این سکانس درباره زنی از اهالی تهران است که حدوداً ۳۰ سال، هر روز، ساکت و آرام با لباس، کفش، کیف و جوراب قرمزرنگ در میدان فردوسی و اغلب ضلعِ شمال شرقی آن می‌ایستاد و انتظار می‌کشید. او تا حدود سال‌های ۶۲-۶۱ هر روز به این کار ادامه می‌داد و به گفته مردم، یک‌باره از صحنه محو شد.
روایات دربارهٔ این زن زیاد است و کلاً بر این باورند که او در عشق شکست خورده بود و در انتظار معشوق گم‌گشته در آن مکان به انتظار می‌ایستاده است عشقی که اورا فراموش کرده بود.
itemprop="contentSize">>حجم ویدیو: 2.28M class="divider">>| >>مدت زمان ویدیو: 00:00:39 class="divider">>| >>دانلود ویدیو
class="source_title">> منبع: >> برترین ها