلالت راهی تل‌آویو و حیفا شد.
به همت جوانان دانشگاه علم و صنعت، رادار‌هایی که قرار بود تا شش ماه هک شده بمانند از کما خارج شدند و رفته رفته نعش پهباد نهصد و هرمس بود که بر زمین می‌افتاد.
جنگ شدت گرفت. ما ضربه خوردیم، محکم هم ضربه خوردیم، اما زمین نخوردیم. ایستادیم خونچکان، مثل رستم، مثل گیو مثل چمران و برای اولین بار پیش چشم جهان ناباور، خاک حیفا و تل آویو را به توبره کشیدیم!
خدای را، در هزارتوی تاریخ معاصر بگردید، کدام ارتش در جهان پیدا می‌کنید که با تنی به شدت زخمی و دلی داغدارِ فرماندهانش، در یک نیمروز، یک فوج سجیل به اسرائیل بکوبد و یک فوج فتاح به آمریکا، جز فرزندان ایران و نوادگان آرش و آریوبرزن!
دنیا نگرفته، شما هم خود را دست کم نگیرید!
