زنگنه: «گلشادنژاد» مزد شهامتش را با مدال طلا گرفت/ میتوانستیم ۲ فینال دیگر را تجربه کنیم
به گزارش برنا، به جرات می‌توان گفت تنها دلخوشی دوست‌داران کاراته ایران در رقابت‌های قهرمانی آسیا در ازبکستان، درخشش تیم بانوان بود که با هدایت پگاه زنگنه یک طلا، یک نقره و دو برنز کسب کردند.
در همین راستا گفت‌وگویی را با سرمربی تیم ملی کاراته بانوان صورت دادیم که در ادامه از زیر نظر می‌گذرانید:
خانم زنگنه؛ ارزیابی کلی شما ازعملکرد تیم ملی کاراته بانوان در رقابت های قهرمانی آسیا چیست؟
پیش از هر چیز، باید شکرگزار باشم که تلاش شبانه‌روزی دختران ما به ثمر نشست. هرچند به مدالهای ارزشمندی دست یافتیم اما باور دارم سقف توانایی تیم ما بالاتر از چیزی است که در تاشکند به نمایش درآمد. از نظر فنی و روحی آماده‌تر از همیشه بودیم اما گاهی شرایط فراتر از برنامه‌ریزی‌ها رقم می‌خورد.
با وجود مدال‌ها، آیا از نتایج کاملاً رضایت دارید؟
رضایت نسبی دارم چون حداقل میتوانستیم دو فینال دیگر را تجربه کنیم. در چند مورد، داوری و مسائل فنی مسابقات تأثیرات زیادی بر نتایج گذاشت. به‌عنوان مثال، سارا بهمنیار باید فینالیست می‌شد. ضربه سه‌امتیازی او در ثانیه‌های پایانی نادیده گرفته شد و وقتی پیگیر شدیم، مشخص شد زمان‌سنج مسابقه به‌درستی عمل نکرده است. حتی هزینه اعتراض ما بازگردانده شد اما نتیجه دیگر قابل تغییر نبود. این یک حسرت بزرگ باقی ماند.
از عملکرد آتوسا گلشادنژاد بگویید. او تنها طلایی کاروان ایران بود.
آتوسا وقتی مدال میگیرد دیگر نیازی به تعریف و تمجید من ندارد. در تمام مبارزاتش با صلابت، تمرکز و شهامت جنگید. به‌ویژه پیروزی مقتدرانه‌اش برابر نماینده ژاپن که خیلی‌ها او را بخت اول قهرمانی می‌دانستند، ستودنی بود. در فینال هم با اقتدار و برتری فنی کار را تمام کرد. او مزد شهامتش را با مدال طلا گرفت و از این بابت خیلی خوشحالم.
فاطمه سعادتی در فینال شکست خورد. چه اتفاقی افتاد؟
فاطمه از ناحیه مچ پا مصدوم بود اما خودش هرگز به آن استناد نکرد. واقعیت این است که در فینال، تنها بخشی از توانایی‌هایش را به نمایش گذاشت و از سبک مبارزه‌ای که برایش طراحی کرده بودیم فاصله گرفت. یک لحظه غفلت کافی بود تا ورق برگردد. با این حال او یکی از مهره‌های درخشان آینده ما است و از نظر فنی، رضایت کامل از او دارم.
عملکرد کومیته تیمی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
تیم ما آغاز طوفانی‌ای داشت. چین و اندونزی را با تاکتیکی دقیق و جنگندگی عالی پشت سر گذاشتیم. برابر قزاقستان هم، با اختلافی بسیار ناچیز بازماندیم. آتوسا گلشادنژاد در آن مسابقه پیش بود اما تصمیمی بحث‌برانگیز در ویدئو چک جریان را عوض کرد. هرچند برنز گرفتیم اما حقیقتاً ما شایسته فینال بودیم. اگر اندکی بخت با ما یار بود، امروز مدالهای خوشرنگ‌تری داشتیم.
نقش بازیکنانی مانند سارا بهمنیار و معصومه محسنیان را چطور دیدید؟
سارا کار بزرگی کرد، به‌ویژه وقتی پس از شکست در نیمه‌نهایی، با اقتدار مدال برنز را کسب کرد. مبارزاتش نشان‌دهنده شخصیت جنگنده و بلوغ فنی‌اش بود. معصومه محسنیان هم یکی از شگفتی‌های این دوره بود. او در نبرد با تیم قدرتمند چین، وزنه تیم ما شد و نقش نجات‌بخش داشت.
آیا به آینده این تیم امیدوار هستید؟
بیش از آنچه بتوان در واژه‌ها گنجاند به تیمم امید دارم. آنچه در تاشکند رخ داد از نظر کیفیت و امید به آینده، ارزشمند و دلگرم‌کننده بود. اگر حمایت‌ها تداوم یابد و فرصت تجربه برای این نسل فراهم شود، ما در رقابت‌های پیش رو شگفتی‌ساز خواهیم بود.
انتهای پیام/
