به گزارش همشهری‌آنلاین، همه منتظرند تیم رئال مادرید را با مربی جدیدش -ژابی آلونسو- ببینند. افتخارات پرشمار کارلو آنچلوتی که او را تبدیل به پرافتخارترین سرمربی تاریخ باشگاه کرد، هواداران و مدیریت را راضی به ادامه دادن با او نکرد و سرمربی محبوب ایتالیایی مجبور شد به برزیل پاسخ مثبت بدهد و در اولین گام، این تیم را به جام جهانی ببرد. فلورنتینو پرس و هواداران و رسانه‌ها می‌خواهند رئال مادرید از تیمی واکنشی به تیمی کنش‌گرا تغییر چهره بدهد. با کارلتو مجبوب بودند در همه بازی‌ها برای کام‌بک یا بازگشت تلاش کنند. البته خود ژابی آلونسو هم در بایر لورکوزن پدر «کام‌بک» را در آورد و تیمش بارها در دقایق تلف‌شده به بازی برگشت.
رئال در گروه آخر قرار دارد و آخرین مدعی قهرمانی است که چهره‌اش را نمایان می‌کند. قهرمانی در این مسابقات که ۱۲۵ میلیون یورو پاداش قهرمانی دارد، از اهمیت بالایی برای باشگاه برخوردار است. ژابی که بلافاصله پس از آمدن به مادرید، اقدام به خریدهای دفاعی کرده، باید تیمی را بسازد که در ده سال آینده بتواند رقابت کند.
او استعداد عجیبی در حضور یافتن در جایی دارد که باید باشد. یعنی موفقیت را بو می‌کشد. همان اوایل ظهورش در فوتبال، رئال سوسیداد را رها کرد و به لیورپول رفت تا در معجزه استانبول و بازگشت تاریخی قرمزها در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل آث میلان آنچلوتی که ۳-۰ عقب بودند و نتیجه را مساوی کردند و در ضربات پنالتی قهرمان شدند، سهیم باشد. سپس رئال مادرید، درست به موقع برای فینال لیسبون که دسیما و آغازگر سلطه یک دهه‌ای بر لیگ قهرمانان اروپا بود. و در نهایت، بایرن مونیخ، درست زمانی از راه رسید که پپ گواردیولا شروع به تبدیل بوندسلیگا به مرکز نوآوری بالفعل تاکتیک‌های فوتبال در اروپا کرده بود.
از سن سباستین تا لیورپول، از مادرید تا مونیخ، او با چنان سهولتی حرکت می‌کرد انگار خودش داستان آن حوادث را مِ‌نوشت و کارگردانی می‌کرد. جام‌ها را مانند کلکسیون تمبر جمع‌آوری می‌کرد و هرگز به پایین سقوط نکرد. حتی بازنشستگی او هم از آن نوع جملاتی بود که آدم را به فکر فرو می‌برد که چطور یک نفر می‌تواند ذاتا اینقدر مودب باشد: «زندگی‌اش کردم، دوستش داشتم. خداحافظ بازی زیبا.»
وقتی مربیگری را آغاز کرد، ترجیح داد در باشگاهی که او را کشف و معرفی کرده است، شروع کند. در تیم ب رئال سوسیداد، حرفه جدیدش را هدفگذاری کرد. زمانی که پیشنهاد بایر لورکوزن رسید، این تیم در آستانه سقوط بود. اما او آمد و همه چیز را برای آنها برد و اولین بوندسلیگا را به آنها داد و نوار ۱۱ قهرمانی پیاپی بایرن مونیخ را پاره کرد.
رئالی‌ها معتقدند او موفقیتی دیگر را بو کشیده است. باشگاه اسپانیایی دیگر نمی‌خواهد دوران اخیر آنچلوتی را که از نظر آنها بدون ایجاد یک فلسفه فوتبالی واحد یا انسجام پایدار در زمین، جام‌ها را می‌برد، تکرار کند. البته اینکه بگوییم آنچلوتی چیزی بیش از یک مربیِ پرانرژی نبود، هم اشتباه است و هم توهین بزرگی محسوب می‌شود. او در دو دوره حضورش در این باشگاه، ۱۵ جام کسب کرد و تابستان امسال به عنوان یکی از موفق‌ترین مربیان تاریخ این رشته ورزشی، تیم را ترک کرد. اما این هم درست است که بگوییم با آن سبک واکنشی دیگر نمی‌شد موفقیت‌ها را تکرار کرد. چهار شکست تحقیرآمیز پیاپی در الکلاسیکوها و از دست دادن سه جام مهم داخلی به باشگاه رقیب چیزی نبود که امیدی را زنده نگه دارد.
رئال مادرید به‌عنوان بزرگ‌ترین و موفق‌ترین باشگاه تاریخ فوتبال خیلی چیزها را نمی‌تواند تحمل کند که یکی از آنها همین تحقیر مقابل بارسلوناست. حتی سبک بازی هم برای آنها مهم است. فابیو کاپلو دو دوره یک ساله به رئال آمد و دو لالیگا را برد و سپس هر دو بار اخراج شد. رئالی‌ها سبک فوتبال دفاعی این مربی ایتالیایی را نمی‌پسندیدند و جام هم آنها را راضی نمی‌کرد. نام آنتونیو کونته در نوامبر ۲۰۲۰ به عنوان گزینه سرمربیگری مطرح شد، سرخیو راموس و رختکن و هواداران با او مخالفت کردند تا اینکه از فهرست گزینه‌ها خارج شد. شاید برای همین بود که مکس آلگری یک بار پیشنهاد رئال را رد کرد. او هم افکار تدافعی داشت؛ چیزی که غول مادریدی نمی‌پسندید.
در این میان، زین‌الدین زیدان دو دوره استثنایی داشت و سه قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان آورد اما او هم نتوانست با پرس کنار بیاید و هر دو بار بدون دریافت مطالباتش استعفا داد. سانتیاگو سولاری، لوپتگی و رافا بنیتس همگی دوران کوتاه ناموفقی داشتند. لوپتگی سبک تیکی‌تاکا داشت اما برای اسن سمت افتضاح بود. بنیتس هم بیشتر از اینکه مربی اسپانیایی باشد، فوتبالش ایتالیایی بود و سولاری هرگز نتوانست خودش را در قواره یک سرمربی دایمی مطرح سازد.
آلونسو متفاوت است. او اعتبار لازم را با جام‌ها، تجربه و دیدگاه تاکتیکی کاملا واضح خودش دارد.
در رئال سوسیداد B و بایر لورکوزن، او ثابت کرده است که می‌تواند تیمی با هویت بسازد. اما او همچنین احترام را نیز به دست آورده است.