روزی که هواپیماهای ارتش را برداشتند و بردند

عصر ایران - نوروز سال 1325 است و تقریبا 3 ماهی از تاسیس حکومت فرقه دموکرات در آذربایجان می گذرد و نیروهای جریان چپ آذربایجان به رهبری جعفر پیشه وری قسمت های عمده ای از شمال غرب ایران را در اختیار خود دارند و مرز جنوبی منطقه ی تحت نفوذ آنها خرمدره است که در 80 کیلومتری جنوب شرق زنجان قرار دارد. نیروهای زمینی فرقه دموکرات توانایی رزمی خود را در نبردهای متعدد با ارتش حکومت مرکزی ثابت کرده است اما مشکل اصلی فرقه نداشتن هواپیما است به طوری که پیشه وری می گوید یک هواپیما مساوی است با یک لشکر پیاده.

پیش از این در اسفند 1324 ستوان خلبان جواد زرینه به اتفاق استوار فنی به نام محمد علی پیدا از فرودگاه دوشان تپه یک هواپیمای جنگی ( هایند) را ربودند و به سوی تبریز پرواز کردند. و چون هواپیما سوخت کافی نداشت در نزدیکی آبگیر ( قوری گل) در ۳۰ کیلومتری جنوب شرق تبریز بنزین تمام می کند و روی برف های کنار آبگیر فرود می اید اما به اصطلاح خلبانها ( کاپوتاژ) می کند و ملخ هواپیما خم می شود. این هواپیمای سانحه دیده را با کامیون به تبریز می برند.

اما این هواپیمای سانحه دیده چاره کار فرقه دموکرات نبود بنابراین دو تن از افسران نیروهوایی بانامهای سروان زربخت و سروان جودی عضو حزب توده بودند. به منزل عبدالصمد کامبخش از سران حزب توده در خیابان نظامیه تهران می روند و از او کسب اجازه می کنند تا در هنگام پرواز آزمایشی در روز شنبه 24 فرودرین 1325 از دوشان تپه دیگر به مبدا پرواز خود بازنگردند و هواپیماها را به فرودگاه موقت بناب در 10 کیلومتری زنجان برسانند که منطقه ی تحت نفوذ فرقه دموکرات بود.

سرگرد طوفانیان ( ارتشبد بعدی و معاون تسلیحاتی وزارت جنگ قبل از انقلاب) به عنوان فرمانده پرواز در کنار باند پرواز ایستاده بود سرهنگ هدایت گیلانشاه ( سپهبد بعدی و فرمانده بعدی نیرو هوایی ایران) فرمانده آموزشگاه خلبانی هم در کنار او قرار داشت.

سرهنگ گیلانشاه آنقدر به این دو خلبان توده ای یعنی زربخت و جودی اعتقاد و ایمان داشت که وقتی این دو با هواپیما پریدند و برنگشتند دستور داد ملخ همه هوایماهای دوشان تپه را باز کنند تا مبادا کسی دوباره فکر فرار و پرواز بی بازگشت به سرش بزند.