شاهنامه نه قصه‌ای کهن، بلکه زنده‌ترین کتاب امروز ماست

رئیس جمهور با بیان اینکه فردوسی بزرگ با شاهنامه سترگ خویش، نه تنها تاریخ ایران را از دل فراموشی نجات داد، بلکه الگویی جاودانه برای حیات فرهنگی ما برجای گذاشت؛ الگویی که بر پایه اندیشه، آزادی، عدالت و عزت نفس استوار است، تصریح کرد: امروز، ما نیازمند بازخوانی این روح حماسی هستیم.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دولت، مسعود پزشکیان در پیامی به آیین روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی آورده است: اینجانب با باور راسخ به ضرورت تقویت پایه‌های فرهنگی کشور، از همه نهادهای علمی، فرهنگی، آموزشی و رسانه‌ای خواستارم که پاسداری از زبان فارسی و بزرگداشت حکمت و فرهنگ این سرزمین را به عنوان وظیفه‌ای فرهنگی، تاریخی و تمدنی در دستور کار قرار داده و برای سربلندی ایران عزیز اسلامی از هیچ کوششی دریغ نورزند.

متن پیام رئیس جمهور به شرح زیر است؛

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند جان و خرد، کزین برتر اندیشه بر نگذرد

فرهیختگان گران‌مایه، استادان ارجمند، بانوان گرامی، جوانان بلند آوازه، میهمانان عالی‌رتبه داخلی و بین‌المللی و همه دل‌سپردگان فرهنگه ادب و هویت ایران اسلامی

روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، روز پاسداشت زبان گراسنگ فارسی، هویت تمدنی و روز گرامیداشت شکوه فرهنگ ایران زمین است. روزی که در آن جان هر ایرانی، در آینه سخن بزرگمردی تجلی می‌یابد که با صلابت قلم خود، هویت ملی را بر ستون‌های خرد، دین و اخلاق با زبان حماسه بنیان نهاد.

فردوسی بزرگ با شاهنامه سترگ خویش، نه تنها تاریخ ایران را از دل فراموشی نجات داد، بلکه الگویی جاودانه برای حیات فرهنگی ما برجای گذاشت؛ الگویی که بر پایه اندیشه، آزادی، عدالت و عزت نفس استوار است. امروز، ما نیازمند بازخوانی این روح حماسی هستیم؛ روحیه‌ای که این شاعر پر آوازه در ظاهر و باطن آن از رهایی، کرامت انسانی، غیرت ملی و امید به پیروزی در برابر ظلم و تباهی سخن رانده است.

زبان فارسی، زبان این همدلی دیرینه است. زبانی که نه تنها هویت تاریخی ایرانیان، بلکه آینه فرهنگ مشترک اقوام این سرزمین پهناور است. زبانی که قرن‌ها در دل خود معارف اسلامی، حکمت ایرانی و اخلاق انسانی را پرورانده است و امروز بیش از هر زمان، نیازمند آنیم که این زبان فاخر را نه فقط در سخن، که در عمل، در نظام آموزش، در رسانه‌ها، در سبک زندگی و در سیاست‌گذاری‌های فرهنگی به منصه ظهور برسانیم.

ملت بزرگ ایران با همه گوناگونی فرهنگی و زبانی‌اش، یک خانواده است. آنچه این وحدت و وفاق را ممکن ساخته؛ ایمان به خدا، عشق به میهن و اتکا به فرهنگ مشترکی است که شاهنامه فردوسی یکی از با شکوه‌ترین ستون‌های آن به شمار می‌رود. در دنیایی که موج‌های رسانه‌ای، هویت نسل‌ها را در هم می‌شکنند، شاهنامه می‌تواند سنگر فرهنگی جوانان این مرز و بوم باشد؛ راهنمایی برای یافتن خویش، الگوی سربلندی و دریچه‌ای به سوی امید و افتخار. زنان و مردان ایران زمین به ویژه نسل جوان بیش از هر زمان دیگری به ریشه‌های عزت و عظمت فرهنگی خویش می‌بالند و به گذشته خویش افتخار می‌کنند. شاهنامه قصه‌ای کهن نیست؛ زنده‌ترین کتاب امروز ماست. کتابی برای انگیزش، بیداری شجاعت و همت در ساختن ایرانی نو و سربلند. زنان ما، که در جای جای شاهنامه در قامت همسر، مادر، فرمانروا و قهرمان، نقشی پر رنگ و کارا دارند؛ امروز نیز همچنان حاضران استواری فرهنگ و آگاهی‌اند.

تردیدی نیست جوانان ما با تکیه بر الگوهای حماسی و اخلاقی شاهنامه می‌توانند حاملان تمدن آینده ایران باشند؛ تمدنی که بر پایه علم، عدالت، اخلاق و استقلال استوار است. همانگونه که حکیم سخن، فردوسی، در روزگاری دشوار، پرچم زبان و فرهنگ ایران را برافراشت، امروز نیز هر ایرانی باید پاسدار این پرچم پایدار باشد. بر دولت و ملت وظیفه است که این سرمایه سترگ را نه تنها در بزرگداشت‌ها، بلکه با انجام کارهای ماندگار فرهنگی، اعمال سیاست‌گذاری‌های هوشمندانه و آموزش و ترویج اندیشه‌هایش بالاخص در نظام تعلیم و تربیت پاس بداریم.

اینجانب با باور راسخ به ضرورت تقویت پایه‌های فرهنگی کشور، از همه نهادهای علمی، فرهنگی، آموزشی و رسانه‌ای خواستارم که پاسداری از زبان فارسی و بزرگداشت حکمت و فرهنگ این سرزمین را به عنوان وظیفه‌ای فرهنگی، تاریخی و تمدنی در دستور کار قرار داده و برای سربلندی ایران عزیز اسلامی از هیچ کوششی دریغ نورزند.

از همه کنشگران فرهنگی، استادان زبان و ادب فارسی، نهادهای علمی و رسانه‌ای و دست‌اندرکاران و برگزارکنندگان فرهیخته این همایش بزرگ، صمیمانه سپاسگزاری نموده و امید دارم که در پر تو این میراث گرانبها، ایرانی سربلندتر، همدل‌تر، خردمندتر و استوارتر بسازیم.

به یقین امروز صدای فردوسی از دل قرون، بار دیگر ما را به همدلی، به خرد، به مقاومت و به شکوفایی فرا می‌خواند.

بیا تا جهان را به بد نسپریم، به کوشش همه دست نیکی بریم، نباشد همی نیک و بد پایدار، همان به که نیکی بود یادگار

مسعود پزشکیان

رئیس جمهوری اسلامی ایران