حضور ایران در هجدهمین اجلاس سالانه کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت
تامین نیاز‌های معلولان در کشوری مانند ایران که ۱۱ درصد از جمعیت آن با انواع گوناگونی معلولیت (اعم از کلی و جزئی) دست و پنجه نرم می‌کنند یک ضرورت محسوب می‌شود. به عبارت بهتر، بسیاری از شهروندان ایرانی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با دغدغه‌های ناشی از معلولیت یا نگهداری معلولان مواجه هستند. در این میان تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی آمریکا تاثیر سلبی و وبازدارنده‌ای بر روی تامین دارو، هزینه‌های درمان و زندگی بهینه فردی و اجتماعی معلولین گذاشته است. در چنین شرایطی حضور موثر ایران در نشست‌های بین المللی با هدف ترسیم راهکار‌های نوین در مواجهه با این معضلات و روایتگری مستقیم در خصوص تاثیر تحریم‌های ظالمانه فرصتی است که باید آن را مغتنم شمرد.
در همین راستا سید جواد حسینی رئیس سازمان بهزیستی کشور، به منظور شرکت و سخنرانی در هجدهمین اجلاس بین المللی سالانه کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت (CRPD) عازم مقر سازمان ملل متحد در نیویورک شده است. موضوع اجلاس هجدهم؛ تقویت آگاه‌سازی عمومی از حقوق و کمک افراد دارای معلولیت به توسعه اجتماعی منتهی به اجلاس جهانی اجتماعی است و سید جواد حسینی، رئیس نهاد مسئول سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرای وظایف دولت در قبال افراد دارای معلولیت (سازمان بهزیستی کشور) به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران، در دو زمان جداگانه در مقر سازمان ملل متحد و در جمع نمایندگان ۱۸۵کشور عضو کنوانسیون، سخنرانی می‌کند. سخنرانی اول رئیس سازمان بهزیستی کشور در چارچوب گفتگوی عمومی، ساعت ۱۵روز اول اجلاس (سه شنبه ۲۰خرداد) و سخنرانی دوم دکتر حسینی در چارچوب گفتگوی تعاملی میان کشور‌های عضو، ساعت ۱۵روز سوم اجلاس (پنج شنبه ۲۲خرداد) انجام می‌شود.
مطالبات بر حق جامعه معلولان ایران از جامعه جهانی
در این میان مطالبات برحقی از سوی جامعه معلولان ایرانی وجود دارد که هریک از آنها به نوعی مورد هجمه تحریم‌های ظالمانه قرار گرفته است. حقوق معلولان در یک جامعه شامل مجموعه‌ای از حقوق و حمایت‌ها است که هدف آن تضمین زندگی برابر و شرافتمندانه برای افراد دارای معلولیت است. این حقوق شامل موارد زیر می‌شود:
حق عدم تبعیض: افراد دارای معلولیت نباید در هیچ زمینه‌ای از زندگی، از امکانات ضروری (اعم از وسایل و اقلام دارویی، پزشکی و ابزار‌ها و وسایل تسهیل کننده زندگی در معلولیت) بی بهره یا کم بهره باشند.
حق دسترسی: این حق شامل دسترسی به محیط فیزیکی (ساختمان‌ها، حمل و نقل)، اطلاعات و ارتباطات (اینترنت، رسانه‌ها)، و خدمات (آموزش، بهداشت) است. هدف از این حق، رفع موانعی است که مشارکت کامل افراد دارای معلولیت در جامعه را محدود می‌کند.
حق آموزش: افراد دارای معلولیت حق دارند که در سیستم آموزشی فراگیر و با کیفیت شرکت کنند. این شامل دسترسی به امکانات و خدمات حمایتی مناسب برای رفع نیاز‌های ویژه آنها است.
حق زندگی مستقل: افراد دارای معلولیت حق دارند که به طور مستقل و در جامعه زندگی کنند و از حمایت‌های لازم برای دستیابی به این هدف برخوردار شوند. این شامل دسترسی به مسکن مناسب، خدمات مراقبت شخصی، و حمایت‌های اجتماعی است.
دسترسی برابر به معنای فراهم کردن فرصت‌های برابر برای همه افراد، از جمله افراد دارای معلولیت، برای مشارکت کامل و مؤثر در جامعه است. این شامل رفع موانع فیزیکی، ارتباطی، و نگرشی است که مانع از دسترسی افراد دارای معلولیت به امکانات، خدمات، و فرصت‌ها می‌شود. دسترسی برابر به معنای ایجاد یک جامعه فراگیر و عادلانه است که در آن همه افراد، بدون توجه به وضعیت جسمی یا ذهنی خود، قادر به زندگی با عزت و احترام باشند.
همان گونه که مشاهده می‌شود تحریم‌های ظالمانه آمریکا همه این حوزه‌ها را مستقیما تحت تاثیر قرار داده است؛ بنابراین مطالبه گری در خصوص برطرف ساختن موانعی که غرب بر سر تحقق "زندگی کم دغدغه معلولان"ایجاد کرده از اصلی‌ترین مطالبات جامعه معلولین ایران محسوب می‌شود. بدون شک حضور پررنگ و با برنامه مسئولان سازمان بهزیستی کشورمان در اجلاس نیویورک، نقش به سزایی در تحقق این هدف ایفا خواهد کرد.
انتهای پیام/
