استقبال گردشگران داخلی و خارجی از نمایشگاه “پل زمان ” در موزه پارس / اهمیت برگزاری رویدادهای هنری در اماکن تاریخی از نگاه یوتاب هخامنش
به گزارش خبرگزاری برنا از فارس به نقل از توریسم آنلاین، یوتاب هخامنش هنرمند معاصر این بار با آثارش، نگاه بازدیدکنندگان را به سفری میان گذشته و حال در موزه ی پارس دعوت کرد. این نمایشگاه، تلاش جسورانه ی این هنرمند بین المللی و فعال میراث فرهنگی و صلح و زیست بوم، برای نمایش پیوستگی، تفاوت و تحول در جهان هنر بود.
در این رویداد کم سابقه، آثار باستانی موزه ی پارس – نمادهایی از اسطوره، آیین و قدرت – در کنار آثار مفهومی و معاصر یوتاب قرار گرفته بودند؛ که به طرز معناداری، گفت وگویی میان نسلها و زبان های هنری را به نمایش گذاشت.
آثار هنری او دغدغه هایی چون هویت فردی، زیست شناسی نوین، رسانه و جهان دیجیتال را بازتاب می دادند. این همنشینی تبلور پیام اصلی نمایشگاه «پل زمان» بود: اینکه هنر، زاده ی زمان، مکان و شرایط آفریننده ی خویش است .
“پل زمان” سفری بصری و فلسفی بود در دل هزاران سال هنر، که به بازدید کننده یادآوری می کرد: هنر هرگز ایستا نبوده و نخواهد بود. یوتاب با آثارش نشان داد که هرچند ابزارها و فرمها تغییر می کنند، اما میل انسان به بازنمایی جهان، جوهری مشترک دارد که در هرزمان به زبانی نو متجلی میشود.
پیام نیرومند این نمایشگاه ،برقراری گفت وگو میان نسلهای مختلف بود .در کنار هم قرار گرفتن آثار از دورانهای متفاوت، نه تنها شکاف زمانی را پر می کرد، بلکه پلی می ساخت میان سنت و نوگرایی.
یوتاب در خصوص برپایی این نمایشگاه در موزه پارس گفت: به عنوان یک هنرمند، باور دارم که قرار دادن آثار مدرن در کنار آثار باستانی در این نمایشگاه، تلاشی آگاهانه برای نشان دادن تداوم و تکامل بیان هنری در بستر زمان است.
هدف من ایجاد یک گفت وگوی میان نسلی ست؛ گفت وگویی که نشان می دهد دغدغه های انسانی، هرچند با ابزارها و زبان های متفاوت بیان شده اند، در عمق، ریشه های مشترک دارند.
این تقابل نه تنها درک عمیقتری در خود دارد، بلکه قدرت زمان را در شکل دهی به هنر و نگاه انسانها به جهان آشکار می کند.
او بیان کرد: هنر، برخلاف تصورات ایستا، زنجیرهای پویاست که هر حلقه اش از حلقه ی پیشین نیرو می گیرد.
وقتی یک اثر مدرن در کنار تابلویی باستانی دیده می شود، نه تنها تضاد میان آنها آشکار میشود، بلکه پیوندهای ناپیدایی نیز روشن می گردد؛ اینکه چگونه دغدغه های انسانی، با وجود تفاوتهای زمانی و زبانی، در جوهر خود مشترکند.
این چیدمان، دفاعیست از این تداوم و گفت وگو؛ تاریخ هنر یک روایت خطی و بسته نیست، بلکه پلی ست زنده میان تجربه ی دیروز و آفرینش امروز. پلی ست که روح بی زمان انسان و جوهر بی مرز هنر را از دل تاریخ، به زبان امروز ترجمه می کند.
