علی‌اکبر صالحی: شهید امیرعبداللهیان به دیپلماسی مقاومت اعتقاد راسخ داشت

به گزارش سیاست خارجی >>ایرنا، «علی اکبر صالحی» در این مراسم با اشاره به اینکه سخن گفتن از فراق چنین شخصیتی، کاری بس دشوار است، گفت: با کمال افتخار، دعوت به سخن در این محفل را پذیرفتم تا ادای دینی به روح بلند شهدا، به‌ویژه شهدای گران‌قدر دیپلماسی، حضرت آیت‌الله رئیسی و جناب آقای امیرعبداللهیان، کرده باشم. همچنین برای مقام معظم رهبری، سکاندار این انقلاب شکوهمند در این برهه حساس، آرزوی طول عمر و سلامتی دارم.

وی ادامه داد: حضرت علی (ع) می‌فرماید: «الموتُ صَعبٌ، ولکن فِراقُ الحبیبِ أصعب»؛ مرگ سخت است، اما جدایی از عزیزان سخت‌تر. فقدان شخصیتی چون شهید امیرعبداللهیان نه‌تنها یک ضایعه، بلکه فرصتی برای تجدید عهد با راهی است که او به آن وفادار بود؛ راهی که میثاق با خداست. قرآن کریم می‌فرماید: «مِنَ المُؤمِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیهِ»؛ در میان مؤمنان، مردانی هستند که به پیمان خود با خدا وفادار ماندند. برخی جان خود را فدا کردند و برخی در انتظارند، بی‌آنکه عهد خود را بشکنند. امروز، ما در اینجا گرد آمده‌ایم تا با این راه نورانی تجدید پیمان کنیم.

صالحی با اشاره به اینکه شهید امیرعبداللهیان از زمره مردانی بود که سراسر وجودش شور عبادت خالق و خدمت به خلق بود، افزود: در دورانی که توفیق خدمت در وزارت امور خارجه را داشتم، از نزدیک شاهد ویژگی‌های برجسته این مرد بزرگ بودم. او انسانی متواضع، گمنام‌دوست و به‌دور از خودنمایی بود. شنیده‌ام که در دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران تدریس می‌کرد و با افتخار دانش و تجربه خود را به دانشجویان منتقل می‌ساخت. این برای من مایه مباهات است که چنین شخصیتی در کسوت استادی، به تربیت نسل آینده همت گمارده بود.

رئیس بنیاد ایران شناسی با تاکید بر اینکه شهید امیرعبداللهیان در رفع نیازهای مردم، با تمام توان تلاش می‌کرد و هیچ‌گاه از این مسئولیت شانه خالی نمی‌کرد، ادامه داد: امام حسین (ع) می‌فرماید: «إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیکُم مِن نِعَمِ اللَّهِ عَلَیکُم»؛ نیاز مردم به شما، از نعمت‌های الهی است. این نعمت را به نقمت تبدیل نکنید و اگر کسی از شما حاجتی خواست، تا حد توان آن را برآورده سازید. شهید امیرعبداللهیان چنین بود؛ هر کس به او مراجعه می‌کرد، با تمام وجود برای رفع مشکلش می‌کوشید. به یاد دارم در عراق، با چه عشق و علاقه‌ای مسائل خانواده‌هایی که با مشکلات حقوقی و قانونی مواجه بودند را پیگیری می‌کرد. او انسانی عمیقاً مؤمن و مخلص بود، به‌گونه‌ای که هرکس با او معاشرت داشت، ایمان و اخلاصش را در وجود او حس می‌کرد.

وزیر پیشین امور خارجه خاطرنشان کرد: شهید امیرعبداللهیان، مردی از تبار عقلانیت و عمل بود. او در مقام وزیر امور خارجه، حکمت را با سیاست، عمل را با اندیشه، و اخلاق و عواطف را با دیپلماسی درآمیخت. تصمیماتش بر پایه خرد و استنباط درست از مسائل بود. در میدان بحران، آرام و در برابر طوفان‌ها استوار بود. به قول شاعر: «ما زنده به آنیم که آرام نگیریم / موجیم که آسودگی ما عدم ماست.» او دولتمردی با سعه صدر بود که خشم خود را فرو می‌خورد و هرگز کینه به دل نمی‌گرفت.

صالحی افزود: او به دیپلماسی مقاومت اعتقاد راسخ داشت، اما مقاومت را نه صرفاً واکنشی خشک، بلکه هنری می‌دانست که عزت، حکمت و مصلحت را با عقلانیت و هوشمندی درهم می‌آمیزد. به باور او، مقاومت ایستادگی‌ای پویا و حرکت با چشمانی باز، گام‌هایی استوار و دلی سرشار از ایمان بود. او خدمت صادقانه و بی‌تکلف را سرلوحه کار خود قرار داده بود؛ با زیردستان مهربان و با بالادستان محترمانه رفتار می‌کرد. نه اهل خودنمایی بود و نه خشم و تندی.

رئیس پیشین سازمان انرژی اتمی ادامه داد: دیپلماسی برای او جهادی بود در راه خدا و مردم. جهاد در نگاه او تنها به میدان جنگ محدود نبود، بلکه تلاشی بود خالصانه برای سربلندی ملت. او با این باور زیست و با همین باور به شهادت رسید. یادش گرامی و راهش پررهرو باد.

وی افزود: این عزت و سربلندی با تدبیر، خدمت صادقانه و بی‌ریا، و تلاشی مداوم و بی‌هیاهو به دست می‌آید. تجربه گران‌سنگ جمهوری اسلامی نشان داده است که اگر با تعهد و اخلاص در مسیر حق و خدمت به مردم گام برداریم، خداوند همراه ماست، حتی اگر دشمنان لبخند رضایت به ما نشان ندهند.

صالحی در پایان با تاکید بر اینکه نام و یاد شهید امیرعبداللهیان در قلب مردم شریف ایران، همکارانش در وزارت امور خارجه، و نسل‌های آینده جاودانه خواهد ماند، گفت: مرگ برای مؤمن، نه پایان، بلکه دروازه‌ای به سوی زندگی ابدی است. مولانا چه زیبا سروده است: «مرگ اگر مرد است، آید پیش من / تا کشم خوش در کنارش تنگ‌تنگ / من از او عمر ستانم جاودان / او ز من رنگ‌ستاند رنگ‌رنگ» اگر جسم امیرعبداللهیان امروز در میان ما نیست، روح بلندش همچنان با ماست. مرگ برای او و امثال او، نه پایان، بلکه آغاز حیاتی نو است. در خاتمه، بهترین توصیف از این شهید والامقام آن است که او عاشقی بود بی‌قرار؛ عاشق وطن، عاشق خدمت به مردم، و بالاتر از همه، عاشق خدا. قرآن کریم می‌فرماید: «وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ»؛ آنان که ایمان آوردند، شدیدترین محبت را به خدا دارند. او با دلی زنده به عشق زیست و نامش بر جریده عالم به ثبت رسید. «هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق».