امیر رهبر فعال اجتماعی در یادداشتی درباره مشکلات این روزهای اجاره‌نشینان و آغاز فصل اثاث‌کشی نوشت: اسباب‌کشی یعنی چه؟ به نظر می‌رسد این سوال ساده و پیش‌پاافتاده‌ای است که ارزش توجه ندارد، اما در واقع اینطور نیست! اگر از خانواده‌هایی که هر سال یک اسباب‌کشی را تجربه می‌کنند بپرسید، خاطرات، مطالب مفید، گلایه‌ها و درد دل‌های بسیاری دارند که حجم آنها دست‌کم به اندازه یک کتاب قطور خواهد بود. این تجربیات از روند کند و بی‌دقت اسباب‌کشی گرفته تا هزینه‌های سرسام‌آور آن، متفاوت است و هر یک ارزش آن را دارد که به طور دقیق مورد ارزیابی قرار گیرد.
الان فصل، فصل دغدغه‌هاست...!
فصل اسباب‌کشی و جابه‌جایی است و دردسرهای آن به دغدغه‌ای بزرگ برای کسانی که قصد جابه‌جایی دارند تبدیل شده است. هزینه‌های حمل و نقل درون‌شهری بسیار بالاست و هر یک از شرکت‌ها نیز تبصره‌ها و بندهایی برای خودشان تعریف کرده‌اند که برای عبور از هفت خان آن باید زیر بار هزینه‌های گزافی رفت. به عنوان مثال، تعداد طبقات، پله‌ها، مسیر جابه‌جایی، نوع وسایل و حجم جایی که می‌گیرند، در تعیین قیمت تأثیرگذار است و هزینه جداگانه‌ای دارد. به تمام این موارد باید تعداد کارگران مورد نیاز را نیز افزود.
اعصاب‌خوردکن‌ترین قسمت ماجرا این است که هزینه‌ای که پشت تلفن برای جلب رضایت مشتری گفته می‌شود، با هزینه‌ای که عملاً در پایان اسباب‌کشی از متقاضی حمل بار گرفته می‌شود، زمین تا آسمان متفاوت است. کارفرما به راحتی به تمام حرف‌هایی که پشت تلفن زده پشت پا می‌زند و عملاً فرد متقاضی را در عمل انجام شده قرار می‌دهد. چرا مردم را عاصی می‌کنید..!
برخی از این رانندگان در زمان اسباب‌کشی و بعد از گذاشتن وسایل در کامیونت، مشتری را مجبور به پرداخت هزینه گزاف و غیرقابل تصور می‌کنند و عملاً او را در موقعیتی قرار می‌دهند که نه راه پس دارد نه راه پیش. یا اینکه وسایل را طوری داخل کامیونت می‌چینند که مشتری مجبور به گرفتن دو سرویس رفت و برگشت شود.
همچنین، بعضی‌ها به جای فرستادن کامیونت بزرگ، یک کامیونت کوچک می‌فرستند. بیشتر این جلب مشتری‌های زوری و برخورد‌های متناقض با پرداخت‌هایی از سر نارضایتی و گاهاً ۴ برابر مبلغ اولیه مورد توافق مواجه می‌شود و گاهی نیز آن‌قدر مبالغ گفته شده از سوی شرکت‌های حمل و نقل بالاست که پای پلیس به میان می‌آید تا نهایتاً با پرداخت مبلغی بینابین که مورد رضایت مشتری هم نیست، غائله ختم شود. امیر رهبر گفت: این موضوع مسبوق به سابقه است و پیش از این هم بسیاری از این شرکت‌ها به دلایل مختلف زیر قول خود می‌زدند و رقمی بالاتر طلب می‌کردند، اما حالا این تقاضاها افزایش بیشتری یافته و رقم‌های درخواستی نیز با رقم توافق اولیه تفاوت زیادی دارد. این موارد تنها نمونه‌هایی از ماجراهایی است که شهروندان از برخورد با شرکت‌های حمل و نقل عنوان می‌کنند. به خصوص این روزها مستاجری نیست که ماجراهایی از این دست را در اسباب‌کشی‌های خود تجربه نکرده باشد.
سایت‌های جعلی حمل و نقل
مشکل یکی و دو تا نیست؛ یک مشکل دیگر هم این است که غیرمجازها و آن‌هایی که مجوز ندارند، فضای مجازی را قرق کرده‌اند و مردم به کسانی زنگ می‌زنند که مجوز ندارند. بیش از ۴ هزار و ۲۰۰ سایت غیرمجاز در حوزه باربری و حمل و نقل درون‌شهری وجود دارند که با فعالیت غیرمجازشان مردم را به دردسر انداخته‌اند. این افراد جا و مکانی ندارند، یک ماشین می‌گیرند و یک سایت جعلی می‌زنند و کارشان را شروع می‌کنند. ۴ خط در شمال و جنوب و شرق و غرب فعال می‌کنند و آن را روی گوشی موبایل خود دایورت می‌کنند و جواب مشتری را می‌دهند؛ لذا برای خلاصی از آنها هیچ راهی جز مراجعه به دفاتر مجاز نیست که با قیمت‌های مصوب فعالیت دارند.
مردم باید فقط از دفاتر مجازی که زیر نظر اتحادیه فعالیت می‌کنند، خدمات دریافت کنند که سه راه برای این کار وجود دارد: اول اینکه به سایت اتحادیه حمل و نقل کالای درون‌شهری (www.ehkt.ir) مراجعه کنند، در قسمت اعضا، لیست ۳۰۶ دفتر مجاز که با نرخ‌های مصوب و قانونی فعالیت می‌کنند، گذاشته شده است. دوم اینکه با شماره ۱۱۸ تماس بگیرند و از اپراتور بخواهند که شماره دفتری که در محله آنها در حال فعالیت است را در اختیارشان قرار دهد. سیستم ۱۱۸ به گونه‌ای تعبیه شده که به محض اتمام مجوز یک دفتر، شماره تماسش از ۱۱۸ حذف می‌شود مگر اینکه دفتر مورد نظر اقدام به تمدید دوباره مجوز فعالیتش کند. سوم اینکه مراجعه حضوری به دفاتر فعال در منطقه زندگی افراد است که می‌توانند خدمات را با قیمت‌های مصوب دریافت کنند.
