مساله‌ای مهم درباره سه روز اخیر که قابل توجه است
روزنامه خراسان: روز گذشته هم تهران تحت حمله رژیم وحشی اسرائیل بود و همانند روزهای جمعه و شنبه حملاتی به مناطق مختلف شهر انجام شد.
به گزارش کانال‌های تلگرامی در روز گذشته در فرماندهی نیروی انتظامی تهرانسر خیابان پلیس پشت پارک قصر و شریعتی صدای انفجار شنیده شد. در پادگان میثمی وزارت دفاع در جاده مخصوص کرج صدای انفجار شنیده شد. منطقه نیروهوایی تهران هدف اصابت قرار گرفت. دو پرتابه شبیه موشک به دو نقطه در محدودۀ خیابان طالقانی و حوالی میدان ولیعصر اصابت کرد. در تجریش، کامرانیه و نیاوران صدای انفجار شنیده شد، اطراف پاساژ علاءالدین در تقاطع خیابان جمهوری و حافظ تهران هدف حمله قرار گرفت که باعث شد کسبه این مجتمع تجاری را تعطیل و تخلیه کنند. انفجار در نسیم‌شهر اسلامشهر گزارش شد. در بخش تعمیرات هواپیما روبه روی شهرک اکباتان تهران انفجار گزارش شد. از پژوهشگاه نیرو در اطراف دادمان تهران صدای انفجار شنیده شد. فرودگاه مهرآباد در غرب پایتخت هدف حمله قرار گرفت. سایت رادار گرمدره هدف قرار گرفت. از امیرآباد شمالی، فاطمی، ستارخان و شادمان صدای انفجار شنیده شد. پشت پارک پرواز سعادت‌آباد در شمال غرب تهران هدف گرفته شد. صدای انفجار از حوالی شهرک غرب، سعادت آباد و پونک در غرب تهران گزارش شد. حوالی پارک پردیسان، صدای انفجار گزارش شد. صدای پهپادهای دشمن از حوالی شهرک غرب محدوده پل مدیریت به گوش رسید و حتی بازار تهران هم تعطیل شد.
همان طور که مشخص است اعم حملات رژیم از داخل انجام می‌شود و در این مسیر رژیم صهیونی صرفا بر اهداف نظامی یا زیرساختی متمرکز نیست. این عینا همان رویکردی است که پیش از این در لبنان و غزه هم پیاده کرده بودند؛ نابودسازی صرف و ضربه زدن به هر قیمت ممکن آن هم به سبک جنگ خیابانی. آن چه واضح است این است که صهیونیست‌ها با تمام قوا به میدان آمده‌اند و با استفاده از شبکه سازی در سال‌های اخیر یا جذب پس مانده‌های منافق و سلطنت طلب تمام اندوخته اطلاعاتی سال‌های اخیرشان را به میدان آورده‌اند تا بیشترین ضربات ممکن را به کشور وارد سازند.
توجه کنید که اگر عملکرد سیستم یکپارچه پدافند هوایی کشور نبود، این تعداد استفاده از ریزپرنده‌ها و پهپادها توسط عوامل جذب خائن داخلی تا الان باید موجب وارد آمدن ضرباتی فلج کننده به بنیان‌های نظامی، اقتصادی و حتی اجتماعی می‌شد. همین شکست اما باعث شده تا صهیونیست‌ها که از فشار ضربات محکم نیروهای مسلح کشورمان در چند روز اخیر مستاصل شده اند، با حفظ نقشه اولیه اما تاکتیک جدیدی را هم امتحان کنند. در روز گذشته در برخی از نقاط حملاتی انجام شد که با توجه به ابعاد انفجارها و عدم حضور هواگردهای رژیم در محل می‌توان متوجه شد که دشمن اکنون با بمب گذاری خودرو اقدام به حمله به مناطق مسکونی می‌کند.
این تاکتیک که در جهت ایجاد ترس و القای حس شکست به مردم در پیش گرفته شده است همراه با عوامل منافق و خائنی که آن را اجرا می‌کنند به خوبی یادآور اتفاقات و تحولات دهه ۶۰و فعالیت گروهک‌های تروریستی ستون پنجم دشمن است. در همین جهت آن چه اکنون بسیار با اهمیت به نظر می‌رسد نقش مردم به عنوان کاتالیزور این ماجراست. استفاده از ظرفیت بسیج مردمی درست‌ترین کار در شرایط کنونی است؛ باید محله به محله چشمان تیزبین مردم را در کنار نیروهای امنیتی قرار داد. در کنار این راهکار اما نکته‌ای که باید بدان توجه داشت این است که امروز با توجه به سرعت بالای تحولات و تعدد اخبار نقش رسانه‌ها در بسیج افکار عمومی بسیار اثرگذار است و رسانه‌های رسمی کشور باید با رویکردی متحد و البته چالاک و بدون خطا به گزارش تحولات شرایط جنگی بپردازند. همچنان غیبت یک سخنگوی واحد برای اعلام رسانه‌ای ابعاد مختلف اخبار این وقایع احساس می‌شود؛ فرد یا تیمی که می‌تواند با اتخاذ سرعت بالایی از رواج شایعات جلوگیری کند و راه را بر موثر واقع شدن تاکتیک جدید نامتقارن سازی دشمن هار صهیونیستی سد کند. اما متاسفانه چیزی که در روزهای اخیر شاهدش بوده ایم پوشش چند تکه و غیرمتمرکز از سوی رسانه‌ها بوده است.
از طرفی صداوسیما نیز به عنوان بزرگ‌ترین رسانه جمعی کشور هم به رغم سعی شدید در عقب نماندن از تحولات اما همچنان بدون برنامه جدید و حتی با به کارگیری برخی متدهای متعلق به زمان جنگ مثل پخش مارش نظامی آن هم بدون ارائه اخبار و تحولاتی که در لحظه در حال وقوع هستند گویا همچنان در اتخاذ رویکرد مناسب زمان و تهدیدات امروز کشور ناموفق است. درست است که استفاده همزمان و وسیع از ریزپرنده، پهپاد، دوش پرتاب، خمپاره، بمب دستی، بمب‌گذاری، خرابکاری و آتش سوزی توسط عوامل مختلف همزمان با ترور سران سیاسی و علمی و نظامی که بخشی از آن با همین روش‌هاست فقط در سال ۶۰ سابقه داشته است و امروز به دلیل وجود ضلع سومی به نام عملیات روانی و شناختی سنگین بر مردم ایران که در آن موقع وجود نداشت وضعیت امروز ما شاید حتی پیچیده‌تر هم باشد.
