احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی در کانال تلگرامی در مطلبی با عنوان «حوثی‌ها و سود و زیان آنان» نوشت: بمباران مواضع حوثی‌های یمن توسط جنگنده‌های آمریکایی تشدید شده است.
این حجم از بمباران، منابع نظامی و ساختارهای زیربنایی و انرژی و اقتصادی مناطق تحت کنترل حوثی‌ها را ویران کرده است، اما حوثی‌ها همچنان به شلیک موشک به سمت اسرائیل و برخی اهداف آمریکایی در آب‌های منطقه ادامه می‌دهند و قصد کوتاه آمدن ندارند.
این میزان سرسختی به نگاه مذهبی حوثی‌ها مربوط است. آنها شیعیان زیدی هستند. زیدی‌ها مسائل سیاسی را در چارچوب سود و زیان و شکست و پیروزی ارزیابی و تحلیل نمی‌کنند. از نگاه آنان "امام" باید "قائم بالسیف" یعنی اهل مبارزۀ مسلحانه باشد، گرچه جانش را از دست بدهد و امکان پیروزی هم نداشته باشد. زیدبن علی و فرزندش یحیی بنا به همین دیدگاه علیه امویان قیام مسلحانه کردند و هر دو جان خود را از دست دادند، بدون آنکه دستاوردی داشته باشند. زیدی‌ها سپس در زمان انتقال خلافت از امویان به عباسیان و چند صباحی پس از آن، دست به چند قیام خونین زدند که همه‌اش ناکام ماند و امامان آنها کشته شدند. امام صادق، رهبر شیعیان دوازده امامی با قیام امامان زیدی همراهی نکرد و از این جهت، مورد اذیت و آزار هم قرار گرفت.
در زمان حاضر عبدالملک حوثی امام شیعیان زیدی یمن یعنی امام حوثی‌هاست. او هم ظاهراً به برد و باخت و هزینه و فایدۀ جنگ جاری برای یمن التفاتی ندارد. احساسی از یک "رسالت دینی" پیشران رفتار اوست، حال هر نتیجه‌ای که می‌خواهد بدهد، بدهد.
در دهۀ 40 و 50 در بین برخی از گروه‌های مذهبی شیعۀ دوازده امامی در ایران نوعی قرائت زیدی از قیام و مبارزۀ مسلحانه مرسوم شد که در تدوال آن، بین گروه‌های دیگری در سال‌های اخیر بازتولید شده است بدون آنکه منشأ خود را بشناسند!