این معلم نمونه گنبدی روز پنجشنبه به >>ایرنا گفت: مدرسه و کلاس درس بی‌روح، بستر مناسبی برای یادگیری نیست. شادی و پویایی، حلقه گمشده آموزش امروز است.
رئوفی با ایجاد رابطه‌ای دوستانه با دانش‌آموزان، فارغ از نگاه سنتی معلم-شاگردی، فضایی پویا برای آموزش خلق کرده است. به باور او، معلم باید عاشق یادگیری و به‌روز ماندن باشد و انتقال دانش در بستری مناسب، بالاترین هنر معلمی است.
این معلم گنبدی متولد ۱۳۶۲، هفت سال است که در مدرسه روستای «اوزین بوغاز» در بخش داشلی‌برون گنبدکاووس تدریس می‌کند و هر روز ۴۳ کیلومتر از خانه تا مدرسه را با خودروی شخصی طی می‌کند تا به ۳۱ دانش‌آموز دختر و پسر مقطع ابتدایی درس بدهد.
رئوفی که مدیر، معاون، معلم و حتی سرایدار این مدرسه است، می‌گوید: به این نقش‌ها افتخار می‌کنم.
در دو سال نخست، او و همسر معلمش، به‌صورت مشترک به دانش‌آموزان سه پایه تدریس می‌کردند اما حالا رئوفی به‌تنهایی هر شش پایه را اداره می‌کند، چالشی که با عشق و خلاقیت به فرصت تبدیل کرده است.
بازسازی مدرسه‌ای بی‌روح با دستان خالی
وقتی رئوفی به مدرسه اوزین بوغاز قدم گذاشت، با فضایی خشک و بی‌روح مواجه شد اما با کمک اهالی روستا، نیکوکاران، آموزش‌وپرورش و هزینه‌های شخصی، مدرسه را متحول کرد و حالا این مدرسه زیبا، مجهز و هوشمند است و فضایی دل‌انگیز برای یادگیری فراهم کرده است.
رئوفی به روش‌های نوین آموزشی اعتقاد دارد. این معلم گنبدی از آموزش تحت وب، روش‌های تلفیقی، تیمی و گروهی استفاده می‌کند و دانش‌آموزمحوری را در اولویت قرار داده است.
در کلاس چندپایه او، دانش‌آموزان پایه‌های بالاتر به‌عنوان «معلم‌یار» به تدریس، دیکته‌گفتن و حتی تصحیح برگه‌های امتحانی پایه‌های پایین‌تر کمک می‌کنند و این روش نه‌تنها یادگیری را تقویت می‌کند، بلکه مهارت‌هایی مانند مسئولیت‌پذیری و مشارکت جمعی را به دانش‌آموزان می‌آموزد.
وی گفت: ما در مدرسه مثل یک خانواده هستیم. کلاس چندپایه ما محیطی برای تمرین مهارت‌های زندگی است.
همراهی اولیا، حلقه طلایی آموزش
رئوفی از ارتباط صمیمی با اولیای دانش‌آموزان سخن می‌گوید: اولیا همیشه کنار ما هستند و هر مشکلی را در کوتاه‌ترین زمان حل می‌کنند و این همکاری، مدرسه را به کانونی گرم و صمیمی برای یادگیری تبدیل کرده است.
این معلم گنبدی پیش‌تر در مدارس روستایی دیگر مانند اینچه‌برون و دوزالوم نیز تدریس کرده است.
وی گفت: تدریس در مناطق کم‌برخوردار، با وجود سختی‌ها، کاری ارزشمند است و من با افتخار آن را انجام می‌دهم.
رئوفی که می‌توانست در شهر گنبدکاووس و نزدیک خانه‌اش تدریس کند، ترجیح داده وقت خود را صرف دانش‌آموزان روستایی کند تا به عدالت آموزشی کمک کند.
روزهای کرونایی و تعهد به آموزش
در ایام همه‌گیری کرونا، رئوفی و همسرش با وجود خطرات، آموزش را متوقف نکردند. این تعهد آن‌ها مورد توجه رسانه‌ها، از جمله ایرنا، قرار گرفت و نشان داد که عشق به معلمی، قوی‌تر از هر مانعی است.
رئوفی، که در خانواده‌ای فرهنگی بزرگ شده و از تجربیات برادران و برادرزاده‌های معلمش بهره می‌برد، می‌گوید: معلمی و عشق به آموزش، بزرگ‌ترین انگیزه من است و کسب عنوان معلم نمونه کشوری، انگیزه مرا برای ادامه این مسیر دوچندان کرده است.
گنبدکاووس با بیش از ۴۰۰ هزار نفر جمعیت و حدود ۹۲ هزار دانش‌آموز، به تلاش معلمانی مانند رئوفی وابسته است که با عشق و تعهد، آینده‌سازان این سرزمین را پرورش می‌دهند.