>>دکتر محمود سریع القلم*
۱- به کسی نمی‌گوید مثل من باش؛
۲- تلاش می‌کند دنیای هر فردی را کشف کند؛
۳- تفاوت‌های خود با اطرافیانش را فرصت تلقی می‌کند؛
۴- می‌گذارد دیگران بدی‌ها و خوبی‌ها را خودشان تجربه کنند؛
۵- به جای خشم، عصبانیت و کلام، بیشتر از زبان بدن استفاده می‌کند؛
۶- اکثر واکنش‌های او به اسلحۀ سکوت مجهز هستند؛
۷- سالها سکوت می‌کند تا افراد متوجه اشتباهاتشان شوند؛
۸- گذشتۀ خودش در یک سی دی همیشه جلوی چشمش است؛
۹- این باعث می‌شود به خودش بگوید همه یک سی دی دارند؛
۱۰- چون ضعف‌های خودش را نوشته، به ندرت در پی عیب جویی دیگران است؛
۱۱- قضاوت‌هایش در مورد دیگران را بارها و بارها تجدید نظر می‌کند؛
۱۲- چون سینوس‌های ذهن و عمل عمر خود را ترسیم کرده، برای دیگران هم سینوس قائل است؛
۱۳- به دنبال خوب و بد نیست، در پی ترکیب‌های مختلف رنگهاست؛
۱۴- به کسی نمی‌گوید شما بی سواد هستید، فکر می‌کند بهتر است بگوید: ما متون مختلف خوانده‌ایم؛
۱۵- قبل از آنکه در مورد فرد حسودی قضاوت کند، سعی می‌کند بفهمد چرا او حسود است؛
۱۶- روزی یک ساعت برای شناسایی اختلالات رفتاری و روحی خود وقت می‌گذارد؛
۱۷- ناراحتی و گلۀ خود از کسی را پخش نمی‌کند؛
۱۸- در جمع به کسی نمی‌گوید: من صد در صد با شما مخالفم. می‌گوید: اجازه دهید از زاویۀ دیگری، نظرم را بیان کنم؛
۱۹- بسیار وقت می‌گذارد تا بفهمد چرا انسانها اینقدر متفاوتند؛
۲۰- چون متفاوت بودن را حق انسانها می‌داند، واکنش‌ها و سخنان او نیش ندارد؛
۲۱ - بر افق‌ها و برنامه‌های خود متمرکز است. از افق‌ها و برنامه‌های دیگران می‌آموزد؛
۲۲- چون تجربیات و زندگی خود را خاص می‌داند، خود را با کسی مقایسه نمی‌کند؛
۲۳- افراد و مسائل اطراف خود را با دقت بررسی می‌کند و به صورت دیتا در مخزن ذهن برای ارزیابی بعد ذخیره می‌کند؛
۲۴- خود را از دالان سخت‌ترین آموزش‌ها گذرانده تا حریم دیگران را رعایت کند؛
۲۵- هر انسانی را یک کهکشان می‌داند. کوشش می‌کند او را بفهمد؛
۲۶- نه دنبال مُرید می‌گردد و نه مراد کسی است؛
۲۷- مورد انتقاد قرار گرفتن را، متفاوت بودن افراد تلقی می‌کند؛
۲۸- داوطلب نمی‌شود دیگری را تغییر دهد. اگر از او خواسته شود، نظر خود را در میان صدها نظر توضیح می‌دهد؛
۲۹- با کلام، رفتار و اطمینان بخشی نمی‌گذارد دیگران نسبت به او احساس نا امنی کنند؛
۳۰- دیگران صرفاً از حضورش در کنارشان لذت می‌برند.