در مورد اعتصابات کامیون‌داران هم چنین اتفاقی از سوی رسانه‌ها و جریان اپوزیسیون درحال وقوع بود که گویا توسط خود مردم و اصناف مختلف این نقشه خنثی شد. مهدی مهدوی‌آزاد، مجریِ شبکه اینترنشنال در برنامه اخیر خود درمورد اعتصاب کامیون‌داران گفت: این سوال را دوست دارم از خودمان بپرسم که چرا ما از هم حمایت نمی‌کنیم؟ من نمی‌گویم کارمندان وزارت خارجه یا نمایندگان مجلس وارد اعتصابات شوند؛ می‌گویم چرا معلمان و رانندگان اتوبوس و کامیون وارد اعتصاب نشدند؟
امید خلیلی دیگر مجری شبکه‌های فارسی‌زبان بیگانه که در منوتو به مجری‌گری مشعول است در برنامه‌های متعددی اشاره داشت که: ما از کسانی که ژست جامعه‌شناس می‌گیرند هیچ واکنشی دربرابر موضوع اعتصابات ندیدیم. سلبریتی‌های ایران یک کلام درمورد این اعتصابات چیزی نگفتند.
او در جای دیگر هم گفته بود: هرکس که از اعتصابات حمایت نکند بی‌شرف است!
موضوع مهم این نیست که این افراد نگران معیشت و اقتصاد مردم هستند، چرا که حامیان حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ایران هیچ‌گاه نمی‌توانند درد و دغدغه مردم و کشور داشته باشند. این افراد از جهت سیاسی‌کاری خود است که وارد این میدان می‌شوند و همانطور که در بالاتر گفته شد سعی دارند هر صدایی را ولو به حق که به اعتراض بلند شده است، تبدیل به نزاع امنیتی-سیاسی کنند تا منافع خودشان از این طریق تأمین شوند. موضوع اعتصاب یک امر شخصی است، اما اینکه افرادی در ایران وارد مرحله‌ای می‌شوند که بخواهند کامیون کسانی که وارد اعتصاب نشدند را به آتش بکشانند و رانندگان را تهدید نمایند اعتصاب‌کننده نیستند، بلکه مجرمان . سالبان امنیت و اسایش عمومی هستند.