تُرک هایی که برای ایران جان دادند و برای خلیج فارس

در حماسه خلیج فارس، دریادار بایندر تنها نبود. در کنار او، افسران و ملوان های شجاعی از سراسر کشور حضور داشتند که یکی از آنان، «ناوبان حسن کهنمویی» بود، شخصیتی شجاع و فاضل که وصیت او برای توسعه آموزش در زادگاه اجدادی خود، راهگشایی زایدالوصفی است. انگلیسی‌ها ناوپلنگ او را غرق کردند و خونش را روی آب‌های نیلگون خلیج فارس ریختند. باقیات صالحات ناوبان کهنمویی مدرسه‌ای بزرگ و قدیمی است که همچنان در آذربایجان ثمر می‌دهد. خون او همچنان و تا همیشه نگهبان خلیج فارس خواهد بود. بعدها نام جاوید او روی یکی از ناوهای پرافتخار ارتش ایران نشست، ناو کهنمویی در صحنه‌های دفاع از ایران به‌خصوص در جنگ تحمیلی میدان‌داری بی‌نظیری داشت.

>>به ترتیب از راست: شهید سیدمحمد راثی هاشمی، شهید مهدی باکری، شهید حسن کهنمویی و شهید غلامعلی بایندر

بازدارندگی سلاح هسته‌ای نیست، بازدارندگی خونی است که در قلب ایرانیان از دل سنت‌های دینی و مناسک فرهنگی در سراسر کشور جریان می‌یابد. ایران را «همه مردم ایران» حفظ می‌کنند نه سلاح‌های همه‌کَس‌کُش و توهمات ویرانگر ناسیونالیستی. بازدارندگی هویت چندفرهنگی و چندزبانی مردم ایران است. شهدای ایران با زمزمه‌های عاشقانه فارسی، ترکی، لری، عربی، کردی، گیلکی و... با پدر و مادر و همسر و کودک خود وداع کردند و به استقبال گلوله‌ها رفتند.

همان‌طور که چرچیل، استالین و رزولت نتوانستند، خلیج فارس را از ایران بگیرند، ترامپ، نتانیاهو و شیوخ نفتی هم نخواهند توانست. چون بایندرها و کهنمویی‌ها همچنان پای ایران هستند و از خلیج فارس تا رود ارس مقابل دشمن ایستاده‌اند. اگرچه مردم به‌خصوص در آذربایجان از رفتارها و گفتارهای برخی کنشگران مرکز گلایه دارند اما برای دفاع از تمامیت ارضی هرگز کوتاه نمی‌آیند. راز جاودانگی خلیجٍ تا ابد فارس در اتکا به همه مردم ایران با تمام هویت‌های متکثر آن‌ها است. هویت‌ همه ایرانیان و هویت و نام تاریخی همه شهرهای ایران باید حفظ شود همان‌طور که خلیج جنوبگان ایران باید تا ابد فارس بماند.