گرچه این تقابل امنیتی – اطلاعاتی میان دو سوی این میدان نبرد، پیشینه‌ای طولانی دارد و به نخستین سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی بازمی‌گردد، اما رخداد اخیر از جنبه ماهوی و عملیاتی واجد اهمیت ویژه‌ای است. رژیم صهیونیستی همواره کوشیده است تا با نفوذ در ساختارهای اداری، نظامی و اطلاعاتی ایران و از رهگذر جذب عناصر مزدور یا نفوذی، به اطلاعات طبقه‌بندی‌شده و اسناد حساس جمهوری اسلامی ایران دست یابد. اسرائیلی‌ها در طول دهه‌های گذشته، با بهره‌گیری از شبکه‌های جاسوسی مشترک با سازمان‌هایی چون سیا، اقدام به طراحی و اجرای پروژه‌هایی چون ترور، خرابکاری و حتی تلاش برای براندازی ساختار سیاسی ایران کرده‌اند.
اقدامات صهیونیست‌ها را می‌توان در سه حوزه اصلی دسته‌بندی کرد: نخست، تلاش برای ایجاد آشوب و براندازی نرم با حمایت رسانه‌ای و اطلاعاتی؛ دوم، عملیات تروریستی علیه شخصیت‌های علمی و نظامی ایران، از جمله ترور مظلومانه دانشمندان هسته‌ای کشور؛ و سوم، اقدامات تخریبی در مراکز راهبردی از جمله تأسیسات هسته‌ای، که برخی از این موارد با همکاری مستقیم آمریکا و دیگر بازیگران غربی صورت پذیرفته است.
اما واقعیت آن است که این میدان، یک‌سویه نبوده است. ایران نیز به فضل الهی و به پشتوانه توانمندی نیروهای امنیتی و اطلاعاتی خود، همواره پاسخی درخور و قاطع به تحرکات دشمن داده است. کشورمان نه‌تنها در برابر اقدامات خصمانه اسرائیل دست روی دست نگذاشته، بلکه توازن اطلاعاتی را در این نبرد نابرابر به نفع خود بازتعریف کرده است.
دستگاه‌های امنیتی کشور در سال‌های اخیر، موفق به انجام عملیاتی پیچیده در بستر سایبری و میدانی شده‌اند؛ از نفوذ به سامانه‌های حساس و محرمانه دشمن گرفته تا شناسایی و حذف عناصر کلیدی آن رژیم. عملیات اخیر نیز از همین سنخ است؛ رخنه‌ای عمیق در ساختار اطلاعاتی تل‌آویو که ثمره‌اش دستیابی به اسنادی بی‌نظیر از پروژه‌های نظامی و اتمی رژیم صهیونیستی است، که بررسی و تحلیل آن‌ها خود نیازمند زمان و نیروست.