به گزارش >>>>همشهری آنلاین، بازارچه «عباس هرندی»، انتهای بازار چهارسوق که به یک سه‌راهی ختم می‌شد تا حوالی حرم حضرت عبدالعظیم(ع) از راسته‌های معروف نعل‌بندان تهران قدیم بود. پالان‌دوزی هم از مشاغل هم‌خانواده نعل‌بندی محسوب می‌شد، چراکه در گذشته رفع و رجوع امور خانه و محل کسب‌وکار بدون چهارپا میسر نبود و قرارگرفتن اشیا و افراد هم روی چهارپا مستلزم داشتن پالان بود. مثل معروف «یکی به نعل می‌زند و یکی به میخ» را شاید زیاد شنیده باشید. این مثل با خودش حکایتی از حرفه نعل‌بندان دارد که روزگاری برای کسب رزق و روزی به نعل و میخ می‌زدند.
