با ترامپ چه کنیم؟
سخنان او در ریاض با همۀ طعنه‌ها آب سردی هم بود بر سر براندازانی که می‌پنداشتند کار را یک‌سره می‌کند و حالا می‌بینند در عین تهدید به همکاری هم دعوت می‌کند
عصر ایران- هفته نامۀ 30 سالۀ «امیدجوان» در شمارۀ تازۀ خود با اشاره به سفر هفتۀ گذشتۀ دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا به سه کشور عربی منطقه- عربستان سعودی، قطر و امارات متحدۀ عربی- و طرح ادعاها و طعنه ها و زخم زبان هایی دربارۀ ایران در صفحۀ اول با تیتر درشت این پرسش را به میان آورده: با ترامپ چه کنیم؟
امیدجوان البته مشخص نکرده منظور واکنش به سخنان اوست یا پاسخ به پیشنهاد غنی‌سازی صفر به مدت سه سال (و نه سلب حق غنی‌سازی) اما به هر رو این پرسش جدی است که با ترامپ چه باید کرد؟
در این یادداشت آمده است:
کیومرث منشی‌زاده – شاعر- می‌گفت: نمی‌دانم حافظ دیوانه‌ای بود که هنگام سرودن آن غزلیات ناب، عاقل می‌شد و آن همه شور و هنر و تکنیک و زیبایی را در شعر می‌ریخت یا عاقلی بود که از سر جنون و نبوغ، دیوانه‌وار می‌توانست چنان اشعاری بسراید که در پی 700 سال هیچ کس به گرد او نرسد اما می دانم او در همه ساعات نه عاقل بوده نه دیوانه و بین عقل و جنون در آمد‌و‌شد بوده است.
چون این نوشته کنار تصویر دونالد ترامپ در سفر پر سر و صدا به منطقه است کسانی انهام نزنند چرا او با حافظ مقایسه شده که در مَثَل مناقشه نیست و دیوانگی ترامپ هم از جنس حافظ نیست.
از این تشبیه -ولو ناروا- می‌خواهیم برای بیان این نکته استفاده کنیم که بعد از سخنان عجیب و غریب ترامپ در ریاض آدمی درمی‌ماند که او مردی عاقل است که در این‌گونه مواقع برای عقد قراردادی شیرین‌تر و چرب‌تر گزافه می‌گوید و ژاژخایی و یاوه سرایی می‌کند یا دیوانه‌ای است که گاهی در پوست آدم عاقل‌ها می‌رود و با دعوت به صلح یا قرار دادن بر سر دوراهی برای تحقق اهداف خود می‌کوشد.
به هر رو از بخت بد گرفتار این شخص شده‌ایم که در رأس بزرگ‌ترین قدرت جهان نشسته است و باز رادیکال‌ها نگویند توصیه به تسلیم می‌کنیم و تا دیروز پیشنهاد می‌کردند تنگه را ببندیم و حالا می‌گویند از سر میز مذاکره برخیزیم.
عجالتا مذاکره هم به سود ماست تا قیمت ارز پایین بیاید و به سود او تا درگیر یک نزاع پرهزینۀ دیگر نشود. اما این وضعیت را تا کی می‌توان ادامه داد؟
قصۀ نام خلیج فارس روشن است و نیاز به بحث هم ندارد از بس که بدیهی است.
ایرانیان در هر چه اختلاف داشته باشند بر سر این یک ندارند و هم یک‌صدا خلیج فارس را صدا می‌کنند و نام جعلی را هم بر زبان نیاورد. حرص ایرانیان را با هر سلیقه درآورد که آخر مگر نام خلیج فارس را جمهوری اسلامی روی آن گذاشته است؟
جایی هم که از بی‌برقی و بی‌آبی و بی‌توجهی به محیط زیست گفت افسوس سراغ‌مان آمد که در سال 1404 هستیم و قرار بود ما الگوی منطقه باشیم نه آن که یکی از آن سوی دنیا بیاید و به ما طعنه بزند و مردم ما هم بعضاً از یاد ببرند که مگر هم او نبود که 7 سال قبل مجال بازگشت ما به مناسبات دنیا را با خروج از برجام ستاند؟
سخنان او البته آب سردی بود بر سر براندازانی که می‌پنداشتند کار را یک سره می کند و حالا می‌بینند در عین تهدید به همکاری هم دعوت می‌کند.
سیاست، علم اولویت‌ها و فن واقعیت‌هاست و همه باید عقل خود را روی هم بگذارند تا نه جنگ شود و نه فرصت سرمایه‌گذاری را از دست دهیم و نه به تعبیر دکتر سروش از ترس مرگ خودکشی کنیم و تسلیم شویم.
با ترامپ چه کنیم؟ پاسخ این پرسش نمی‌تواند مثل قبل باشد. هر چه باشد باید متفاوت باشد.
