در مدل‌های اقتصادی-زیست‌محیطی، فرمول‌هایی وجود دارد که تأثیرات آلودگی پسماند (خشک، تر، صنعتی) را به ریال تبدیل می‌کنند. سالانه بیش از ۵۰ میلیون تن انواع پسماند راهی مراکز دپو می‌شوند و تنها برای بخش بسیار کوچکی از آن برنامه‌هایی مثل تفکیک زباله از مبداء، تفکیک در مقصد، زباله سوز، تولید کمپوست، تولید انرژی برق و ... اجرا می‌شود و نشت مواد آلی، صنعتی و شیرابه به خاک، آب و هوا را آلوده می‌کند. در چند سال گذشته اوضاع به مقدار بسیار کم ولی امیدبخش بهتر شده است. مثلا تعداد مراکز دفن از ۳۲۰۰ به ۶۶۰ و این روزها به ۲۸۰ مرکز رسیده است.
دفن غیراصولی پسماندها و نشت شیرابه‌ها منجر به آلودگی گسترده خاک می‌شود. شیرابه‌ها سر از منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی در می‌آورد و در چرخه‌ای کاملا طبیعی سر از منابع آب مصرفی. تجزیه پسماندهای آلی در محل‌های دفن، گازهای گلخانه‌ای مانند متان و دی‌اکسید کربن تولید می‌کند و بد نیست بدانید متان ۲۸ برابر CO₂ اثر گلخانه‌ای دارد.
مرکز دفن زباله سراوان رشت
۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹: کاهش از ۳۲۰۰ به ۶۶۰ مرکز
هم‌اکنون: ۲۸۰ مرکز