شرکت فنلاندی وارتسیلا (Wärtsilä) اعلام کرد که راهکار پیشرفته جذب کربن (CCS) آن اکنون به صورت تجاری در دسترس صنعت دریانوردی جهانی قرار گرفته و گامی در جهت تسریع کربن‌زدایی کشتیرانی برداشته است. طبق آزمایش‌های وارتسیلا، راهکار جدید این شرکت انتشار دی‌اکسیدکربن کشتی‌ها را تا 70 درصد کاهش می‌دهد.
براساس گزارش >>نیواطلس، شرکت‌های کشتیرانی، چه به دلیل نگرانی‌های زیست‌محیطی و چه به دلیل منافع شخصی، علاقه فزاینده‌ای به روش‌های جدید کاهش انتشار کربن نشان داده‌اند. در سال 2022، کشتی‌های باری 858 میلیون تن دی‌اکسیدکربن منتشر کردند. تخمین زده می‌شود که بخش کشتیرانی تا 3 درصد از کل انتشار دی‌اکسیدکربن انسانی را تولید کند و هدف سازمان بین‌المللی دریانوردی (IMO) این است تا سال 2050 این رقم را به صفر برساند. پس از این تاریخ، شرکت‌ها با انتشار کربن جریمه‌های کلانی خواهند شد. اینجاست که فناوری وارتسیلا می‌تواند هم به محیط زیست و هم به شرکت‌های کشتیرانی کمک کند.
فناوری جدید وارتسیلا برای کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن کشتی‌ها
از سال 2019 شرکت وارتسیلا درحال توسعه سیستم CCS خود برای بازیابی CO2 از اگزوز کشتی‌های باری است. البته این فناوری چیز جدیدی نیست. قطعات و اجزای مختلفی که آن را تشکیل می‌دهند، دهه‌هاست که توسط صنایع گاز، نفت و پتروشیمی مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما سیستم مدولار این فناوری که می‌تواند هم در کشتی‌های جدید نصب شود و هم در کشتی‌های فعلی قرار بگیرد، آن را ارزشمند کرده است. علاوه‌براین، طراحی مدولار باعث می‌شود آن را به راحتی اصلاح کرد.
CCS یک فرایند 5 مرحله‌ای است: ابتدا گاز اگزوز موتورهای کشتی از ذرات معلق مانند دوده و آلاینده‌هایی مانند اکسیدهای نیتروژن و اکسیدهای گوگرد پاک می‌شود. پس از تمیزکردن و خنک‌شدن، این گاز به یک محفظه جذب می‌رود که در آن یک حلال CO2 را جذب می‌کند. پس از اتمام جذب، حلال به محفظه جداسازی منتقل و در آنجا گرم می‌شود. این کار باعث آزادشدن CO2 به صورت گاز می‌گردد. سپس این گاز فشرده، خنک می‌شود تا زمانی که به مایع تبدیل شود. درنهایت این مایع در مخازن داخلی کشتی برای تخلیه در بندر نگهداری می‌شود.
به گفته این شرکت، این فرایند می‌تواند تا 70 درصد CO2 را بازیابی کند. هزینه دقیق این کار مشخص نیست، اما تقریباً بین 54 تا 76 دلار آمریکا به ازای هر تن برآورد شده که بسیار ارزان‌تر از جریمه‌های آینده است. اگر این فناوری به مرحله اجرا برسد و در سراسر جهان پذیرفته شود، می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا 700 میلیون تن در سال کاهش دهد.