وفاق به معنی کج‌دار و مریز با رقیب آری اما گردن کج‌کردن نزد آنان نه!
وفاق در حد پیش‌گیری برای ممانعت از ستیزه‌جویی‌های رقیب خوب بود ولی به معنی همکاری با آنها درست نیست.
عصر ایران؛ الناز چراغی- محمد صادق جوادی حصار، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی در گفت‌و‌گو با «عصر ایران» دربارۀ بحث وفاق ملی در رویکرد رییس جمهور پزشکیان اظهار داشت: یک سال پیش اقدامی پیش گیرانه صورت گرفت. اقدام پیش‌گیرانه برای این بود که جریان افراطیِ ستیزه‌جو نتواند قوه مجریه را دست بگیرد. اگرچه بدنه و ریشۀ جریان رادیکال در جاهای دیگر در اندازه های مختلف حضور دارد. همچنین در حوزۀ رسانه و تبلیغات هم بزرگ‌ترین بنگاه رسانه‌ای کشور یعنی صدا و سیما را در اختیار خود می‌بینند و در فضای مجازی و رسانه‌های مکتوب هم دست بالا دارند. بنابراین اتفاقی که در سال گذشته افتاد، اتفاقی پیش‌گیرانه بود و در آن بخش خوب عمل شد.
فعال سیاسی اصلاح طلب در ادامه گفت: متأسفانه دولت پزشکیان بنا به دلایلی نتوانست واکسیناسیون را کامل و پیش‌گیری را به درمان تبدیل کند تا وضع نامطلوبی را که از طرف جریان ستیزه‌جو ایجاد شده بود به طور کامل کنترل کند. با این حال جریان تیر 1403 جریانی پیش‌گیرانه و البته موفق بود. مثلا نوع مواجهه‌ای که دولت با مسألۀ حجاب داشته یا تصمیماتی که درباره مناسبات کشور با خاورمیانه اتخاذ کرده از جمله پیش‌گیری از کاری که به درگیری جدی ایرانبا عوامل آمریکا در منطقه و در رأس آنها اسرائیل بینجامد خوب عمل کرده و از خسارت های جدی جلوگیری کرده است.
او افزود: به همان نسبتی که اکثریت مردم به صحنه آمدند و در انتخابات شرکت کردند، انتخاب خوب و بازدارنده‌ای داشتند. دولت به عنوان دولت پیروز با تکیه به رأیی که داشت، بین خودش و جریانی که با او مبارزه و مقابله می‌کرد باید فاصله ایجاد می‌کرد و در عین حال با ارکان اصلی حاکمیت وارد تعامل می شد. منتها دولت در رویکردی اشتباه بنا را بر همکاری و همراهی با رقبای خودگذاشت. همان رقیبی که تا دیروز می‌گفت، تو حق نداری جای مرا بگیری! یا تو حق نداری گفتمانت را مسلط کنی! یا تو حق نداری مسیر را عوض کنی! چون مسیر ما مسیر درست و مبتنی بر مبانی عقیدتی خودمان است و شما حق ندارید مسیر را عوض کنید. با اینها نباید وفاق می کرد. پیش گیری از ستیزه جویی اولیه شان خوب بود ولی همکاری با آنان و میدان دادن به آنها نه.
وی توضیح داد: اساسا آشتی با رقیبی که در مبارزه شکست خورده، نمی‌تواند رویکردی صحیح و منطقی باشد. در واقع دولت آشتی هم نکرد، بلکه بخشی از پیروزی خود را دو دستی تقدیم جریان شکست خورده کرد یعنی بخشی از ظرفیت و توان حاصل از پیروزی در انتخابات را به بازنده‌ای هبه کرد که باید باخت را می‌پذیرفتند. پس جریان ناکام در عمل با همان قدرتی که از دولت گرفته کفه ترازو را به نفع خود سنگین کرده و در مسیر تلاش برای ایجاد نابرابری‌های بیشتر و در واقع ناترازی‌های بیشتر گام بر می‌دارد. آن هم در حالی‌که وقتی نارضایتی‌ها تحت تاثیر رویکرد تندروها افزایش پیدا کند، مردم از دولت مستقر ناراضی می شوند.
جوادی حصار تصریح کرد: دولت پزشکیان با چنین استراتژی یی مرتکب اشتباه بزرگی شد. در واقع این شکلی که وفاق ترجمه شد، اصلا مناسب نبود زیرا بهترین ترجمه از وفاق مصداق همان شعر حافظ است که می‌گوید «با دوستان مروت، با دشمنان مدارا» همچنین باید گفت: وفاق به معنای همکاری و همدلی 100 درصدی با رقیب نیست. در حقیقت آقای پزشکیان باید مفهوم مدارا را با جریان منتقد و مخالف پیش می‌گرفت. نه وفاقی که «بیا دست در دست مشکلات را رفع کنیم» چون آنها اگر پزشکیان را قبول داشتند، مسیرشان یکی بود و باهم اختلاف نظر جدی نداشتند.
این فعال سیاسی ادامه داد: پزشکیان زمانی می‌تواند به رقیب نزدیک شود که از همه انتقادات و اعتراض هایی که به جریان مسلط داشت، دست بردارد و بگوید، بیاییم قدرت را تقسیم کنیم و با مشارکت هم مسیر جدیدی پی گیری کنیم. این ممکن است اتفاق بیفتد و شاید دارد می‌افتد. شاید در ذهن پزشکیان این باشد که به پشتوانه رأیی که از مردم گرفته‌ام، اگر دائم با جریان مخالف درگیر شوم، کار جلو نخواهد رفت. اگر بخواهم، با هسته سخت قدرت وارد دعوای دائمی باشم، توان و فرصت‌ها هرز می‌روند. بنابراین چاره‌ای جز همکاری با رقیب ندارم. وضع به شکلی شده که دولت برای تعیین یک مدیر باید پیش نمایندگان مجلس گردن کج کند تا رضایت‌شان را جلب کند ولی این طوری نمی‌شود مدیریت کرد.
جوادی حصار یادآور شد: به نظر می‌رسد آقای پزشکیان در تعریف مدارا با مخالفان دچار بدفهمی شده است. مدارا یعنی "کج‌دار و مریز" عمل کند. اما رییس جمهور سرمایه اجتماعی حاصل از رأی مردم را در کاسه ریخت و گفت، بیایید با هم بخوریم! در صورتی که اگر همین الآن بخواهد از سرمایه اجتماعی به همراهی دعوت کند، معلوم نیست چقدر بخواهند پشت سرش بایستند و این هرز دادن سرمایه اجتماعی بود.
