به گزارش همشهری‌آنلاین، در دنیای پرزرق و برق فوتبال مدرن، جایی که وفاداری به‌ندرت از عمر قراردادها فراتر می‌رود، لوکا مودریچ همچون تندیسی از شکوه بی‌ادعا ایستاد. مردی که با هر دریبل آرام، هر پاس ناب و هر تلاش خستگی‌ناپذیر، نه‌تنها ۱۳سال طلایی رئال‌مادرید را رقم زد، بلکه تعریف «کلاس» را در فوتبال بازنویسی کرد. امروز باشگاهی که او با خون دل به اوج رساند، با تصمیمی سرد و حسابگرانه، صفحه پایانی حضور او را ورق زد؛ بی‌آنکه بویی از شکوه شایسته یک خداحافظی حماسی به مشام برسد.
این همان کاری است که پرافتخارترین باشگاه تاریخ فوتبال با اسطوره‌های خود می‌کند. نخبه‌کشی در ذات آنهاست. همه ستاره‌ها روزی از سوی هواداران رئال هو شده‌اند و وقتی تاریخ مصرف‌شان رو به پایان بود، باشگاه، آنها را زودتر منقضی کرد. برای کسی که در ۳۹سالگی هم هر وقت پا به ورزشگاه‌های دشمن می‌گذارد، حتی رقیبان برایش به پا می‌خیزند، اندکی احترام لازم بود. از آن سوی دنیا تا ورزشگاه‌های پرغوغای لالیگا، احترام به او نه یک انتخاب، که ضرورتی اخلاقی بود.
شاید لوکیتا هم مثل زیدان و تونی کروس وقتی باشگاه به او نیاز داشت، باید می‌رفت. او حاضر بود با کاهش حقوق و نقش نیمکت‌نشینی، یک فصل دیگر ادامه دهد و سپس با پیراهن رئال خداحافظی کند، نه برای جمع کردن مدال، که به عشق همان پیراهنی که روزی با آن تاریخ‌ساز شد. اما رئال‌مادرید، در چرخه بی‌امان نخبه‌کشی خود، حتی این فرصت را نیز از او دریغ کرد.
چه‌کسی باور می‌کند که آخرین تصویر مودریچ در برنابئو، نه در آغوش گرم تماشاگران، که در سکوت خبری یک بیانیه خشک باشگاهی محو شود؟ او که با پاس‌های رویایی‌اش قلب‌ها را تسخیر کرد، شایسته وداعی بود با آتش بازی و اشک‌های برنابئو؛ وداعی که یادآور قهرمانی‌های سه‌گانه لیگ قهرمانان و آن رقص جاودانه با توپ در میانه میدان باشد.
در پیام‌های احساسی همبازیانش فقط یک چیز می‌شد دید؛ شخصیت بزرگ مودریچ. کسی نیست که از او به نیکی یاد نکند. فوتبال امروز شاید دیگر جایی برای اسطوره‌های قدیمی نداشته باشد، اما تاریخ هرگز نخواهد گذاشت که نام لوکا مودریچ زیر سایه سیاست‌های انتقالی گم شود. او نه فقط قهرمانی با جام‌های درخشان، که نماد فروتنی، حرفه‌ای‌گری و عشق به بازی بود. رئال‌مادرید شاید امروز او را کنار گذاشته باشد، اما هیچ‌گاه نخواهد توانست میراث او را از موزه افتخارات خود پاک کند.
در دنیایی که فوتبال بیش از پیش به تجارتی بی‌روح تبدیل شده، مودریچ آخرین بازمانده نسل طلایی‌ای بود که هنوز برای احترام و ارزش بازی می‌کرد. امروز، باشگاه باید پاسخ دهد که آیا واقعا ارزش‌های انسانی در برابر ترازوی مالی رنگ می‌بازد؟ حالا از مثلث تاریخی کروس- کاسمیرو- مودریچ هیچ‌کدام در برنابئو باقی نمانده‌اند. بازی امروز مقابل رئال سوسیداد آخرین باری است که هواداران ناسپاس باشگاه ناسپاس مادریدی او را از نزدیک می‌بینند.
فوتبال بدون مودریچ‌ها همچون سمفونی بی‌ویولن است؛ هنوز زیباست، ولی انگار چیزی کم دارد.
بنزما و مودریچ شریک خوبی بودند؛ ۱۹گل کریم بنزما با پاس‌های مودریچ بوده و ۹گل لوکیتا با پاس‌های کریم.
در ۱۳فصل حضورش در رئال‌مادرید، در ۱۳۴گل نقش داشت؛ ۴۳گل و ۹۱پاس‌گل.
زیدان وقتی سرمربی شد، بازیکنان را جمع کرد و گفت پیراهن شماره ۱۰، مدتی است کم‌ارزش شده. به‌نظر شما کدام بازیکن است که هر وقت به مشکل خوردیم، می‌توانیم به او اعتماد کنیم؟ همه نگاه‌ها به سمت مودریچ چرخید. خود لوکیتا قول این پیراهن را به آردا داده بود اما ممکن است شماره ۱۰در فصل آینده به امباپه برسد و اگر فلوریان ورتس از لورکوزن خریداری شود، در اختیار این آلمانی قرار بگیرد.
از سال ۲۰۲۱که راموس از تیم رفت، هرگز نشده که کاپیتانی بیشتر از یک سال در تیم دوام بیاورد. در ۴سال اخیر ۴کاپیتان از رئال‌مادرید جدا شده‌اند: مارسلو (۲۰۲۲)، بنزما (۲۰۲۳)، ناچو (۲۰۲۴) و مودریچ (۲۰۲۵). لوکاس واسکس هم جدا می‌شود و در فصل آینده بازوبند به‌ترتیب در اختیار کارواخال، والورده، وینیسیوس و کورتوا قرار می‌گیرد. آیا کارواخال هم در تابستان ۲۰۲۶جدا می‌شود؟
در دهه اخیر ستاره‌های زیادی از رئال رفته‌اند، ۲۰۱۴(دی‌ماریا، ژابی آلونسو)، ۲۰۱۵(کاسیاس)، ۲۰۱۶(آربلوا)، ۲۰۱۷(پپه)، ۲۰۱۸(کریستیانو)، ۲۰۱۹(ناواس)، ۲۰۲۱(راموس، واران، زیدان به‌عنوان سرمربی)، ۲۰۲۲(کاسمیرو، مارسلو، بیل، ایسکو)، ۲۰۲۳(بنزما، آسنسیو)، ۲۰۲۴(کروس، ناچو، خوسلو) و ۲۰۲۵(آنچلوتی به‌عنوان سرمربی و مودریچ).
بنزما نخستین کسی بود که در یک دیدار دوستانه جام سانتیاگو برنابئو مقابل میلیوناریوس از پاس‌های لوکا بهره‌برد؛ پاسی که البته به‌خاطر دوستانه بودن مسابقه در فهرست ۹۱پاس‌گل رسمی ثبت نشد. در دیدارهای رسمی، نخستین پاس‌گل او به دی‌ماریا در لالیگا مقابل دپورتیوو بود و آخرین پاس‌گل به امباپه در برابر سویا.
مودریچ (۳۹ ساله) در طول دوران حرفه‌ای خود ۱۵۱پاس گل داده است؛ ۹۱پاس برای رئال، ۲۰پاس برای دینامو زاگرب، ۲۰پاس برای تاتنهام و ۲۰تا برای تیم ملی کرواسی!
مودریچ پرافتخارترین بازیکن تاریخ رئال است با ۲۸جام؛ ۶لیگ قهرمانان اروپا، ۶جام‌جهانی باشگاه‌ها، ۵سوپرجام اروپا، ۵سوپرجام اسپانیا، ۴لالیگا و ۲کوپادل‌ری. نفر بعدی کارواخال است که به‌نظر می‌رسد این عنوان را از لوکیتا خواهد ربود.
با ۹۱پاس‌گل طی ۱۳سال، سومین پاسور برتر رئال‌مادرید شد. بنزما با ۱۲۴پاس‌گل (۴۲پاس به کریستیانو) و تونی کروس با ۹۵پاس گل در رده‌های اول و دوم هستند.
لوکا مودریچ بعد از والورده بیشترین بازی را در این فصل در ترکیب رئال انجام داد و در کنار آردا گولر تنها بازیکنی بود که هرگز مصدوم نشد.
در خارج از رئال‌مادرید، ادواردو ۶گل در دینامو، پریشیچ ۴گل در تیم ملی و پاولیوچنکو ۳گل در تاتنهام روی پاس‌های مودریچ زده‌اند.
نیمی از پاس‌های گل مودریچ توسط بنزما، بیل یا کریستیانو رونالدو به گل تبدیل شده‌اند. بنزما ۱۹، گرت بیل ۱۴، رونالدو ۱۳و وینیسیوس ۱۰گل با پاس‌های مودریچ زده‌اند.
بازیکنانی که مودریچ بیشترین تعداد بازی را در کنار آنها انجام داده، بنزما (۴۰۴بازی)، کروس (۳۳۴بازی) و کارواخال (۳۲۴بازی) هستند.