میرزا حبیب‌الله شیرازی، متخلص به قاآنی، در سال 1223 قمری (1808 میلادی) در شیراز به دنیا آمد. وی در خانواده‌ای اهل ادب پرورش یافت؛ پدرش، محمدعلی گلشن، نیز شاعر بود. قاآنی در کودکی پدر خود را از دست داد و با تلاش شخصی به تحصیل علوم مختلف پرداخت. وی در ادبیات فارسی و عربی، حکمت، ریاضیات، منطق و زبان‌های ترکی و فرانسه تبحر داشت. قاآنی در دربار فتحعلی‌شاه، محمدشاه و اوایل ناصرالدین‌شاه قاجار به عنوان شاعر حضور داشت و لقب‌هایی همچون «مجتهدالشعراء» و «حسان‌العجم» به او اعطا شد.
قاآنی در سرودن انواع شعر، به‌ویژه قصیده، ترکیب‌بند و مسمط، مهارت داشت و به خاطر لفاظی و به‌کارگیری صنایع شعری شناخته می‌شود. دیوان اشعار او حدود هفده هزار بیت را شامل می‌شود. همچنین، کتاب «پریشان» را به نثر و به سبک گلستان سعدی نگاشته است. قاآنی در سال 1270 قمری (1854 میلادی) در تهران درگذشت و در حرم شاه عبدالعظیم در ری به خاک سپرده شد.