من و امثال من هر قدر هم که گلایه و انتقاد داشته باشیم و شاید به خاطر معلولیت توان به دست گرفتن اسلحه نداشته باشم ولی در حد توان اندک خود در حوزه رسانه و روابط‌عمومی آنچه حاصل سال‌ها تجربه و لمس بحران های زیادی است، به کار می گیرم و کمک می کنم.
ما می‌توانیم هزار اختلاف با هم داشته باشیم، اما نمی‌توانیم نسبت به خاک، هویت و سرزمین‌مان بی‌تفاوت باشیم. اخلاق و عرق ملی ایجاب می‌کند که در روز حمله یک دشمن خارجی، با هم، در کنار وطن بایستیم.
بنده به عنوان کسی که پزشکی هسته ای و جراحی لیزر مغز در همین ماه انجام داده و طعم تلخ تحریم را با گرانی دارو و درمان چشیده است کامل بی شرفی میدانم که در این روزها و ایام سکوت کنم و شاهد تجاوز به وطن باشم.
من یک روزنامه‌نگار و یک عضو کوچک جامعه رسانه ای استان با افتخار یک اصلاح طلب هستم و وقتی که شیپور جنگ نواخته شد سکوت را جایز نمی دانم که از خود می پرسم وقتی دشمن به وطن و خانه ما تجاوز می‌کند آیا می‌گوید این با نظام است و این بر نظام؟ این اصلاح طلب هست و آن اصولگرا؟ این روزها عکس آن کودک زیر آوار من را اگر تکان ندهد و انسانیت را در من بیدار نکند پس چه چیزی باید بیدار کند؟
عضو شورای اطلاع رسانی استانداری فارس و روزنامه نگار*