نشست رئیس جمهور با فعالان سیاسی و اجتماعی کرمانشاه چگونه گذشت؟

در نشست رئیس جمهور با فعالان سیاسی و اجتماعی استان کرمانشاه، چند نفر به نمایندگی از اقشار مختلف به طرح خواستهها و نکتهنظرات خود پرداختند.
بهگزارش خبرگزاری برنا از کرمانشاه؛ محمد حقیقیراد: نشست اخیر شماری از فعالان سیاسی، اجتماعی، رسانهای و نمایندگان مردم کرمانشاه در مجلس با رئیسجمهور، آیینهای تمامنما از وضع نگرانکننده و پرچالش استان کرمانشاه بود؛ استانی با تاریخی کهن، مردمانی نجیب و مرزهایی استراتژیک، اما با چهرهای غمگین از بیکاری، فقر، حاشیهنشینی، بیعدالتی رسانهای و تبعیض اجتماعی.
این نشست نه صرفاً یک گفتوگوی سیاسی، که فرصتی برای بیان بغضهای فروخوردهی یک استان مظلوم و فراموششده بود.
رسانهای که دیگر صدا نیست
یکی از صریحترین و در عین حال عمیقترین نقدها در این نشست، از زبان ثریا صفری، فعال رسانهای استان کرمانشاه بیان شد. او با صدایی روشن اما خسته از بیتوجهیهای مکرر، بر تنزل جایگاه رسانه در استان تأکید کرد و گفت: در کرمانشاه رسانه دیگر قدرت ندارد، زبان ندارد و مخاطب ندارد.
صفری به نکتهای کلیدی اشاره کرد؛ در حالی که برخی کانالهای تلگرامی با محتوای زرد و بدون نظارت، درآمدهایی کلان به جیب میزنند، بسیاری از روزنامهنگاران واقعی استان حتی توان پرداخت حق بیمه خود را ندارند.
انحصار رسانهای، سانسور، فقر معیشتی و عدم حمایت ساختاری از خبرنگاران، فضایی پدید آورده که در آن رسانه به جای ناظر قدرت، قربانی ساختار شده است.
او با تأکید بر اینکه انحصار، دشمن شفافیت و مادر فساد است، خواستار بازنگری فوری در سیاستهای رسانهای دولت در سطح استانی شد. جامعه رسانهای کرمانشاه، به گفته وی، نیازمند حمایت در سه سطح اساسی است: امنیت شغلی، بیمه و مسکن این خواستهها صرفاً رفاهی نیستند؛ بلکه شرط بقای رسانههایی هستند که قرار است بازتاب دهنده دردهای مردم باشند.
بیکاری؛ زخم همیشگی بر تن استان
صمد نریمانی، فعال سیاسی اصلاحطلب با استناد به دادههای رسمی اعلام کرد: نرخ بیکاری ۱۵.۲ درصدی کرمانشاه، این استان را در صدر شاخص فلاکت کشور قرار داده است.
او به درستی اشاره کرد که بیکاری نه فقط یک بحران اقتصادی، که ریشهی معضلاتی چون اعتیاد، سرقت، فروپاشی خانوادهها و مهاجرت گسترده جوانان است.
با وجود ظرفیتهایی چون چهار فصل بودن، مرز ۳۷۰ کیلومتری با عراق، منابع طبیعی و موقعیت جغرافیایی بینظیر، چرا کرمانشاه هنوز یکی از فقیرترین استانهاست؟ این پرسش نه تازه است و نه بیپاسخ، اما نیازمند ارادهای است که از جنس شعار نباشد.
مهاجرت، نابرابری و توسعهی نامتوازن
منوچهر صادقی، مشاور استاندار در امور اهل سنت نیز هشدار داد که وضعیت اشتغال در اورامانات به جایی رسیده که نخبگان منطقه را فراری داده است. او پیشنهاد داد ایجاد یک دانشگاه بینالمللی در منطقه میتواند به تثبیت جمعیت، کاهش مهاجرت و بازگرداندن سرمایه انسانی کمک کند.
او همچنین از برخوردهای سختگیرانه با کولبران و توهین به مقدسات اهلسنت در رسانه ملی انتقاد کرد.
به گفته او، عدالت توسعهای در مناطق مرزی نه رعایت میشود و نه برنامهای جدی برای آن وجود دارد؛ در حالی که این مناطق میتوانند به پایگاههای اقتصادی و فرهنگی ملی تبدیل شوند.
یارسانیان بیشتر دیده شوند
وریا تیموریان، فعال اهلحق (یارسان)نیز در سخنانی از عدم حضور جامعه یارسان در پستهای کلیدی استان انتقاد کرد و خواستار به رسمیت شناختن حقوق اجتماعی، مدنی و دینی این جامعه شد.
رنج آماری؛ بحرانهای عدددار کرمانشاه
فضلالله رنجبر، نماینده مردم کرمانشاه در مجلس با ارائه آماری هشداردهنده اعلام کرد: از ۹۰ هزار بیکار در استان، ۴۴ هزار نفر دارای تحصیلات دانشگاهی هستند. این در حالی است که یکسوم جمعیت کلانشهر کرمانشاه در حاشیهها زندگی میکنند و استان پس از تهران، رتبه دوم حاشیهنشینی کشور را دارد.
رنجبر به پروژههای عمرانی نیمهتمام و نبود برنامهریزی برای تکمیل آنها اشاره کرد و گفت: حق واقعی کرمانشاه ادا نشده است؛ نیاز به عزم ملی و ارادهای فراتر از شعار داریم.
سخن پایانی؛ نشست اخیر فرصتی بود تا گوشهای از دردهای کرمانشاه بیان شود؛ اما این تنها یک گام اولیه است. آنچه کرمانشاه نیاز دارد، تغییر در نگاه مرکز به مرز است. باید باور کرد که توسعه ایران بدون توسعه استانهایی مانند کرمانشاه ممکن نیست.
مردم کرمانشاه از دولت و رئیسجمهور انتظار ندارند که معجزه کنند؛ بلکه میخواهند شنیده شوند، دیده شوند و در تصمیمگیریهای کلان به حساب آیند. بیکاری، فقر رسانهای، تبعیض اجتماعی، حاشیهنشینی و مهاجرت، زخمهایی هستند که اگر درمان نشوند، به بحرانهای جدی تبدیل خواهند شد.
این نشست شاید پایانی بود برای خاموشیهای مکرر؛ اما بدون اقدام عملی، تحول ساختاری و اراده جدی، هیچ وعدهای در کرمانشاه به واقعیت بدل نخواهد شد.
انتهای پیام/