چند توصیه مهم برای تاب‌‌‌آوری در شرایط اضطراری

ایسنا: دستورالعمل‌های بین‌المللی، فعالیت‌های مختلفی را برای ارائه سلامت روان و حمایت روانی-اجتماعی (MHPSS) در مواقع اضطراری توصیه می‌کنند، از خودیاری و تقویت ارتباطات اجتماعی گرفته تا کمک‌های اولیه روانشناختی و مراقبت‌های بالینی سلامت روان.

به طور کلی تاب آوری در شرایط اضطراری به توانایی یک فرد، جامعه یا سازمان برای مقابله، سازگاری و بازیابی از اثرات حوادث و بلایای طبیعی کمک می کند.

عوامل موثر بر تاب آوری در شرایط اضطراری

- عوامل فردی

سلامت جسمی و روانی، مهارت‌های حل مسئله و تصمیم‌گیری، خودکارآمدی و اعتماد به نفس، انعطاف‌پذیری و توانایی سازگاری، حمایت اجتماعی و روابط بین‌فردی.

- عوامل سازمانی

آمادگی برای بحران، استراتژی‌های مدیریت بحران، منابع و تجهیزات، ارتباطات مؤثر و همکاری.

- عوامل اجتماعی

انسجام اجتماعی، سرمایه اجتماعی، حمایت دولت و نهادهای مدنی، دسترسی به اطلاعات و منابع موثق و رسمی.

کشورها همچنین می‌توانند از شرایط اضطراری به عنوان فرصتی برای سرمایه‌گذاری در سلامت روان استفاده کنند و از کمک و توجه بیشتری که دریافت می‌کنند برای توسعه سیستم‌های مراقبتی بهتر در درازمدت بهره ببرند.

اهمیت تاب آوری در شرایط اضطراری

- کاهش آسیب‌های ناشی از بحران‌ها

- تسریع در فرآیند بازیابی و بازگشت به شرایط عادی

- افزایش آمادگی برای مواجهه با بحران‌های احتمالیِ آتی

- بهبود سلامت و رفاه عمومی

تقریباً همه افرادی که تحت تأثیر شرایط اضطراری قرار می‌گیرند، دچار استرس غیرعادی می‌شوند که معمولا با گذشت زمان بهبود می‌یابد.

به گزارش سایت اطلاع «رسانی سازمان جهانی بهداشت»، از هر پنج نفری که در ۱۰ سال گذشته جنگ یا درگیری را در نقاط مختلف جهان تجربه کرده‌اند، یک نفر (۲۲ درصد) دچار افسردگی، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه شده است.

شرایط اضطراری به طور قابل توجهی خدمات سلامت روان را تحت تاثیر قرار می دهد و در عین حال دسترسی به مراقبت‌های باکیفیت را کاهش می دهد.

در این میان افراد مبتلا به بیماری‌های شدید روانی به ویژه در مواقع اضطراری، آسیب‌پذیرتر هستند و نیاز به دسترسی به مراقبت‌های بهداشت روان و سایر نیازهای اساسی دارند.

بنابر آمار این سازمان، هر ساله میلیون‌ها نفر تحت تأثیر شرایط اضطراری مانند درگیری‌های مسلحانه و بلایای طبیعی قرار می‌گیرند. این بحران‌ها وضعیت خانواده‌ها، معیشت و خدمات ضروری را دچار اختلال می‌کنند و به طور قابل توجهی بر سلامت روان افراد تأثیر می‌گذارند. تقریباً همه افراد آسیب‌دیده دچار استرس و اضطراب می‌شوند. اما اقلیتی از آنها به بیماری‌های روانی مانند افسردگی یا اختلال استرس پس از سانحه مبتلا می‌شوند.

بیشتر افرادی که تحت تأثیر شرایط اضطراری قرار می‌گیرند، احساس اضطراب، غم، ناامیدی، مشکلات خواب، خستگی، تحریک‌پذیری، عصبانیت یا درد را تجربه می‌کنند. این پیامدها معمولاً با گذشت زمان بهبود می‌یابد، اما برخی از افراد حساس تر ممکن است به یک اختلال مشخص روانی مبتلا شوند.

در مناطق آسیب‌دیده از درگیری، افراد مبتلا به بیماری ها به ویژه در طول و پس از شرایط اضطراری آسیب‌پذیرتر هستند و نیاز به دسترسی به نیازهای اولیه و مراقبت‌های بالینی دارند.