اظهارات اخیر وحید جلیلی، قائم‌مقام سازمان صداوسیما، موجی از انتقادات در محافل سیاسی و رسانه‌ای به‌دنبال داشت. اظهاراتی که نه‌تنها در تقابل با منویات رهبری بلکه در تضاد با ضرورت حفظ وحدت ملی تعبیر شد. این رخداد تنها یک نمونه از روندی است که در ماه‌های اخیر در صداوسیما و جریان‌های سیاسی نزدیک به آن دنبال شده است. روندی که بیش از هر چیز، انسجام اجتماعی را نشانه گرفته و به ابزاری برای تسویه‌حساب‌های جناحی تبدیل شده است. در همین راستا، مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، در جلسه‌ای با عنوان «امنیت محله‌محور» با حضور مسئولان مختلف بر ضرورت تقویت وحدت در تریبون‌های رسمی تأکید کرد. او صراحتاً گفت: «از منابر، رسانه ملی و نمازهای جمعه باید صدای وحدت و همگرایی به گوش برسد و از بیان سخنان تفرقه‌برانگیز باید پرهیز شود». این سخن، ناظر بر تاکیدات مکرر رهبر انقلاب درباره لزوم حفظ انسجام ملی در شرایط حساس کنونی است. شرایطی که کشور با تهدیدات خارجی و فشارهای اقتصادی، امنیتی و سیاسی روبه‌رو است و نیازمند هم‌صدایی ملی برای عبور از این گردنه خطرناک است.
پس از اظهارات جنجالی وحید جلیلی،که طی آن برخی از نیروهای داخلی را به «تبدیل وطن به آغل» متهم کرده بود، موجی از اعتراضات در فضای رسانه‌ای و مجازی شکل گرفت. مجید رفیعی، فعال رسانه‌ای در شبکه اجتماعی ایکس از اعلام دادرسی سازمان امور اجتماعی کشور علیه قائم‌مقام صداوسیما خبر داد. او در این زمینه نوشت: گویا بعد از اظهارات عجیب وحید جلیلی، قائم‌مقام صداوسیما که با منویات و بیانات صریح رهبر معظم انقلاب و روح همبستگی ملی تعارض آشکار داشت، سازمان امور اجتماعی کشور در نامه‌ای به دادستان کل کشور به عنوان مدعی‌العموم، تقاضای رسیدگی عاجل به اظهارات جلیلی را کرده است».
سانسور انتخابی و صدای نابرابر
در کنار اظهارات مساله‌دار مقامات صداوسیما، عملکرد این سازمان در پوشش اخبار و بیانیه‌های سیاسی نیز محل نقد جدی است. در حالی که بیانیه‌های برخی چهره‌ها و احزاب به‌سرعت در رسانه ملی بازتاب داده شد، پیام‌های چهره‌هایی چون سیدمحمد خاتمی، مهدی کروبی و حسن روحانی در روزهای بحرانی اخیر سانسور شد. این در حالی است که خاتمی در پیام خود با انتقاد از تجاوز آمریکا به خاک ایران به روشنی موضعی در حمایت از کشور گرفت. پیام دوم او نیز هشداری درباره جنگ روانی علیه ملت ایران بود. اما صداوسیما حتی چنین مواضع ملی‌گرایانه‌ای را نیز نادیده گرفت، امری که باعث تقویت این شائبه شد که صداوسیما، برخلاف وظیفه‌اش، در حال خط‌کشی سیاسی و قطب‌بندی رسانه‌ای است.
در همین فضا، روزنامه خراسان نیز با انتشار یادداشتی با عنوان «دو‌قطبی‌سازان علیه پدافند همبستگی» به تندی از اظهارات جلیلی انتقاد کرد. این یادداشت، جنگ تحمیلی اخیر رژیم صهیونیستی علیه ایران را «نبرد شناختی- هویتی» خواند و هشدار داد که سخنان جلیلی مانند «ترکش درونی»، انسجام ملی را هدف گرفته است. این روزنامه نوشت: در این مقطع حساس که بیش از هر زمان دیگری نیازمند تقویت انسجام ملی و هم‌افزایی گفتمانی درون‌زا بودیم، سخنان اخیر قائم‌مقام سازمان صداوسیما، وحید جلیلی و طیف هم‌فکر با او، ناخواسته نقش «ترکش درونی» را ایفا کرد. ترکش‌هایی که نه بر پیکر دشمن بلکه بر سپر همبستگی ملی فرود می‌آید. انتساب گزاره شاذ «برای حفظ وحدت، اسم خدا و پیامبر را نمی‌آورند» به جریان مقابل در واقع بیش از آنکه یک نقد گفتمانی باشد، نوعی دوگانه‌سازی تصنعی و قطب‌بندی زبانی است که شاکله روایت رسانه ملی را به سوی تقابل‌های فرسایشی سوق می‌دهد».
نقش کیهان در آتش‌افروزی سیاسی
در سوی دیگر، روزنامه کیهان، به‌جای همدلی با دولت در شرایط سخت کنونی، تلاش کرد از فرصت بحرانی به‌وجود آمده برای حمله به رویکرد سیاست خارجی دولت استفاده کند. روزنامه کیهان نوشت:«این دو هفته خیلی شفاف نشان داد، تحلیل طیفی که برای همه مشکلات فقط یک راه‌حل (مذاکره با آمریکا) ارائه می‌داد- و از قضا آن را هم بلد نبود- چقدر پَرت است. این ۱۲ روز نشان داد، چقدر ساده‌لوح بودند کسانی که می‌گفتند، آمریکای ترامپ ظرفیت سرمایه‌گذاری ۲۵۰۰ میلیارد دلاری در ایران را دارد (بخوانید قصد سرمایه‌گذاری ۲۵۰۰ میلیارددلاری در ایران را دارد) و… غربگرایان می‌دانند، پس از عبور از این شرایط خطیر، مردم آنها را «رسوا» خواهند کرد لذا بهترین دفاع را «حمله» دیده‌اند. آنها متهمان ردیف اولی هستند که برای «رد گم‌کنی»، ردای «شاکی» بر تن کرده‌اند. عربده می‌کشند تا «شاکی» به نظر برسند! آیا قوه قضائیه پس از خوابیدن این غائله، سراغ آنها خواهد رفت…»؟ در این بین فراموش نکنیم که اختلاف‌افکنی تنها به دو هفته اخیر محدود نمی‌شود. جریان مخالف دولت که عمدتا از حامیان سعید جلیلی (برادر بزرگ وحید جلیلی) و جبهه پایداری هستند از همان روزهای آغاز به‌کار دولت چهاردهم به‌دنبال تضعیف آن بوده‌اند. از حملات مکرر به محمدجواد ظریف گرفته تا استیضاح‌های هدفمند وزرا و استیضاح عبدالناصر همتی وزیر اقتصاد در آستانه نوروز، نشان می‌دهد که پروژه بی‌ثبات‌سازی دولت یک اقدام مستمر بوده است. حتی قالیباف، رئیس مجلس نیز از حملات این جریان در امان نماند و به‌خاطر تاخیر در ابلاغ لایحه حجاب مورد انتقاد شدید قرار گرفت و به محمدباقر قالیباف، رییس مجلس برای عدم ابلاغ لایحه حجاب که شورای عالی امنیت جلوی آن را گرفت، متحمل حملات زیادی شد.
وحدت، شرط عبور از بحران
همه این موارد در حالی است که کشور در دوران حساسی قرار دارد. از یک‌سو تهدیدات خارجی در اوج است و از سوی دیگر، فشارهای اقتصادی و جنگ روانی دشمن ادامه دارد. در چنین شرایطی، انسجام ملی نه یک شعار بلکه ضرورتی برای بقاست اما آنچه رخ می‌دهد، حکایت از شکاف‌های عمیق درونی دارد که نه‌تنها به بهبود اوضاع کمکی نمی‌کند بلکه به دشمنان این مرز و بوم، خدمت مستقیم می‌رساند.
آن‌طور که صاحب‌نظران معتقدند، در شرایط کنونی، افراطیون سیاسی، رسانه‌ای و برخی نهادهای اثرگذار اگر نتوانند بین رقابت سیاسی و تهدید امنیت ملی تمایز قائل شوند، نه‌تنها ضربه به دولت که ضربه به کلیت نظام خواهند زد. به‌هم‌ریختگی رسانه ملی، یک زنگ خطر جدی است. صدایی که به جای اتحاد، تفرقه می‌پراکند و به جای آرامش، التهاب می‌آفریند. امروز بیش از هر زمان، نه فقط رئیس‌جمهور بلکه تمامی دلسوزان نظام باید به فکر اصلاحات عمیق در سازوکار رسانه‌ای کشور باشند. فردا دیر است.