به گزارش «ورایتی»، کیم نواک در واکنش گفت: «از دریافت جایزه معتبر شیر طلایی از جشنواره‌ای با چنین اعتبار عظیمی عمیقاً، عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفته‌ام. اینکه در این مقطع از زندگی‌ام برای تمام کارنامه هنری‌ام شناخته شوم، رویایی‌ست که به حقیقت پیوسته. هر لحظه‌ای را که در ونیز می‌گذرانم گرامی خواهم داشت؛ این تجربه قلبم را سرشار از شادی خواهد کرد.»
آلبرتو باربرا، مدیر هنری جشنواره ونیز، چنین اظهار داشت: «کیم نواک، بی‌آنکه خود بخواهد، به افسانه‌ای سینمایی بدل شد و به یکی از محبوب‌ترین نمادهای تمام‌عیار دوران خاصی از فیلم‌های هالیوود تبدیل گشت؛ از نخستین حضور درخشانش در میانه دهه ۱۹۵۰ تا کناره‌گیری زودهنگام و داوطلبانه‌اش از قفس طلایی لس‌آنجلس، تنها مدت کوتاهی بعد.
او هرگز از انتقاد به نظام استودیویی پرهیز نکرد، چه در انتخاب نقش‌هایش، چه در اینکه چه کسی را به زندگی شخصی‌اش راه دهد، و حتی در مورد نامش. نواک مجبور شد از نام اصلی‌اش، مرلین پائولین، صرف‌نظر کند، زیرا یادآور مونرو بود؛ اما برای حفظ نام خانوادگی‌اش جنگید و در عوض پذیرفت که موهایش را به آن رنگ بلوند پلاتینی خاص درآورد که او را از دیگران متمایز کرد.
مستقل و ناسازگار با چارچوب‌ها، او شرکت تولیدی خودش را تأسیس کرد و برای مذاکره مجدد درباره دستمزدی که بسیار کمتر از هم‌بازی‌های مردش بود، دست به اعتصاب زد.
به‌واسطه زیبایی پرشکوه، توانایی‌اش در جان بخشیدن به شخصیت‌هایی ساده‌دل و فروتن، و در عین حال پرشور و رنج‌کشیده، و نگاه اغواگر و گاه اندوهگینش، برخی از بزرگ‌ترین کارگردانان آمریکایی آن دوران او را تحسین کردند؛ از جمله بیلی وایلدر (منو ببوس احمق!)، اتو پره‌مینگر (مردی با بازوی طلایی)، رابرت آلدریچ (افسانه لایلا کلر)، جورج سیدنی (ماجرای ادی دوچین، جین ایگلز، پال جوی) و ریچارد کواین که با او کمدی‌های عاشقانه‌ای فراموش‌نشدنی ساخت (تسلیم شوید، ناقوس، کتاب و شمع، غریبه‌هایی که ملاقات می‌کنیم، بانوی بدنام).
اما تصویر جاودانه او همواره با نقش دوگانه‌ای که در «سرگیجه» هیچکاک ایفا کرد گره خورده، نقشی که به نقطه اوج کارنامه‌اش بدل شد.
این شیر طلایی برای یک عمر دستاورد هنری، تجلیل از ستاره‌ای است رهاشده و عصیانگر در دل هالیوود، که رؤیاهای دوستداران سینما را روشن ساخت، پیش از آنکه به مزرعه‌اش در ایالت اورگن بازگردد و خود را وقف نقاشی و اسب‌هایش کند.»
به مناسبت این رویداد، مستند «سرگیجه کیم نواک» ساخته الکساندر فیلیپ که در همکاری انحصاری با خود او ساخته شده، برای نخستین بار به نمایش جهانی درمی‌آید.