>>به گزارش ایرنا از وزارت راه و شهرسازی، غلامرضا کاظمیان در گفت‌وگویی با اشاره به عملکرد این وزارتخانه در موضوعقوانین بالادستی و برنامه هفتم توسعه اظهار داشت: طبق تبصره یک ماده ۵۰ قانون، وزارت راه و شهرسازی مکلف شده است که ۲ دهم درصد معادل ۳۳۰ هزار هکتار را به ظرفیت سکونتگاهی کشور با تراکم ۶۰ نفر در هکتار در روستاها، شهرهای کوچک و میانی، مناطق مرزی و شهرک سازی با در نظر گرفتن ملاحظات و سند آمایش سرزمینی، قانون حفظ کاربری اراضی زراعی، باغات و تبصره ۲ ماده ۹ قانون جهش تولید مسکن برنامه‌ریزی و اقدام کند.
وی افزود: طبق تکالیف قانونی حدود ۳۰ درصد معادل ۳۳۰ هزار هکتار به مساحت سکونتگاهی کشور اضافه خواهد شد که تحول اساسی به لحاظ کمی و کیفی، و انقلابی در حوزه شهرسازی ایجاد می کند.
کاظمیان با بیان اینکه در هر سیاستگذاری و برنامه‌ریزی زمین و مسکن دو نکته مهم باید مورد توجه قرار گیرد، گفت: برای حصول نتیجه باید زمین به عنوان یکی از نهاده‌های تولید مسکن در کنار سایر نهاده‌ها به صورت متوازن به نتیجه برسد. نکته دوم فراهم کردن امنیت سکونت با در نظر گرفتن مولفه‌های عدالت اجتماعی و قضایی با هدف توزیع متوازن زمین و جمعیت به علاوه رعایت موازین محیط زیستی و منابع طبیعی و مخاطرات طبیعی است.
معاون شهرسازی و معماری وزیر راه و شهرسازی با اشاره به مفهوم زیست پذیری، گفت: منظور این است که مردم در خانه محل سکونت خود احساس راحتی کنند و بتوانند در آن خانه زیست متعالی و بلندمدت داشته باشند و قابلیت خرید و فروش هم برای آنان فراهم باشد.
کاظمیان یادآور شد: در واقع دو اقدام اساسی شامل نیازسنجی کمّی در سطح ملی، استانی و شهری، همچنین تدوین سند ملی تامین زمین در سطح ملی، استانی (از مسیرهای ۶ گانه)، شهری و محلی در دست انجام است.
وی با اشاره به مسیرهای تامین زمین، اظهار داشت: بازنگری در طرح های جامع، تغییر کاربری، الحاق، شهرک سازی، بازآفرینی شهری راه‌های مشخص ما برای تامین زمین است.
کاظمیان گفت: از مهر ۱۴۰۰ تا فروردین ۱۴۰۴ در مجموع ۱۲۱ هزار و ۵۰۰ هکتار زمین تامین شده است که از این مقدار ۳۵ هزار و ۵۰۰ هکتار در قالب شهرک یا شهر جدید بوده است. همچنین حدود هشت‌هزار هکتار مصوبات کمیسیون ماده ۵ نیز به ظرفیت سکونتگاهی را باید در کنار این عدد لحاظ کرد.
معاون وزیر راه و شهرسازی با اشاره به افزوده شدن حدود ۱۵ هزار هکتار به محدوده شهرها از طریق بازنگری طرح جامع طی چند سال، گفت: حدود ۸۱ هزار هکتار زمین نیز در شهرها و حدود ۴۰ هزار هکتار هم در قالب الحاق به روستاها یا افزایش محدوده روستاها بوده است.
وی یادآور شد: در نیمه دوم سال ۱۴۰۳، حدود هشت‌هزار و ۵۰۰ هکتار برای الحاق محدوده به شهرک ها در نظر گرفته شد.
کاظمیان تصریح‌کرد: به لحاظ کارشناسی در خصوص درست یا غلط دانستن توسعه عمودی یا افقی شهر، ما نمی توانیم الگوی ساخت و ساز در تهران را به یک شهر کوچک ۵۰ هزار نفری تعمیم دهیم.