محمدسعید فرازمند که این روزها مشغول ایفای نقش در نمایش «راه‌هایی برای فراموشی» به کارگردانی مشترک سمیه مهری و کامران شهلایی است، در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی >>ایرنا درباره نحوه ورود خود به سریال «ناریا» اظهار داشت: این سریال لوکیشن‌هایی در کرمانشاه داشت. در آن زمان من در اصفهان بودم و در عین حال در تهران هم اجرا داشتم. استاد شهرزاد که به معنای واقعی، استاد همه ما بچه‌های تئاتر است با من تماسی داشت و داستان را گفت و به دنبال این تماس به دفتر رفتیم و این اتفاق برای من افتاد. امیدوارم که جواب اعتماد کارگردان و تهیه‌کننده سریال را داده باشم.
او با بیان این که سعی کردم که هر چه در توان دارم بگذارم، افزود: سعی کردم ۹ ماه سوران باشم و در این مدت با این نقش زیست می‌کردم و مجبور بودم گریم را نگهدارم و راکوردهای حسی و بدنی را حفظ کنم. بین دو سکانس گاهی فاصله هفت‌ماهه می‌افتاد و مجبور بودم هفت ماه با آن راکوردها زندگی کنم تا ادامه بازی را درست ایفا کنم. امیدوارم از نظر کارگردان خوب بوده باشد.
فرازمند همچنین گفت: کار کردن در این سریال خیلی لذت‌بخش بود.
او در قیاس سریالی چون «گاندو» با «ناریا» و این که «ناریا» تاکنون چقدر موفق بوده است؟ گفت: در دایره افرادی که نزدیک ما هستند و لطف دارند، واکنش‌های مثبتی نشان می‌دهند. اما این که در جامعه چه اتفاقی می‌افتد اطلاعی ندارم. این سریال داستانی متفاوت از «ناریا» دارد و راه در این سریال چیز دیگری است.
فرازمند اظهار داشت: «گاندو» فضای دیگری بود و «ناریا» در یک فضای دیگری سیر می‌کند. شباهت‌های خیلی کمی بین این دو سریال وجود دارد.
>>تئاتر مانند باک بنزین است
او همچنین درباره این که تمایل خودت بیشتر به سمت تئاتر است یا تصویر؟ گفت: از دوران کودکی می‌شنیدم با هر کدام از بزرگان تئاتر و سینما صحبت می‌کردند که شما از میان مدیوم تئاتر، تلویزیون و تئاتر کدامیک را بیشتر دوست دارید؟ همگی بدون استثنا می‌گفتند تئاتر و این برای من سوال بود تا روزی که خودم وارد عرصه تئاتر شدم و دیدم که اینها به اشتباه نمی‌گویند و تئاتر هر روزش کلاس و هر لحظه‌اش، یادگیری و جذاب است.
او افزود: تئاتر مانند باک بنزینی است که آن را پر می‌کنی و وارد مدیوم‌های دیگر می‌شوی و هر وقت باک خالی شد دوباره به تئاتر برمی‌گردی، همان باک را پر می‌کنی و مدیوم‌های دیگر را تکرار می‌کنی.