این آمار نشان می‌دهد که با وجود تأکید دولت بر اولویت‌دهی به دهک‌های یک تا سه درآمدی، همچنان متقاضیان از دهک‌های پردرآمد سهم بیشتری از پروژه‌های مسکونی >>نهضت ملی مسکن دارند. این وضعیت می‌تواند نشان‌دهنده یک ناهماهنگی در اجرای سیاست‌های حمایتی باشد و نیازمند بررسی‌های دقیق‌تر در زمینه توزیع عادلانه منابع و مسکن در طرح‌های دولتی است. چنین روندی ممکن است به ایجاد تبعیض‌های اجتماعی و اقتصادی منجر شود و توجه بیشتری به تخصیص بهینه منابع در این طرح‌ها را ضروری سازد.
البته ناگفته نماند که درباره ضعف در معیار دهک‌بندی‌های فعلی هم انتقادات زیادی وجود دارد. بسیاری از مردم که در دهک‌های بالا قرار گرفته‌اند، معرض هستند که نه خانه‌ای دارند و نه خودرویی ولی باز هم در دهک‌های هشت تا ۱۰ قرار گرفته‌اند.
به نظر می‌رسد باید موارد تعیین دهک درآمدی افراد به‌روزرسانی شود، چرا که یک فرد اگر حتی درآمدی بیش از متوسط جامعه داشته باشد، بخش بسیار زیادی از آن را برای اجاره پرداخت می‌کند و عملا نباید جزو دهک مرفه قرار بگیرد.